ალექსანდრეს ალექსანდრა შეუყვარდა (თავი IV)

ამ ამბის შემდეგ ერთი კვირა სახლში ვიყავი, წოლითი რეჟიმი მქონდა. ამ ერთი კვირის მანძილზე სანდრო არცერთხელ არ მინახავს. არც ტელეფონზე დაურეკია და არც ,,Facebook''-ზე მოუწერია. სამაგიეროდ ირაკლი ხშირად დადიოდა ჩემ სანახავად. ძალიან დავუახლოვდით

ასეთი ჯიუტიც მიყვარხარ პატარავ (თავი 2)

იმდენად სასიამოვნო იყო მისი ტუჩების შეხება რომ თვალები მიმელულა. მაგრამ მალევე გამოვერკვიე და ლოყებშეფაკლულმა ხელი გულმკერძე მივაბჯინე მაგრამ როგორც მივხვდი უშეფეგოდ ამიტომ მეც მის ნებას დავყევი და ხელები კისერზე მჭიდროს შემოვხვიე როდესაც ტელეფონი

ვატო არაბული (4 თავი)

-ჰაჰ როგორ გეცლებოდა ალბათ დევდარიანის ძებნით ხარ დაკავებული (ირონიულად ჩაილაპარაკა კესომ )-კესო მეთქი (დაიღრიალა არაბულმა და კარები გაიჯახუნა)თვალებ გაფართოებული ელენე შემოვიდა ოტახში და ლოგინზე წამოჯდა-ეს რა იყო ?გიჟია ამის მერე კიდე იტყვი რომ

შემიყვარდი სულელო(ოცდამეექვსე თავი)

ანასტასია ადექი(თათია) -აუ ცოტახანიც რა გთხოვ(მე) -გოგო 1ი ხდება და თან ჯესის საჭმელი არ უნდა უყიდოო?(თათია) -აუ ჩემიი.ხო კაი ვდგები(მე) ზლაზვნით წამოვდექი ცოტახანს ჯესის ვეთამაშე შემდეგ კი სააბაზანოს მივაშურეშესვლამდე თათიას მივაძახე -აუ გოგო გუშინ

ომგამოვლილები (თავი 7)

თითქოს დემეტრესთან რაღაც პასუხსიმგებლობა ეკისრა,თითქოს მასთან ანგარიშვალდებული იყო, თვლიდა რომ მასთან შეცდომა არ უნდა დაეშვა. იდგა გაურკვევლობით გაბრუებული და სირცხვილისგან თავი დაეხარა.ერთმა უგუნურმა და სპონტანურმა ნაბიჯმა ცხოვრებაში ყველაზე

ალექსანდრეს ალექსანდრა შეუყვარდა (თავი III)

გამეღვიძა. თვალი მოვავლე ოთახს და მივხვდი, რომ საავადმყოფოს პალატაში ვიწექი. ირგვლივ მიმოვიხედე და დედა დავინახე. -დდედა. წამოვილუღლუღე ჩუმად. -შვილო. დედა ტირილით წამოხტა და გულში ჩამიკრა. შვილო ძალიან შეგვეშინდა და როგორც კი გავიგეთ მაშინვე

შენი ჩახუტება უკვე თემაა (2 თავი)

-აჩი, ჩემო ცხვრება გილოცავ დაბადების დღეს ყველაფერს მაგარს გისურვებ რა მინდა რო ბედნიერი იყო...-ჩავკივვივარ ტელეფონბში საკუთარ ბიძაშვილს რომელსაც 22 წელი შეუსრულდა... -მადლობა, ხო მართლა ეხლა კახეთში ვართ ჩემთან ჩამო რა საღამოს უნდა ავღნიშნოთ... -ოჰ

მიზანი არსებობისთვის! (10 თავი)

ფრთხილად არწევდა მიხუტებულ სხეულს ჰამაკში და თითებს სრიალა თმაში ქაოსურად ხლართავდა. ელენეს მშვიდი სუნთქვა იმაზე მოწმობდა, რომ გოგონას ძალიან ღრმად ეძინა. ყოველთვის გამოირჩეოდა შესაშური ენერგიით მაგრამ ბოლო დროს პატარა ყველანაირ ძალას ართმევდა და

შენი ჩახუტება უკვე თემაა (1 თავი)

-როგორ მომენატრე...-თაიგულით ხელში ნაცნობი ადამიანი რომ დავინახე სასიამოვნოდ დამიარა ჟრუანტელმა -ანდრეა... -ჩემი გოგო...-ჰაერში ვიყავი გამოკიდებული და ანდრეასთან ჩახუტებული წრეზე ვბზრიალდებდი... -როგორ ხარ? -გახარებული ანდრე.. -უფრო

ბავშვობიდან დანგრეული ცხოვრება-ანუ გავხდი მეძავი (თავი 5)

როგორც იქნა გადავფოფხდით მე-12 კლასსში, ბოლო წელი სკოლაში, ყველაზე მაგარი შეგრძნებაა მაგრამ ამ ბედნიერებას გამოცდები გვიფრთხობდა ატეხილი ხბოები რო ფრთხვებიან ისე.. მარტივად რომ ვთქვათ ნანუკაც გაუფრინდათ სკოლიდან როგორც ქეთოს მერცხალი და დარჩნენ