ნატალი (8)

ანა რომელიც სიცოცხლეზე მეტად მიყვარდა, აღარ გახსოვთ ასე მალე დაივიწყეთ? !ის ნაბ*** სასტავიც დაივიწყეთ ხო ვინ ცხოვრება დამინგრია?!ჩემი ფერია მომტაცეს და მე რა გავაკეთე?არაფერი, საერთოდ არაფერი!თქვენს გამო დავთმე თქვენს გამო!

მე და ის...ჩვენ

მივედი კართან და გავაღე ვიღაცა კაცი იდგა ყვავილებით ხელში და მარიამ ბერიძეს კითხულობდა მეც ვუთხარი რომ მე ვიყავი და ხელი მოვაწერე ფურცელს, ყვავილები გადმომცა მაგრამ არ უთქვია ვისგან იყო, მხოლოდ ის მითრხა ნელ-ნელა ყველაფერს გაიგებო.

და თქვენ რა იცით?!.

ძნელი იყო მისთვის ბავშვობა...ზედმეტად რთული...ბევრი იფიქრებს „რა ძნელი ბავშვობა მაგას ჰქონდაო?“ მაგრამ თქვენ რა იცით ?! იცით რა რთული იყო,როდესაც საკუთარი დედა „შლანგით“ გცემდათ კამფეტის გულისთვის?! ან ის თუ იცით როგორი იყო როდესაც,ლახტით გცემდათ

და მაინც...(4)

რესტორანში ერთად შევედით,რა თქმა უნდა ალექსიც აქ იყო,შესვლისთანავე ვიგრძენი მისი იქ ყოფნა.მე და თამთამ მეგობრებისკენ ავიღეთ გეზი.საბასკენ გაღიმებული წავედი და ჩავეხუტე.საბასკენ გაღიმებული წავედი და ჩავეხუტე.

მე და ის...ჩვენ (2)

-ვინაა ის ბიჭი? -ამმ, ის მირანდუხტის ძმაა მუხრანი- სიმართლე გითხრათ ამაზე ფხუკუნი ავტეხე რადგან მზაღოს ამ სქციელს არ მოველოდი, როგორც ყოველთვის ის არ ერევა ასეთ საქმეებში. -აჰა ანუ მუხრანი ხო? -კი მუხრანი, ჩემი ძმაა-ვუპასუხე მაშინვე -და შენ არ

და მაინც...(3)

-ელენა,მოდი შემოდი._მითხრა და გვერძე გაიწია შესვლა რომ შემძლებოდა.მეც შევედი და ეგრევე ჩხუბი დავუწყე. -ჩემი ნებართვის გარეშე რატომ წამოიყვანე ნიკუშა? -ჩემი შვილის ჩემთან მოსაყვანად არავის ნებართვა არ მჭირდება.

მე და ის...ჩვენ

-ადექი გოგო არ დაგაგვიანდეს, თორემ მერე რა გაუძლებს შენი დირექტორის შენიშვნებს -აუუ ლუკა კარგი რა გთხოვ ცოტაც და ავდგები -მარიამ ჩემზე რომ იყოს დამოკიდებული ხო იცი რომ დაგტოვებდი კიდევაც მაგრამ რა ვქნათ აბა, ასეთი რთულია ცხოვრება -ხოდა დავრჩები, ხო

ნატალი (7)

რა დიდი მიხვედრა უნდოდა რომ სანდრო იყო?!მაგრამ საიდან იცოდა რაჭაში რომ ვიყავი ?!აქ რომ ჩამოვიდეს?! არა არა აქ რა უნდა! მომენატრა ?! ჰო ნეტავ ახლა აქ იყოს,რომ ხელები მოვხვიო და გულში ჩავიკრა.ერთხელ მაინც შევხედო ახლა მის მკაცრ სახეს და გაბრწყინებულ

მე და სიმარტოვე!..

ვიცი მოვა დღე,როდესაც არავინ არ შემიშლის ხელს..ვიცხოვრებ ჩემთვის მარტო,ყველა დღეს.იცით ძალიან მინდა წავიდე შორს...სადაც არავინაა..თუმცა შეიძლება იყოს ვინმე, ოღონდ არ ვიცნობდე...არავინ არ მტკენდეს გულს...როგორ მინდა წავიდე...გავცურო

უგულო და ბაბნიკი #11 (დასასრული)

...იცით ბევრს ეშინია...მათ ეშინიათ ცვლილებების...ახლა ვიქრობ და ვხდები,რომ ცხოვრება ისეთი მ****რი არაა როგორიც მეგონა,მაგრამ ამის აღიარება მათთვის ვინც მიეჩვია ყოველდღიურობას,ძნელია...მათ არ უნდათ არაფრის შეცვლა...ისინი ხელებს წევენ და