დაკარგული დრო (2 თავი)

წარსულზე ფიქრმა იმდენად ჩამითრია რონ ვერც კი მივდვდი სახლში როგორ მივედი,ტაქსისტს ფულს ვაძლევ და მანქანიდან გადმოვდივარ.რამდენი რამ შეიცვალა დედის წერილი წაკითხვის შემდეგ,მას შემდეგ უკვე სამი წელია გასული.სახლში როგორც კი შევედი მაშინვე სააბაზანოს

დაკარგული დრო

როგორც ყოველთვის ახლაც მარტო ვარ,ახლაც მარტოდმარტო მიწევს ცხოვრების სირთულეებთან გამკლავება.რა ვქნა,რა მოვიმოქმედო არ ვიცი.ისევ მომატყუეს,არ დამინდეს,ცხოვრება გამინადგურეს.საავადმყოფოდან გამოვდივარ და გზას ისრვ სახლისკენ მივუყვები.მარტო ყოფნასაც

ოცნებებში დაკარგული (2 თავი)

ყურმილში გაისმა ჩემი სიხარულის ხმა, რომელიც სიყვარულით იყო სავსე, მაგრამ, ამავე დროს მასში კრთოდა წყენა, წყენა რომელიც ჩემი წასვლით გამოვიწვიე... გული დამეწვა მისი ხმის გაგონებაზე, ხმის ამოღება მიჭირდა, ყელში ბურთი გამეჩხირა, აი ახლა ვიგრძენი

ოცნებებში დაკარგული (1 თავი)

ოცნება ერთი დიდი ლაბირინთია, რომლიდანაც გამოღწევა ძალიან რთულია. რაც უფრო და უფრო ვცდილობთ თავის დაღწევს მით უფრო ღრმად ვეფლობით მასში. მე ასეთ ადამიანებს „ოცნებებში დაკარგულს“ ვუწოდებ. მე უკვე დავიკარგე ოცნებებში, ახლა კი თქვენ გიწვევთ ჩემო

დაკარგული ღირსება,დედის თვალში

ერთ პატარა ქალაქში ცხოვრობდა წესიერი,მორიდებული,მოკრძალებული ახალგაზრდა რომელსაც გიორგის ერქვა.გიორგიმ და თავის სკოლის მეგობრებმა გადაწყვიტეს 15 წლის ასაკში ტოტალიზატორში წასვლა,ეს რათქმაუნდა ძალდატანებით არმომხდარა,რადგან ყველას ქონდა სურვილი,ყველა

დაკარგული ნააზრევი

ივნისის განთიადზე ცამდე აწეული ხელებს გადაუშლის მზის სხივებს, მერე შებრუნდება სახით ოთახისკენ ვნებით შეასწორებს სავარძელს, 3-ის 9 წუთისთვის კაბით მოხდენილი,ჭიშკართან ეგებება საყვარელს

დაკარგული

ზოგჯერ დრო კი არა წამები ჩერდება...უბრალოდ ხვდები რომ ისეთი აღარ ხარ, როგორიც ადრე იყავი...თავიდან ეს სულის წამებად მიგაჩნია და დრო ჩერდება...გინდა მალე გაქრეს ტკივილი, ტირი როგორც კი იხსენებ რა ხდება მაგრამ ამაოდ....ბოლოს ფიქრობ რომ სიკვდილი

უსასრულობაში დაკარგული

ერთი ჩვეულებრივი დღე იყო ჩემი ცხოვრების მზიანი და თან ნოსტალგიით სავსე მართალია ზამთარი ცივია თავისი ბუნებით, თუმცა ეს დღე თბილი იყო.....საათები საათებს მისდევდა და თანდათან ბინდდებოდა, სიცივე იპყრობდა სამყაროს, მზეც მიიმალა..... მე ჩვეულებრივ

დაკარგული ნახევარი...

გგრძნობ... ვიცი გტკივა... მეც ტკივილისგან ვიკლაკნები... მინდა გიპოვო და ვერ გპოულობ... ალბათ მართალი იყავი... არ გვიწერია ჩვენ მთლიანობა...

ფიქრებში დაკარგული [3 თავი]

ტატია და ლაზარე პარკში სეირნობდნენ... აი დადგა ორშაბათი. ტატია სკოლაში მივიდა, მას ისევ თვავი სტკიოდა, მაგრამ ეს უძილობას დააბრალა და კლასში შევიდა. გაკვეთილების ბოლოს ლაზარე დერეფანში ელოდებოდა. ტატიამ ვერც შეამჩნია ისე იყო ფიქრებში დაკარგული.