აჩქარებული გულისცემა (თავი მეშვიდე)

ძლიერად ვუჭერდი ხელებს ალექსანდრეს მხრებს და შეშინებული ვაცეცებდი აქეთ-იქეთ თვალებს. - კარგად ხარ ? - მკაცრი ხმით მკითხა და თავზე მაკოცა - - მადლობა - ამოვილუღლუღე მის მკერდზე შემდეგ გავაანალიზე რა სიტვაციაშიც ვიყავი მასთან სწრაფად მოვშორდი და ორი

აჩქარებული გულისცემა (თავი მეექვსე)

- ბოდიში , პირსახოცი მინდოდა - თავიდა ბოლომდე აათვალიერა ჩემი სექსუალური პენუარი რომელიც ანასტასიამ მაყიდინა წამოსვლამდე,ანთებული თვალებით მიყურებდა. უცბად მომწყვიტათვალები დაკარადიდან პირსახოცი გამოიღო,მეგონა გადიოდა თუმცა კარებიდან მობრუნდა

აჩქარებული გულისცემა (თავი მეხუთე)

დამიანეს სახლი შედარებით დიდია მარიამის სახლთან. ორსართულიანია, პირცელ სართულზე მისაღებით,სამზარეულოთი ორი საძინებლით და ერთი სააბაზაბოთი ხოლო მეორე სართული მთლიანად 5 საძინებელს უკავია. მარიამმაც სწორედ სვანეთში გაიცნო დამიანე და რასაკვირველია

აჩქარებული გულისცემა (თავი მეოთხე)

- დამიანე - სიხარული ჟღერდა ჩემს ხმაში- - ტასიკ როგორ ხარ ? - - კარგად დაკარგულო შენ, მომენატეეე - ამოვიწუწუნე- - ხოდა თუ მოგენატრე ჩამოდი დაბლა, ქალბატონი მარიამის სახლთან ახლოს ვართ - ამის თქმა და ჩემი კივილი ერთი იყო, მარიამიც შეშინებული წამოხტა

აჩქარებული გულისცემა (თავი მესამე)

ჯერ კიდევ შოკირებული ვიყავი ალექსანდრეს ამ უცნაური ქცევით, ვერც კი ვხვდებოდი ამით რის მიღწევას ცდილობდა, მისი ეს ქცევა საშინლად არ მომწონდა. უნდა ვაღიარო რომ მისი კოცნა მომეწონა თუმცა მისი და ჩემი ეს ურთიერთობა ზედმეტად უცნაურია, ამიერიდან ვეცდები

აჩქარებული გულისცემა (თავი მეორე)

დილით ჩემმა მაღვიძარამ გამაღვიძა, უკვე შვიდი საათი იყო, მიუხედვად იმისა რომ გვიან დავიძინე მაინც წამოვდექი ფეხზე. სააბაზანოში თავი მოვიწესრიგე ელასტიკი ამოვიცვი მოკლე სვაარჯიშო ტოპი ფეხზეც ამოვიცვი ბოტასები და ფრთხილად ჩავირბინე კიბეები. გარეთ

აჩქარებული გულისცემა (თავი პირველი)

- მაგაზე კარგი არაფერი მოგიფიქრებია ყიფიანის ქალო - სიცილითვე ვუპასუხე- აუცილებლად ვეტყვი მამა და საღამოს პასუხს გაგაგებინებ. შენ მომტყდი აბა სვანეთში ერთი კვირაა - სიცილით წავკბინე დაქალს- - მიდი მიდი ბევრს ნუ ტლიკინებ სჯობს დათო ბიძიას დაელაპარაკო-

მინდა ჩაგეხუტო და შენი პაწუკა გულისცემა მოვისმინო!

მიყვარს წვიმაში სიარული, განსაკუთრებით კი წვიმის დროს ფიქრი.თოთქოს ამ დროს უფრო მეხსნება გონება და ყველაფერს ისე ვფიქრობ როგორც საჭიროა.პატარაობიდან ასე ვიყავი,როცა წვიმას იწყებდა და ყველა შინ გარბოდა ,მე მაშინ მოვდიოდი განსაკუთრებულ ხასიათზე.