მითხარი მოგენატრებიო

ხო მომენატრე, ჰა ვამბობ კარგო,ხო მომენატნენ შენი თვალები,ხო მინდა შენთან მოვიდე, გნახო,ხო მინდა ვიყო ერთხელ თავხედი.მე უკვე ისე ხშირად მტკივდება გულის მიდამო, ყელი, ხელები,იმდენად მინდა შენი შეხება

"გატაცებული" (თავი 5)

ერთ ადგილას გაშეშებული ვიყავი. მეგონა, რომ სხვა სამყაროში აღმოვჩნდი. ტვინში, ყველაფერი არეული მქონდა. გაოცებას ვერ ვმალავდი, როდესაც ჩემს წინ მდგარ, შეშინებულ გოგონებს ვუყურებდი.

იღბლიანი შეცდომა (თავი მეთექვსმეტე)

კარგა ხანს გამყვა ის დადებითი მუხტი, დაბადების დღეზე რომ მივიღე გარშემო მყოფებისგან. როცა სოფოსა და მის საჩუქარს ვიხსენებდი, მადლობელი ვიყავი ბედის, რომ იმ თითქოს და ჩვეულებრივ, მაგრამ, ამავდროულად,

"გასამდა"(სრულად)

იისფერი სუსტი სინათლე ოდნავ ანათებდა დარბაზს.მრგვალ მაგიდებთან მსხდომნი აჩრდილებივით ირეკლებოდნენ კედლებზე.წყნარი მუსიკა თავბრუს ახვევდა დარბაზში მყოფ სასმლით გაბრუებულ ადამიანებს.სიგარეტის კვამლს გასასვლელი ვერ ეპოვნა და ჭერზე გაწოლილიყო ნისლივით.

უნებლიე შეცდომა (11 თავი)

-ბათუმიდან დარეკეს ბატონო გოგი, თქვენ პასუხს ელიან და იქაც დაგპატიჟეს, მეტი ნდობისთვის თავად დაათვალიერეთ ჩვენი კომპანიაო._მერამდენე დღე იყო გოგის ნათიას თვალები არ ენახა, გოგო ბლოკნოტში თავჩარგული ელაპარაკებოდა და იმ საღამოს შემდეგ სახეზეც არც კი

ჩემი გონება!

-ვიცი მთვრალი ვარ,-მგონი გავგიჟდი,-რა მწუხარეა ჩემი ოცნება,-ქრიან ოცნების თეთრი ნავებიც,-უკან მიყვება ჩემი გონებაც.-ქარი-ქარია მე კიდევ მე ვარ,-თითქოს ერთია ეს მზე და მიწაც.-რა ვქნა? სიცოცხლე თუ მიხარია,

იმ საღამოს წვიმდა (თავი 2)

-აბა,რომელი?-მეკითხება ხელში კაბებ მომარჯვებული კატო.-წითელი.-დაუფიქრებლად ვპასუხობ.რაც მოვედით მას შემდეგ ფოტოაპარატს ჩავკირკიტებდი. ვცდილობდი დღეს გადაღებული ფოტოებიდან

"გატაცებული" (თავი 4)

ტკივილი.ტკივილი მაფხიზლებს და გამოვყავარ სიბნელიდან, რომელიც ჩემს გონებაშია. თვალების გახელის ძალა არ მაქვს. ყველაფერი მტკივა. მგონია, რომ ვერ ვმოძრაობ. უკვე ვეღარ ვარჩევ, სულიერი ტკივილი

საკაცობრიო ცოდვა.

სიყვარული სასიამოვნო ილუზიაა ან სასიამოვნო ტყუილი, როცა გგონია რომ მეორე ადამიანის გარეშე არსებობას ვერ შეძლებ, გგონია რომ აუცილებლად გჭირდება ვინმე რადგან ღმერთმა ვიღაც შენთვის შექმნა.

არჩევანი (თავი 11)

თვალები გავახილე და ისეთი შეგრძნება მქონდა თითქოს ძალიან ღრმა ძილში ვიყავი.ვხედავ განათებულ ოთახს სადაც მე ვიმყოფები.იმდენი რამ მქონდა სხეულზე შეერთებული მეც კი არ ვიცი რა ჰქვია.