დაკარგული (სრულად)

ბევრჯერ მიფიქრია სადმე, რომ შემხვდეს როგორ მოვიქცე? მივიდე? ჩავეხუტო? ვაი, რომ ხელი მკრას? არ მიმიღოს, მაგრამ რა გასამტყუნებელი იქნება? ნეტა თვითონ მნახოს მაინტერესებს თუ დამიძახებს? თუ მოვა?

ძალით გათხოვილის დაკარგული და ისევ დაბრუნებული სიყვარული(პირველი და

მე ლიზა ვარ,17 წლის.ვცხოვრობ თბილისში,დედისერთა კი ვარ თუმცა,ვერ ვიტყვი რომ განებივრებული ახალგაზრდოა მაქვს,ჩვეულებრივი ცხოვრებით ვცხოვრობ ,როგორც ნორმალური ადამიანი შეეფერება. მყავს დედა და მამა ისინინი,არც ისე მკაცრად მექცევიან(ყოველ შემთხვევაში

ძალით გათხოვილის დაკარგული და ისევ დაბრუნებული სიყვარული(თავი პირველი)

მე ლიზა ვარ,17 წლის.ვცხოვრობ თბილისში,დედისერთა კი ვარ თუმცა,ვერ ვიტყვი რომ განებივრებული ახალგაზრდოა მაქვს,ჩვეულებრივი ცხოვრებით ვცხოვრობ ,როგორც ნორმალური ადამიანი შეეფერება. მყავს დედა და მამა ისინინი,არც ისე მკაცრად მექცევიან(ყოველ შემთხვევაში

დაკარგული თუ ნაპოვნი (თავი მეოთხე)

ლაშასთან ჩახუტებულს მეძნა, შუბლზე მკოცნიდა. სიცივემ გამაღვიძა, ლაშა მიჰყავდათ და ხელშ ჩემი გული ეჭირა. ვტიროდი, ვყვიროდი დამიბრუნეთ გული და მისი პატრონი თქო, მაგრამ ამაოდ. არავინ მისმენდა. შიშისგან გამომეღვიძა. ეს მხოლოდ სიზმარი იყო მარი, ეს

დაკარგული თუ ნაპოვნი (თავი მესამე)

-გისმენთ-ვუთხარი ცივად და თითქოს სულერთია ვის ველაპარაკები, მაგრამ გული ადგილს ვერ პოულობდა, სიხარულით ფრიალებდა -გამარჯობა, მარი შენ ხარ?-მკაცრი ხმა გაისმა,მაგრამ გულში მაინც სითბო ჩამეღვარა -როგორ ხარ? ესეიგი შენია ეს ტელეფონი? მე გიგასი მეგონა,

დაკარგული თუ ნაპოვნი (თავი მეორე)

დილით ზლაზვნით წამოვდექი, მაგრამ უცებ გუშინდელი ა,ბავი გამახსსენდა და გიჟივით ჩავიცვი და სამზარეულოში გავედი საუზმის მოსამზადებლად.ჩემი საფირმო სალათა გავაკეთე მაინც დილა იყო. ჰმ მშვენიერი გამომივიდა ცემთვის ვთქვი, მაგრამ მარტო ჩემთვის არ მითქვამს

დაკარგული თუ ნაპოვნი (თავი პირველი)

კარბზე ზარის რეკვა არ წყდება, აბრახუნებენ, თავქუდმოგკეჯილი გავრბივარ და თან ვეცემი. მოკლედ ეს სიჩქარე არ მიყვარს რა. თან უკმაყოფილოდ ვბუზღუნებ. ძლივს მივაღწიე კარებთან. არ გამიხედია გლაზოკში(ქართულად არ მახსოვს როგორ არის)ისე გავაღე კარები -

დაკარგული დრო (1)

მ ქვეყნად ყველაფერს აქვს დასასრული...ტკივილსაც - სევდასაც სიხარულსაც - ცრემლსაც - იმასაც კი...რასაც დასაწყისი არ ჰქონია... განსაკუთრებით ხანმოკლე ბედნიერებაა - სულ ერთ წამს გრძელდება... სწორედ ამ წამს უნდა მიუსწრო - დაიჭირო და მაგრად ჩაებღაუჭო "...

დაკარგული ბავშვობა,

აი ახლაც,ოთახში ვზივარ და ვტირი. ისეთი შეგრძნება მაქვს თითქოს მთელი ბავშვობა დავკარგე,თითქოს ყველა მოგონება მას გაჰყვა და აღარასოდეს,აღარასოდეს დაბრუნდება.დიდი არაფერი,ძაღლი იყო,რომელიც იშლებოდა და ბალიშადაც გამოიყენებოდა. ძალიან მიყვარდა. რომ

დაკარგული სიყვარული

და დღეს უშენობით გაჯგენთილი სული მარტოობას მიეჩვია თითქოს დამეკარგოს ყველაფერი უსარგებლო სიამაყე შემრჩენია ამ ლექში გრზნობებს არ დავმალავ ეს ლექსიც მხოლოდ შენზე მიწერია თუ ვერ წაიკითხავ მასინ დაგხატავ ბავშობის თვალები შეგრჩენია .