..და თუ ჩემს ყვირილს ზეცა დაიტევს!

დაფლეთილ ზეცას მოაქვს წვეთები,მოდის სატანა, მახვილთ ძგერით,შუბთა კვეთებით,სული გახრწნილი, სახეზე - თმები,ნათელის მტრობით,კაცთ განკვეთებით, საკუთარ თავთან ომში ვერთვები,მთვარით ვერ ვთბები!

იმედგაცრუებული ზეცა,ჩვენს სიყვარულს დაიტირებს...

ერთ უაზროდ გახუნებულ,გაფერმკრთალებულ დღეს,მაშინ,როდესაც იმედგაცრუებული ზეცა ჩვენს სიყვარულს დაიტირებს,შენ შემოაღებ კარებს...მე კი ვიჯდები ჩემს საყვარელ სავარძელში,შენს მოლოდინში გადაქანცული,შენ კი ვერ დაინახავ ჩემს სევდიან თვალებს,სიგარეტის

ყინვას გაიმეტებს ზეცა

ყინვას გაიმეტებს ზეცა ფოთლებს შევაგროვებ ჭადრის,ისევ შემოვირბენ შენთან,როგორც ყვავილობა ატმის.უკვე აზრი არ აქვს სუნთქვას,როგორც გამჭვირვალე ჩადრის, გეტყვი რაც არავის უთქვამს,სანამ მზე ჯერ კიდევ ჩადის.

დახურეთ ზეცა

დახურეთ ზეცა! ვარსკვლავებთან საუბარს ვიწყებ... მოსწიეთ მთვარე, მოსაყრელად დამიდგით მუხლის და თქვენ ქარებო, ჩამომბერტყეთ სიმძიმე მიწის, რომ ჩემმა გმინვამ გაამღვრიოს სამყაროს მწუხრი.

ზეცა თავისას არ კარგავს! -11- (დასასრული)

როცა შაბათ-კვირას გამოუძინებლები ყავას ვსვამთ და უაზროდ ვიყურებით სხვადასხვა მხარეს, ვგრძნობ, რომ ის ჩემზე ფიქრობს და ასე და ამრიგად მეც მასზე მეფიქრება. შუაღამისას თათა ტირილით რომ იღვიძებს, მე საწოლიდან ვდგები და მის ლოგინზე ლამისაა ჩამომეძინოს.

ზეცა თავისას არ კარგავს! -10-

''ზოგჯერ კარგია იღვწოდე პრიზისთვის, რომელიც არ იცი, რაში გამოიხატება. საპირისპირო შემთხვევაში ან ზედმეტად ზღაპრულად გეჩვენება ის, ანდაც არ გიღირს მისთვის შრომა. ორივე ხელს გიშლის გამარჯვებაში. ასე რომ, ჯობია არაფერი იცოდე და იბრძოდე, ვიდრე იცოდე და

ზეცა თავისას არ კარგავს! -9-

''ნუცუბიძის ქუჩაზე ხალხი აქა-იქ მოძრაობს. სიარულისას ვაკვირდები მაღაზიების ფერადი მინები როგორ მირეკლავს. ვიტრინებში ათასი რამაა გამოფენილი. აი, აქ ფასდაკლებებია ფეხსაცმელებზე. პირველად არ ვცდუნდები, არადა მაღალქუსლიანი შინდისფერი ფეხსაცმელი მართლაც

ზეცა თავისას არ კარგავს! -8-

''ალბათ ესაა ცხოვრების მუღამიც. როცა შენს სისუსტეებს ამჟღავნებ და ღირსებებს ივსებ, ორმოში ვარდები და მერე იქიდან ამოდიხარ, სიცივეში იყინები და მონატრებულ სითბოს უფრო ბედნიერი ხვდები... ისაა ცხოვრება, როცა მოულოდნელობას ელი! როცა არ იცი, რა მოხდება,

ზეცა თავისას არ კარგავს! -7-

''ირმის ნახტომი ბედისწერად არა, მაგრამ ბედის ირონიად ნამდვილად მექცა. მგონი ამ ამბავს ბოლომდე გახსნა არ უწერია. ყოველი ნაბიჯი ჩემთვის საბედისწერო ხდება. ყოველი დღე მაინც შიოსთან, გაბოსთან, თათასთან, ნინოსთან და ცალწარბასთანაა კავშირში.''

ზეცა თავისას არ კარგავს! -6-

''ვერ ვიტან ფიქრს, მოვლენებზე ჩაძიებას... მას ყოველთვის უიმედობასთან მივყავართ, ჩიხში გვაქცევს. სინათლე გვირაბის ბოლოს მაშინ ჩნდება, როცა არ ეძებ და არა მაშინ, როცა ყველგან ის გელანდება.''