ჩემი სულის ნაწილი,ანუ მორიგი სიცარიელის დასაწყისი.

ჩემი სულის ნაწილი,ანუ მორიგი სიცარიელის დასაწყისი.ინი სწორედ ის ქმნილებები არიან, რომლებიც ქმნიან ჩვენს ცხოვრებას, მათ შეუძლიათ მოულოდნელად გამოჩნდნენ შენს ცხოვრებაში და შემდეგ ასევე მოულოდნელად გაუჩინარდნენ. თითოეული პიროვნება ქმნის საკუთარ

დასასრულის დასაწყისი (თავი მეცამეტე) დასასრული

- ამას ინანებ ანასტასია დადლანო - გიორგი გაცოფებული წავიდა საძინებლისკენ რაღაცეებს ბურტყუნებდა გამწარებული და მალევე ჩეძინა, მას მივუწექი და თვითკმაყოფილს მეც მალევე ჩამეძინა. დილით 9 საათზე სოფოს

დასასრულის დასაწყისი (თავი მეთორმეტე)

- აწი უფრო ფრთხილად იყავი ხოლმე - გიორგი ჩემზე შეშინებული იყო ახლაც მის მკლავებში ვიყავი მოქქცეული და ხელებს არმიშვებდა - პატარავ ხომ გითხარი კიდევ ბევრჯერ ვნახავთქო ? რაა ? - ეხლა შევამჩნიე, რომ ჩემი პირსახოცი ძირს ეგდო გიორგის წინ სულშიშველი

დასასრულის დასაწყისი (თავი მეთერთმეტე)

ღირსადაც კი არ ჩამთვალე რამე გეთქვა, ფეხებზე დამიკიდე, ჩემი არსებობა დაივიწყე და ყველაზე საშინელება ჩვენი შვილი მოკალი, გაეთრიე აქედან, წადი ნეტა იცოდე, როგორ მეცოდები, ხო გინდოდა კარგი კარიერა არაა ? ხოდა წადი, აიწყე კარიერა, რაც გინდა ისქენი,

დასასრულის დასაწყისი (თავი მეათე)

- დამნაშავედ ? მე არაფერი დამიშავებია, ყველაფერი შენი ბრალია, ყველაფერს ისე აკეთებ, როგორც გინდა, ყოველთვის ასეთი პოზიცია გაქვს, ისე ვცხოვრობთ, როგორც შენ მოგწონს, როგორც შენ გინდა

დასასრულის დასაწყისი (თავი მეცხრე)

საოცრად ლამაზი ხარ, შენი მოციმციმე თვალები, სწორი ცხვირი, დიდი ლამაზი ტუჩები ყველაფერს მირჩევნია, შენი ერთი გამოხედვა სიცოცხლეს მიხაგრძლივებს,გაცნობის დღიდან შეგისისხორცე

დასასრულის დასაწყისი (თავი მერვე)

- მოკლედ ყოჩაღ შენ რაა, უკვე მოგისწრია ირაკლის შებმა - სოფოს მოსვლამ ოდნავ გამამხიარულა, ცოტახანში მაღაზიაში წავედით კაბების ასარჩევად, საკმაოდ დიდი არჩევანი იყო, სოფოს დიდხანს არუფიქრია, ძალიან ლამაზი კრემისფერი ნაზი, სადა კაბა ჩაიცვაა, მე კაბების

დასასრულის დასაწყისი (თავი მეშვიდე)

აეროპორტში ლაშამ მიმიყვანა, იტალიაშიც ჩავფრინდით და მაშინვე იმ ტრენინგისთვის დავიწყე მზადება, არჩევანი მაღალქუსლიან შავ ფეხსაცმელზე, შავ კლასიკურ შარვალზე და თეთრ პიჯაკზე შევაჩერე. მიუხედავად იმისა რომ იქ ქირურგიული უნარჩვევები უნდა შეეფასებინათ,

დასასრულის დასაწყისი (თავი მეექვსე)

- ნუ მეთამაშები ანასტასიაა - მომიახლოვდა, კედელზე ამაკრო და წელზე ხელი შემომხვია, როგორც იცის ხოლმეე , ტუჩები ახლოს მომიტანა და ჩემ ტუჩებზე ატარებდა ნელაა და ნაზად, თუმცა არ მკოცნიდა... ამ დროს ხატიას ლაპარაკი გამახსენდა , ამასთან ერთად მისი ტუჩების

დასასრულის დასაწყისი (თავი მეხუთე)

- შენ კი ნეტა იცოდე როგორ გიხდება ეს კაბაა - ნელნელა მომიახლოვდა, ხელი წელზე მომხვია და თავისკენ მიმიზიდა - ნეტა იცოდე როგორ მინდა ახლა, ეგ პომადა მოგაშორო, მიუხედავად იმისა, რომ ძალიან გიხდება