ვერ გხედავ, გგრძნობ! (ნაწილი 2)

ისევ მძღოლის გვერდით სავარძელზე მსვამს და გვერდზე უხმოდ მიჯდება. სავარძელს ძალა გამოცლილი ვეყრდნობი და თვალებს ვხუჭავ, სახის დალაგებას და აბობოქრებული სულის წყნარებას ვცდილობ. დაძაბულობისგან ლამის გული წამივიდეს. ყველა კუნთი და ძვალი მტკივდება.

შენ მე ბორკილებს ვერ დამადებ?!#11

სანდრო როგორცკი ციხის კედლებს გამოსცდა, აქსანას ძებნა დაიწყო. არ გასჭირვებია, პოლიციაში ალობელს დაურეკა და აქსანას მონაცემები გამოართვა. ტელეფონზე წამში აკრიფა ნომერი და მანქანაც დაქოქა. - ალიო.... ნ კოლოფი ამოღო.

ვერ გხედავ, გგრძნობ! (ნაწილი 1)

მეღვიძება, ვგრძნობ, რომ უკვე გათენებულია, თავს მშვიდად და გამოძინებულად ვგრძნობ. მღვიძავს, მაგრამ თვალებს არ ვახელ. ყოველ დილით ერთი და იგივე, ყოველ დილით მოლოდინი, რომ ამჯერად გამომივა, რომ ამჯერად გავიხარებ... ნელ-ნელა, მძიმედ ვაშორებ ქუთუთოებს

ვერ შეგელევი მესამე თავი (18+)

- გთხოვ!- ვუთხარი აკანკალებული ხმით. - ნუ მთხოვ! სხვანაირად არ შემიძლია, თავს ვერ ვიკავებ, საოცრად მინდიხარ! - მითხრა ვნბიანი ხმით. - ასე არ შემიძლია! არ ვარ მზად ამ ყველაფრისთვის.- ჩემს ხმაში მუდარა იგრძნობოდა, მივხვდი,

გთხოვ არ წახვიდე, უშენოდ ვერ ვიცოცხლებ (თავი7)

რა თქმა უნდა თამუნაც გამომყვა და მითხრა, რომ შოთიკოს გაოცებული სახე ჰქონდა, რაზეც სიცილს ძლივს ვიკავებდი, მაგრამ ჩემს ძმაზე ნაწყენი მაინც ვიყავი. არ მინდოდა ეს ძალიან შემემჩნია და საუბარი სხვა თემაზე გადავიტნე. -ხო მართლა შენკენ რა ხდება? -რავიცი

შენ მე ბორკილებს ვერ დამადებ?!#11

ლეა ჯერ კიდევ აგონიაში , იყო. როცა გაიგო მისი დაჭერისთვის სანდროს წოდბაზე და პრემიაზე. საპტიმრო. ციზხე სადაც შედიხარ ადამიანი, ქალი, ცხოვობ და გამოდიხარ აულ სხვა, უცხო, გაუცხოვებული გარემოზე. ციხე სადაც სულ სხვა მლნიღქბს ირგებ. რაც უფრო მეტ დოს

გთხოვ არ წახვიდე, უშენოდ ვერ ვიცოცხლებ (თავი6)

შოთიკოს წასვლის შემდეგ რაღაცნაირად მოვიწყინე, თან მაინტერესებდა ირაკლი რატომ გაყვა მას, ამიტომ როგორც კი პალატაში შემოვიდა იმწამსვე ვკითხე. -რა უთხარი შოთიკოს? -არაფერი რაზე მეკითხები? რა უნდა მეთქვა? -სულელს ვგავარ? რატომ გაყევი შოთიკოს? -არაფერი

შენ მე ბორკილებს ვერ დამადებ?! #10

-ლეა, შენი კოცნის სურვილი მკლავს. - დაუფარავად გამოთქვა სურვილი სანდრომ, ლეა სანდროს მიუახლოვდა და ნაზად შეეხო. - სანდრო .... კოცნიდა ნაზად, ხარბად და ვნებიანად... ფანჯრის თაროზე დასვა , მაიკა გახადა. მოშორებით გაიწია. მთვარე ლეას მხრებზე

გთხოვ არ წახვიდე, უშენოდ ვერ ვიცოცხლებ (თავი5)

დავიწყე კონვერტის გახსნა რომელსაც ეწერა ,,მელანოს“..... ,,ალბათ საუბარი გამარჯობით და მოკითხვით უნდა დავიწყო, მაგრამ სიმართლე გითხრა ბევრის ლაპარაკი არ მიყვარს, ამიტომ პირდაპირ საქმეზე გადავალ, მოკლედ შეგეძლო შეხვედროდით და პირდაპირ გველაპარაკა და

გთხოვ არ წახვიდე, უშენოდ ვერ ვიცოცხლებ (თავი4)

-სანდრო სად ხარ? -რაიყო ბიჭო რა ხმა გაქვს ხომ მშვიდობაა? მე და ნიკა ჩემთან ვართ. -სასწრაფოდ შემხვდით რაზბორკაზე მივდივართ. -რა რაზბორკაზე გაგიჟდი? რა ხდება ხომ მშვიდობაა?