მუდმივ ხმაურში... 3 თავი

-ყოველდღე ვმუშაობ და მაშინ ვიღებ დასვენების დღეს როცა მომინდება, მირჩევნია მუდმივ ხმაურში ვიყო. და არ მკითხო რატომ დღეს შეკითხვების რაოდენობა ამოგეწურა_ამჯერადაც სიცილით უპასუხა გიგის მოქნეულ ბალიშს და სააბაზანოში შეიმალა. გამოსულს ბიჭი უკვე ჩაცმული

*სისხლიანი პაემანი* (თავი 11)

ღვინისფერ ტუჩებს მიაწება მისი ტუჩები და საჭეს მიუბრუნდა. ანასტასია კი,მას ისე აკვირდებოდა,თითქოს ამდენი წლის განმავლობაში,პირველად ხედავდა დათას.

უბედური შემთხვევა? (თავი 2)

ნიკა მაშინვე წამოხტა და ჭიშკრისკენ მიმავალ ნიას გაჰყვა-ნია,გაჩერდი.დამელოდე,-დაეწია და ხელით გააჩერა-ნია,მორჩი ეჭვიანობას,ხოიცი რომ მარტო შენ უყვარხარ ბექას. -არ ვიცი ნიკა,არ ვიცი.მაგიჟებს ლიზას საქციელები.სულ ბექასთანაა.უკვე აღარც ერიდება

უნებლიე მოწმე (თავი მეექვსე)

-აქ როგორ მოვხდვი არ მახსოვს-თავზე ხელი მოიკიდა -ნოემ ამოგიყვანა ხელში აყვანილი-ეშმაკურმა ღიმილმა გადაურბინა სახეზე -მართლა?-გაეღიმა ლილიანასაც მაგრამ მალევე შეასწორა სახე

ცუდი წარსული ბედნიერი მომავალი (თავი 7)

თვალები როცა გავახილი, თავიდან ვერ გავიაზრე რა მოხდა მეერე გამახსენდა, რომ გული წამივიდა. გავიგონე გამაყრუებელი წრიპინის ხმა და დავინახე აქვე სავარძელში ჩაძინებული ალექსანდრე. საშინლად მწყუროდა და გადავწყვიტე გამეღვიძებინა.

მუდმივ ხმაურში.... 2 თავი

-აუ ნინი, უბრალოდ შემეკითხე და გიპასუხებ რა, ხომ იცი ჩემი მოყოლა. -მასთან წევხარ? -ხო. -როდიდან?

მკვლელობის ღამე (ნაწილი2, თავი1)

სასამართლოს დარბაზში იჯდა ედუარდი, შავი კაპიშონი წამოეფარებინა და შავი მზის სათვალე ეკეთა. ღია სხდომა იყო. დანაშაულს არცერთი ბრალდებული აღიარებდა თუმცა სამხილები და მტკიცებულებები ბევრი იყო რომ მათი დანაშაული დაედასტურებინათ.

მძიმე გზა (მესამე ნაწილი) მეოცე თავი (32)

-სად ვარ_მოესმა მისი ხმა -დამშვიდდი,ახლა კარგად ხარ,საავადმყოფოში ხარ_უაპსუხა ნიამ -შენ?_ზიზღით გახედა ნიას 

ჯაშუში (თავი 8)

უყურებდა მშვიდად და დინჯად მიმავალ ლევანის. ეს ბიჭი რაღაც მინიშნებას აძლევდა, მაგრამ რას? აშკარად შეცვლილი იყო, მაგრამ რამ შეცვალა? მისი თითოეული სიტყვა უტრიალებდა ლილიანს თავში,

ეჭვმიტანილი (3 თავი)

არ გაუმართლა,იქ დახვდა,სამ მამაკაცთან ერთად.დაკითხვის ოთახში გაყინული შევიდა,მხლოდ გიგას უყურებდა,მის მზერაში უნდოდა რამე წაეკითხა,მაგრამ ორჯონიკიძეს წამითაც კი არ გაუხედავს მისკენ.