მოპარული დღიური (სრულად)

ისტორია გვიყვება გოგონაზე - ალექსანდრაზე, რომელიც ყოველ დღეს ცემაში ატარებდა.. მოხდა ისე რომ მისი დედა მასზე მშობიარობას გადაყვა.. მის მერე მამამისმა ლოთობა დაიწყო, სვამდა, ეწეოდა, იკეთებდა და სახლში ასული გოგონას სცემდა ხან ხელით, ხან ფეხით, ხანაც

მეოცნებე (საქვეყნო დღიური)

ხედავ თეთრ კაბაში გამოწყობილ გოგოს? წარმოიდგინე ჩვენი ქორწილი! ჩვენი ქორწილი სასაცილოა არაა? ჩვენ ჩვენს სიამაყეს ვერ ვაჯობეთ და რომელ ქორწილზეა ლაპარაკი? მეც მიყვარხარ, შენც გიყვარვარ, მაგრამ..... ეს მაგრამ არის ყველაფერი. ყოველ ღამე ძილის წინ

უცნაური დღიური

-იცით ? ძალიან მეცნობით... ასე მგონია აქამდეც მყავხართ ნანახი... მის სახეს ისევ ის ღიმილი დაუბრუნდა... -გაგეცინება რომ გითხრა მთელი წელი გეძებდითქო?! -იმედია არც შენ გაგეცინება თუ გეტყვი , რომ მთელი წელი გელოდი...

შეშლილის დღიური

ელექტროშოკი, სწრაფად- იღრიალა უხეშხელებიანმა. დამიჭირეს, საწოლზე დამაგდეს, ხელ-ფეხი შემიკრეს და რაღაც უცნაურ აპარატებზე შემაერთეს. აპარატმა საშინლად დაიწრიპინა და დაიწყო... აუტანელ ტკივილს ვგრძნობდი.

დღიური: ახალი დღე, მერე რა

ძვირფასო დღიურო დღეს 30 ოქტომბერია, ორშბათი. ახალი დღე და ძველი პრობლემები. სამი თვე გავიდა მას შემდეგ რაც დავობლდი. ჩემს მეთექვსმეტე დაბადების დღეზე. მშბლები მოისწრაფვოდნენ, რომ ტორტი თავის დროზე მოეტანათ დაავარია მოუვიდათ. ახლა ბიძიასთან და მის

''ამაყი გოგონას დღიური'' (თავი 2)

როგორ იქნა გათენდა. მოვემზადე და წავედი გიორგისთან შესახვედრად. გზაში ათასი აზრი მიტრიალებდა. მაინტერესებდა რა საქმე უნდა ჰქონოდა მას ჩემთან. რუსთაველზე დამინიშნა შეხვედრა და როცა მივედი ჩემს გაოცებას საზღვარი არ ჰქონდა. გიორგის ნაცვლად იქ ნიკა

''ამაყი გოგონას დღიური'' (თავი 1)

დაწყება ყოველთვის რთულია, მაგრამ რაღაცით ხომ უნდა დავიწყო. მოგიყვებით ჩემს მოკლე ბიოგრაფიას. ვცხოვრობ თბილისში, მყავს მეგობრული ოჯახი, ბევრი მეგობარი და რამდენიმე საუკეთესო დაქალი. სკოლა 1 წელზე მეტია რაც დავამთავრე და მენატრება თითოეული წუთი იქ

''ამაყი გოგოს დღიური'' (თავი 1)

''დაწყება ყოველთვის რთულია, მაგრამ რაღაცით ხომ უნდა დაიწყოს ადამიანმა'' მე დღიურის წერას ჩემი მოკლე ბიოგრაფიით დავიწყებ. ვცხოვრობ თბილისში, მყავს მეგობრული ოჯახი, ბევრი მეგობარი და რამდენიმე საუკეთესო დაქალი. სკოლა 1 წელზე მეტია რაც დავამთავრე და

არშობილი ბავშვის დღიური

ჩემი პირი სწორედ ახლა იხსნება. მხოლოდ დაფიქრდი, ერთ წელიწადში ან დაახლოებით ამდენ ხანში მე ვიკისკისებ და მოგვიანებით ვილაპარაკებ. ვიცი, რომელ სიტყვას ვიტყვი პირველად: დედა.25 ოქტომბერი დღეს ჩემმა გულმა თავისით დაიწყო ძგერა. ამ წამიდან დაწყებული ის

ფსიქო(ფატის) დღიური

მე ვარ ფატი, 13 წლის, დღეს დედამ ვიღაც ექიმი მომიყვანა სახლში.რაღაც უცნაურ კითხვებს სვამდა, მგონი დებილი ვგონივარ… თან ისეთი უცნაური სახელი ჰქვია… ისეთი ფერები აქვს, გულს მირევს. მისი ფერები უმრავლესობის სახელიც კი არ ვიცი. ძალიან ჭყეტელა ფერებია,