ცისფერი სასახლე (III და IV თავები)

ვენიტატის სამეფოს არასდროს უგრძვნია ზღვის ტალღები, უფლის სიყვარული და სამართალი. რომანში აღწერილია სასტიკი მონარქის ხანის შესახებ, მოთხრობილია დედოფლისა და უცნობი მხატვრის სიყვარულის ამბავი. კითხვისას იმოგზაურებთ სამყაროში, რომელიც სავსეა ვნებითა

პაემანის დღიურები. ეპიზოდი 4. ძროხა და ჩაშლილი სპაგეტი

ჩემს ცხოვრებაში აი, უკვე მერამდენედ, დრო პირად მტრად გამოვაცხადე. საათის ისრები წინ მიიწევდა, ხოლო მე ისტერიკულად ვალაგებდი, უფრო სწორად, ერთი ადგილიდან მეორეზე გადამქონდა ზედმეტი ნივთები და ყველაფერს სადღაც ვმალავდი

ანდრეა და ანაბელი (სრულად)

მაპატიე რა. მე უბრალოდ რომ გავიგე ჩემი შვილის ავადმყოფობის შესახებ,შემეშინდა. მეგონა რომ ვერ გავრზდიდი, ამიტომაც ვთქვი უარი. მაგრამ მერე მივხვდი რომ სისულელე ჩავიდინე და შენს სახლთან მოვედი მაგრამ იქ არ დამხვდი. მეზობელმა მითხრა რომ ბარგით წახვედი.

ცამდე და ცის იქით ღმერთამდე (7თავი)

ჩემი საქმე წასულია,მე ვერ ვხვდები თუ რატომ მემართება ეს ყველაფერი.აჩქარებული გულისცემა,დაბნევა,ერთ ადგილას გაშეშება,ჟრუანტელი.ვერ ვხვდები თუ რატომ მემართება ეს ყველაფერი როდესაც მეხება.ეხლა კი გაიგო

გაბედე და იყავი ბედნიერი (I)

სირბილისაგან გულაჩქარებული,გათოშილი,აკანკალებული,დაუცველი ხელებით აბრახუნებს გაყინულ ხის კარზე,როგორაც შესწევს ძალა,თუმცა სუსტი და უძლური აღნაგობა ხელს არ უწყობს,რომ შინაგანად მაინც იყოს ძლიერი.მის სხეულში შეჭრილი შიში თვალებს უღრღნის და შიგნიდან

პაემანის დღიურები: ლოდინი, წუწუნი და ფეისბუქის მეგობრების სახე

ექვსი ნომერი ჩემკენ მოდიოდა, მოდიოდა რა, სამ ნაბიჯში ჩემთან გაჩნდა. ხბოს მზერით ავხედე. მე მას მხოლოდ მხრებამდე ვწვდებოდი. - რა? - მხოლოდ ეს ვკითხე და გული ყელში მომაწვა. - არაფერი, - მიპასუხა ღიმილით. გაკოცებ ახლა და სახლში რომ ახვალ, დაგირეკავ,

პაემანის დღიურები: ცნობილი ფეხბურთელის და უცნობი სესილის პირველი

პარასკევი დღეს გავიცანი ტიპი. ცნობილი ფეხბურთელი. ჰო და, კი მეცნო, მაგრამ მთელი საღამო კალათბურთელი მეგონა. მერე, დამშვიდობებისას კიდევ ერთხელ რომ ვახსენე, - კალათბურთი საინტერესო სპორტია-მეთქი, ცოტა გაღიზიანებულმა მითხრა, რომ ფეხბურთს თამაშობს...

ჯანდაბას სულ ყველა ნოტი და აკორდი...

ჯანდაბას სულ ყველა ნოტი და აკორდი... ამ სხეულს არაფრით არ უნდა სიმშვიდე... დაირღვა სულ ყველა წესი და კანონი...

„იყო და არა იყო რა“-ანუ ტყუილით დაწყებული ურთიერთობა I

არასდროს არაფერს,და განსაკუთრებით არავის შეეჩვიო...რადგან რაც უფრო ეჩვევი რაიმეს,მით უფრო გიჭირს მისი დაკარგვა.. ეს კი ადრე თუ გვიან აუცილებლად მოხდება.რაც უფრო ძლიერ გვიყვარს, მით უფრო მტკივნეულია, როცა გვტოვებენ. როცა

ვაითი და ბლუ ( White & Blue)

მე ბლუზე ვერაფერს ვერ გეტყვით ახალს და ვერც ვერაფერს ისეთს რაც სხვებს არ უთქვამთ. გეტყვით მხოლოდ იმას რომ იგი არავის არ ჰგავს. ის იმდენად განსხვავებულია, რომ ქუჩაში ქაოსურად მოფუსფუსე ბრბოს ნაკადშიც კი შემიძლია მისი ამოცნობა.