ერთი სიცოცხლე თურმე ცოტაა, ერთი სიკვდილი ძალზე ბევრია

შერჩება ლექსი ხსოვნის ბარათებს, ვით უშოვარი წამლის რეცეპტი, მე კი გავყვები იმ მისამართებს უმისამართოდ რომ დავეძებდი.

სამი კაციდან ის ერთი (ნაწილი 3)

-მესამე დღე დაიწყება მალე -და რაღაცა მინდა რო გკითხო,კი მეუხერხულება შვილო მაგრამ ხომ გესმის-თვალებს მიჭუტავს საეჭვოდ -რა პრობლემაა მკითხეთ -ის მოხდა?-ტუჩებს ბრიცავს..ვერ ვხვდები რას გულისხმობს ან რა უნდა მომხდარიყო -რა მოხხდა? -ის შვილო

სამი კაციდან ის ერთი (ნაწილი )

ვტრიალდები მეც და თვალებს ძლიერად ვხუჭავ,აქამდე საიდან მოვედი ? ვფიქრობ გაცხარებული და საკუთარ თავზე განაწყენებული ვიძინებ. მეორე დილით რაღაც უჩვეულო ხმაური მაღვიძბს, შეშფოთებული ვდგები ფეხზე და ზეწარს ვიფარებ სხეულზე. დამიანე არსად ჩანს,მისი

სამი კაციდან ის ერთი (ნაწილი 1)

-არ ნერვიულობ?-მისი ცისფერი თვალები კვლავ მაშტერდება,გამჭოლ მზერას არ მარიდებს და გამომწვევად მიღიმის..ვერ ვხვდები რა უნდა,ან ახლა რატომ მისვამს უსინდისოდ ამ შეკითხვას ?? საკურთხეველთან მდგარი ნერწყვს ხმაურით ვყლაპავ და ძალით ვუღიმი საპასუხოთ.

ერთი დარდი სარეცელზე

რა ამბორი? რომ ამბობენ და რა გრძნობა დედის სიტყვა, და შეხება ჩახუტება. რა გურმანი? რომ აქებენ შეიგრძნობა რომ დედა ყავთ, ალბათ სახლში. თითო სტროფზე და ტაეპზე, ვგრძნობ რომ სული მეხუთება.

ერთი მოდელის ცხოვრება - მარიამ გაფრინდაშვილი

სექსი, სიყვარული, მანქანები — ამ წიგნის უწყვეტი და უხილავი ძაფია. მარიამ გაფრინდაშვმე მარიამი ვარ, მე მარიამი მქვია. ჩემი სახელია, მარიამი. მარჯანიშვილის მეტროსთან, იოანე ჯავახიშვილის ქუჩაზე ვცხოვრობ. პირველივე სართულზე, საერთო ეზოში. ახლა გარეთ

მხოლოდ ერთი (12) დასასრული

გახარებული ვიყავი იმ ფაქტით, რომ დედა გავახარე და ამ რთულ პერიოდში რამით მაინც შევძელი მისი გამხიარულება, ალბათ მხოლოდ ეს შემიძლია გავაკეთო მისთვის, ახლა ა პერიოდში ამ მომენტში მხოლოდ ამაზე ვფიქრობ, სხვა დანარჩენი არაფერი მაინტერესებს, თუმცა არის

მხოლოდ ერთი

- არც მე ვიცი. დაბნეულები ერთმანეთს თვალებში ვუყურებდით. არ ვიცი მაგრამ ის კი ვიცი რომ არაჩვეულებრივი ხარ, შენს გარეშე ჩემს ცხოვრებას აზრი არაქვს და არც არასდროს ჰქონდა. - ალექს მე უბრალო გოგო ვარ, რომელიც მუდამ კლასიკურ სტილში ჩაცმული ადამიანების

მხოლოდ ერთი (10)

- და შენ ვინ ხარ? სიბნელიდან ნელი აუჩქარებელი ნნაბიჯების ხმა ისმოდა, თავიდან გაურკვეველი ჩრდილი ისახებოდა რადგან სარდაფში მხოლოდ ერთი ნათურა იყო რომელიც ბჟუტავდა, ნელ-ნელა წამოვდექი და ალექსს გადავეფარე.

მხილოდ ერთი (9)

ნუ მახსენებ რაა.... რაღაც საშინელება. სიცივე ვიგრძენი, თითქოს საბანი გადამივარდა ძირს, ასე ხშირად მემართება, ძირს დავიხარე მაგრამ არაფერი დამხვდა, მერე გავსწორდი და გვერდით გადავბრუნდი, ვიღაც უცხო დავინახე,შენ მეგონე, გიძახდი... უმისამართოდ