მწვანე თვალება გოგო

ასეთი როდის გავხდი,სად დავუშვი შეცდომა,ვისი სიყვარული იყო ზედმეტი და ჩემთვის არა საჭირო ჯერ ვერ გამიგია.. უჯრაში ჩაკეტილმა ჩემმა ზღვამ თუ ვერ წალეკა სამყარო,რომელიც უზომოდ ცუდად მექცევა

ცუდი გოგო (სრულად)

მიუხედავად ჩვენი გიჟური და სახიფათო თავგადასავლისა, ამ კაცის გვერდით სიმშვიდე სუფევდა. უფრო სწორედ მე ვგრძნობდი მის გვერდით სულიერ სიმშვიდეს. საკუთარი თავი მის სურვილში გამოვიჭირე.

გოგო ფანჯარაში

მუქი,ბნელი ღამეები ქონდა,ვუყურებდი. ყოველ საღამოს, მის ფანჯარას ეტყობოდა მისი სულის მდგომარეობა..თუ ზედმეტად ცუდად იყო ფანჯარას ტოვებდა ღიას, რატომ?იმიტომ რომ ჰაერი ესუნთქა...

ბრაზიანი გოგო

დილით გაჩერებაზე მეტეოროლოგიური პირობების შესაბამისად შეფუთნული და პანდემიის წყალობით ახალი აქსესუარით, პირბადით, სრულაიდ იდენტობა დაკარგული ავტობუსში ასვლას ვაპირებდი, როცა ჩემი სახელი მომესმა გვერდიდან: -ლილე, ბარზიანო გოგო!

ათინა გოგო და სიყვარული

ათინას მეორენაირად სიყვარულის გოგოს ეძახდნენ. ეს სახელი იმ დიდი ხურჯინის გამო შეერქვა, ყოველთვისა და ყველგან რომ თან დაათრევდა.

მზის გოგო

ხომ არსებობენ გოგონები, მთვარესავით გაბადრული სახით და ვარსკვლავებივით კაშკაშა თვალებით, რომ შეხედავ და უფრო მეტად ბრწყინავს, ბზინავს და ლამისაა მთელი შენი არსება მოიცვას მისმა გასხივოსნებულმა მზერამ. ღიმილიც როგორი სანდომიანი აქვთ

ძველი ბიჭის გოგო(დასასრული)

-სანდროს გააგიჟებ პირდაპირ გეუბნები, ისეთი პრინცესული ხარ ვერ წარმოიდგენ -ნერვიულობა მეწყება უკვე როცა ვიცი რომ მალე სანდრო მოვა და ერთმანეთი უნდა ვნახოთ, გული ისე მიძგერდება რამისაა ამომვარდეს -თქვენზე მაგარი წყვილი არ არსებობს ჩემთვის

ძველი ბიჭის გოგო(თავი12)

მელაპარაკებოდა, თან კისერში ენას მისმევდა და კოცნებს მიტოვებდა... -მიყვარს შენი მარწყვი ტუჩები ისე ველურივით მაკოცა, რომ ამ ქვეყანას მოვწყდი და მანამ არ მომშორდა სანამ სისხლის გემო არ იგრძნო ჩემი ტუჩებიდა

ძველი ბიჭის გოგო(თავი11)

იმდენი შოკოლადი ვჭამე დარწმუნებული ვარ რომ მუცელი სასტიკად ამტკივდება, მაგრამ საერთოდ არ მაინტერესებს ეს საკითხი, რადგან მთავარია მომხდარი ცოტახნით დავივიწყო...სიმართელს გეტყვით და მთელი ღამე

ძველი ბიჭის გოგო(თავი10)

დაცვის ერთ-ერთმა წევრმა გაგვიღო მანქანის კარები და ჩვენც მოვთავსდით... მთელი გზა ხან სანდროს ვუყურებდი, ხან კიდე ჩემს თითზე არსებულ ულამაზეს ბეჭედს, თუმცა ვგრძნობდი რომ რაღაცის მეშინოდა, მეშინოდა რომ ამხელა ბედნიერება ცუდად არ დამტავრებულიყო.