ცნობადი სახე და მექალთანე (4)

ნინამ კი კარი გახსნა და ანას მიმართა: –გადმობრძანდით თუ არ გინდათ, რომ თქვენც იგივე ხერხით წაგიყვანოთ. მითუმეტეს, ნახევრად სუფთა ხართ! – მკაცრად დაუყვავა ქალმა და გაოგნებულ ანკას ხელები მტკივნეულად გადაუღუნა უკან.

მე და შენ... მთვარის შუქზე...

ოთახში მალე ავედი... ოთახში რომელიც უკვე მე მეკუთვნოდა... მართალია დროებოთ მაგრამ მაინც...ოთახში მალე ავედი... ოთახში რომელიც უკვე მე მეკუთვნოდა... მართალია დროებოთ მაგრამ მაინც... ტანსაცმელები საწოლზე დავყარე და კარადასთან მივედი... გამოღება და

სწერვა და ირონიული III დასასრული(მოდი დავამთავროთ ეს თამაში)

-აუუ ავადმყოფი ხარ უნამუსო ვიყო... ეს უთხრა ანუკიმ და მანქანიდან გადავიდა...მთელი ღამე ფიქრობდა საბაზე და საბას სიტყვებზე...რას გულისხმობდა საბაა? იქნებ გრძნობდა ანუკის ცივი დამოკიდებულების უკან დამალულ სითბოს ვინ იცის...-ვაიმეე ხვალ ანუკის

თარაში და ნია, ცოდვილთა თავშესაფარი (ნაწილი 1)

-არც მამას სამკაულები და ფული მჭირდება... და არც მასწავლებლებთან მომზადება.. ყოველ ზაფხულს არ მჭირდება სადმე უცხო ქვეყანაში წასვლა.. მე სხვა რამ მინდა ამაზე კი არავინ არ ფიქრობს? არ მინდა ფული და სიმდიდრე.... არ მჭირდება... ხელებს ისე იქნევდა თითქოს

ცნობადი სახე და მექალთანე (3)

მისკენ ინტერესიანი სახით წავიდა. –რას გულისხმობ? – ხმა აეჭრა და ყელში ბურთი გაეჩხირა. –ჩვენი გიჟური ღამე, არ გახსოვს, ვითომ? – ახლოს მისულმა ჩამოშლილი თმა გადაუწია უკან და თვალებში ჩახედა თავისი ჭინკებ–გამრავლებული თვალებით.

დანიელი და არდა 7 დასასრული

ცხოვრება ჩვეულებრი რიტმში ჩადგა თუმცა არსებობს დღე დრო საათი როდესაც ყველაფერი შეიძლება შეიცვალოს. ერთხელაც როდესაც რეისს ვასრულებდი კვლავ დანიელი ვნახე, ეს დამთხვევა იყო მაგრამ კიდევ ამ დამთხვევავ კიდევ ერთხელ გამახსენა კტივილი, აუტანელი ტკივილი.

ცნობადი სახე და მექალთანე (2)

და ნელ–ნელა ნაცნობი სხეული დალანდა, თვალები გადაატრიალა და ერთიანად ამოუშვა დაგროვილი ჰაერი. –ნიკოლოზ? – ჰკითხა სასხვათაშორისოდ და ისევ თავისებურად მომღიმარ მამაკაცს ოდნავ სახე აკაფრულმა და ამავდროულად ოდნავ ბრაზით აელვარებულმა შეხედა.

13 წლის ასაკში საკმაოდ თავისუფალი, ბიჭების მოყვარული და მიმნდობი

ვიცი, გამკიცხავთ და ამის ღირსიც ვარ, მაგრამ, მაინც გადავწყვიტე, გულწრფელად მოგწეროთ ყველაფერი. ის, რაც მე შემემთხვა, ალბათ არავის დამართნია. 13 წლის ასაკში საკმაოდ თავისუფალი, ბიჭების მოყვარული და მიმნდობი გოგო ვიყავი. ჩემი მეგობრები ძირითადად

სწერვა და ირონიული II(ისევ შენ)

რა არის ასახსნელი მე და საბა ვცეკვავდით თვალებში ჩავხედე და ჰოპ უეცრად ძალიან ცუდად გავხდი სულ ეს იყო ეხლა ძილს განვაგრძობ თქვენის ნებართვით... ძლივს წაილუღლუღა ანუკიმ და ბალიშის ქვეშ შეძვრა... -აუუ ეს კიდე დიდხანს არ ადგება წამო ქვემოთ ყავა

ზედმეტმა მორჩილებამ მარტო დამტოვა ცხოვრებაში – არც შეყვარებული

უკვე 30 წლის ვარ და სიცოცხლე მომბეზრდა – არაფერი საინტერესო და სასიხარულო არ ხდება ჩემს ცხოვრებაში. ვიცი, რომ ცოდვას ვამბობ, მაგრამ, ასეა. ყელში ამომივიდა ერთი და იგივე, სულ დათმობა, სულ უკან დახევა და ჩრდილში დგომა.