წითური და პოლიციელი 6

-არ დარჩე, არც მე დამტოვო უშენოდ! ყველგან თვალებით გეძებდი, დღეს სასაფფლაოზე რომ დაგინახე წამით ვიფიქრე რომ გადავრჩებოდი. ძალა აღარ დამრჩა იმისთვის რომ ძლიერი ვიყო, შენ კი ეგ შენი თვალები რომ შემომანათე მივხვდი, შენ უნდა ყოფილიყავი ჩემი ძალა.

წითური და პოლიციელი 5

- არანორმალურო, რო გირეკავ და გწერ სად გიგდია ტელეფონი? რა მოხდა? კარგად ხარ? რატო ტირი?- დემეტრე იყო, გაოცებული უყურებდა თეკლა აქოშინებულ ყიფიანს, რომელიც თან ცრემლებს უწმენდდა და თან უბრაზდებოდა.

წითური და პოლიციელი 4

- ოხ წითურო, არ გინდა არა, რომ გაიგო მერე? იქნებ აღარ გინდოდეს ჩემთან ურთიერთობა? იქნებ ცუდი ვარ? იქნებ არ ვარ ღირსი რომ იზრუნო ჩემზე?

წითური და პოლიციელი 3

- დამნაშავის კვალობაზე კარგად- მწარედ ჩაეცინა და წამჯდა, დემეტრეც გვერდით მიუჯდა და თავისი ჩამქრალი მწვანე თვალები მიანათა. - შენ არაფერ შუაში არ ხარ თეკლა! რა იცოდი ასე რომ მოხდებოდა? თავს ნუ იდანაშაულებ, თორემ ხომ ხედავ რა დაგემართა?

წითური და პოლიციელი 2

- მაპატიე კატ, ვერ ვუთხარი შემეშინდა, ძალიან შემეშინდა მისი რეაქციის და ვერ გავბედე თქმა, თორნიკემაც ვერ უთხრა, გვაპატიე....- ცრემლები ჩამოუგორდა გოგონას თვალებზე, ეკატერინემ კი სწრაფად მოწმინდა და გაუღიმა.

წითური და პოლიციელი

- ქალს უხეშად არ მოექცეთ, მიუხედავად იმისა რომ ზედმეტად ბევრს საუბრობს!- როგორც კი გოგონამ მისი ბოხი ხმა მოისმინა, გაფართოებული თვალებით შეხედა! მერე გაიაზრა, რაც თქვა და გაოცება ბრაზმა ჩაანაცვლა. - მაგ ენას აეხლა..- უცებ გააჩუმა ბიჭმა და თვალები

ლავ დეჰ და რობოტები

ტვინი, რატომ დამსაჯე აქაურობით? ამ ჩაბნელებული ოთახით, სადაც კოსმოსური ყვითელი განათებაც კი არ არის ნამდვილი.ამ ბოლო კატაკანასაც გავუგზავნი და მერე თავს ავიფეთქებ. ჩემს სატრფოს ყოველთვის მოწონდა მატრიქსის დარღვევის იდეა, მიყვებოდა რომ ჩვენერთად

არტემისი და აპოლონი

ის ინსომნიიით გაჟღენთილ თავს მხარზე დამადებს,იგრძნობს ჩემს სუნთქვას,მკერდში გაქცეულ გულის ცემას,იგრძნობს უამინდობას და არ დაიძინებს. მას შეუჩნდება ძველი ცოდვა...არ გამიხსენებს,არ მომინატრებს - მაგრამ ეგ ჯერ არ ახსოვს.

ელ რაბი ალი და მათემატიკა

დღეს შემიძლია ყველაფერზე ვწერო, მაგრამ მირჩევნია მოვყვე ელ რაბი ალის ისტორია, რომელიც ღიად დატოვებულ ფანჯარაში მზის მთვარეგამოვლილ სხივებს შემოჰყვა და ასე აღმოჩნდა ჩემს საძინებელში. რაბი ალი ერთ დროს მექაში ცხოვრობდა და არც ბედნიერი კაცი იყო, არც

უცნაური მე და რამდენიმე არისტოფანე ( სრულიად)

გარეთ კი თოვდა. ალბათ სადღაც შეყვარებულები სეირნობდნენ და ლამაზ მოგონებებს აგროვებდნენ. მე კი იმაზე ვფიქრობდი, რომ ადამიანის ტვინი ამოუხსნელი ფენომენია და რატომღაც კარგი მომენტების ნაცვლად ცუდებს უფრო იმახსოვრებს. თუ ამ თეორიას დავუჯერებდით,