შევიცვალე და როლებიც გავცვალეთ 2

ჩემსკენ ირონიული მზერით გამოიხედა და თავი დამიკრა.წამებში გაეცალა იქაურობას. _უზრდელი,ვერ ვიტან მისნაირ კაცებს. ნათია საერთოდ დაივიწყე,მასთან არანაირ კავშირს არ დავიჭერ.მითუმეტეს ჩემი ახლობელი მაგის თანამშრომელია და არ მინდა რამე პრობლემა შემექმნას.

უგულო და ბაბნიკი #2

ნელი და დამაჯერებელი ნაბიჯიებით მიიწევდა გოოგნასკენ და ბაგე უმალ გაუპო ღიმილმა...ოჰოჰოჰ რა სიმპატიურია...გოგოას ნაზად სეეხო მხარზე და ადგილზე გაცჰერდა,ტასომ უკან მიიხედა და ბიჭ გაყინული მზერით შეხვდა...სიმართლე გითხრათ ცოტა დაიბნა ესე უემოციოდ რომ

მე,შენ და წვიმა..(6)

მაისის ბოლო იყო.. კლასში ვიჯექით.. მარი ფანჯრისკენ იჯდა,მე მის გვერდით.. თავი მაგიდაზე მედო და ფურცელზე გაურკვეველ ასოებს ვწერდი.. თან ისტორიის მასწავლებელს ვუსმენდი,რომელიც ერთი და იმავეს იმეორებდა,ბავშვები კი ყირაზე გადადიოდნენ.. სხვა დროს მეც მათ

უგულო და ბაბნიკი #1

...ღმერთო...სად ხარ?...სად?...რატომ მე რა დავაშავე ასეთი?...მითხარი...ჯანდაბაააა...გოგონა წვიმის ქვეშ იდგა და განწირული ყვიროდა...დაეცა და მიწას დაუწყო მუშტების რტყმევა...დაღლილი სველ, ტალახიან ასფალტზე გაწვა და ცას ახედა..

,,შკოლნიკი" და ,,ბაბნიკი"2 დასასრული

ერთი კვირაა დემე გაკვეთილებს არ ესწრება. ძალიან მაბნევს და მაშინებს მისი ყოველი ქმედება. ამ ბოლო დროს მასზე ფიქრები ამეკვიატა. მსუბუქ შეჯახებამ გამომაფხიზლა, მაგრამ იმდენად შემეშინდა წიგნები და რვეულები ძირს დამეყარა. მაშინვე მივხვდი ვინ მედგა წინ

შევიცვალე და როლებიც გავცვალეთ

_მორჩი რა.არ მინდა,ხომ იცი არ მიყვარს ეგეთი ცანცარობები. _აუ რა გოიმი ხარ თაკო გეფიცები.პროსტა ვიღადაოთ.ამ ერთხელ რა გთხოოვ. _კაცი ვერაფერს შეგაგნებინებს მაგ პატარა და ჩერჩეტ თავში. _იეეეს,ჩემი სუპერ გოგო ხარ. ტელეფონი მოვიმარჯვე და ტექსტის აკრეფვა

მე,შენ და წვიმა..(5)

ფარდა გადავწიე და ხეების შრიალს ვუყურებდი,გოგო დავინახე,ჩქარა მოდიოდა და ყოველ წამს უმატებდა სისწრაფეს,ეტყობა ნამტირალევი იყო,სკვერში შემოვიდა და სკამზე ჩამოჯდა,2 წუთში ბიჭიც გამოჩნდა,გოგოსთან მივიდა,რაღაცას ეხვეწებოდა,გოგო კი კიოდა. ამ გოგოს კივილი

,,შკოლნიკი" და ,,ბაბნიკი" 1

გოგონა წერა-კითხვას სწავლობდა, ბიჭი ქუჩურ ჟარგონებს.გოგონა დავალებებს ამზადებდა, ბიჭი ,,რაზბორკებზე" დადიოდა. გოგონა საგამოცდოთ, ემზადებოდა, ბიჭი მორიგი ნაშასთან შესახვედრად.გოგონას სიცოცხლე უყვარდა, ბიჭს არა...რა ჰქონდათ ამ ორ ადამიანს საერთო?!

ადამიანი და ბუნება

ეს მოთხრობა დავწერე 12 წლის ასაკში, როდესაც განსაკუთრებით განვიცდიდი ვაჟა-ფშაველას გავლენას. მაინტერესებს თქვენ როგორ მოგეწონებათ. ადამიანებო! გამოფხიზლდით და დაეხმარეთ ბუნებას!!! რა ბედნიერები ვართ ჩვენ, ადამიანები, რომ გაზაფხული არსებობს.

უსაზღვროდ სიმპათიური და ნახევარად შიშველი მეზობელი დასასრული

დილით გვანციმ გამაღვიძა, ფარდები გადამიწია და მზის სხივებმა პირდაპირ თვალებში შემანათეს . ავზმუილდი და კოპები შევყარე..! - ადე გოგო რომელი საათია, ლექციაზე გაგვიანდება! - ლექციაზე?...... ბავშვი სადაა? უცებ მოვიკითხე ნიაკო საწოლში რომ ვერ დავინახე..