მდუმარე სასტუმრო - სახლი ტყეში (თავი 6)

ელი და მეგი თითქმის ერთდროულად გამოვიდნენ სახლიდან. - დღეს ხომ ნამდვილად პარასკევია? - ხომ მშვიდობაა, მამა? - ყველაფერი რიგზეა! მომენატრა ჩემი გოგოები… ჩარლი ორივეს სათითაოდ გადაეხვია.

ჩემი ,,ტირანი" (თავი 2 )

-თქვენ..თქვენ ხართ... -ხო მე ვარ დემეტრე ჯაყელი,ის უსაქმური დილას რომ გალანძღე.. -დე..დემეტრე ჯაყელი? -ღმერთო, ფიცხთან ერთად გონებასუსტიც ყოფილხარ..მეუბნება და იცინის -ვინ არის გონება სუსტი? სიტყვებს დაუკვირდი!!!..

ექიმები (თავი მეთორმეტე)

რა შეიძლება იყოს საყვარელი ადამიანის დაკარგვაზე მტკივნეული, რამ შეიძლება ამაზე მეტად დაამწუხროს ადამიანი. თამთამ ჩანაწერს რამდენჯერმე უყურა მაგრამ ყურებში განუწყვეტელი წუილის გამო არაფერი ესმოდა

მდუმარე სასტუმრო - სისხლიანი მერი (თავი

ანა შემოსასვლელში იდგა და ხელში ვაშლის ღვეზელი ეჭირა. გრძელი ნაწნავი მხარზე გადმოეგდო და იღიმოდა.- ცუდ დროს ხომ არ მოვედი?- არა, პირიქით…წორედ ახლა ვაპირებდით ყავის დალევას!თქვა მეგიმ

საუკეთესო ჩემში (თავი2)

მოკლედ..ისედაც არ მიყვარდა ასეთი ადგილები და ასეთი საშინელი დღის მერე უფრო შემზიზღდა..ასეთი ტიპები არასდროს მიზიდავდა,აამაზრზენი და აუტანელი იყო..ვერ ვხვდებოდი რა ჰქონდათ თავში ავარდნილი,როცა ელემენტარული გოგოსთან ზრდილობა არ გააჩნდათ?!..

იო(საცდელი თავი)

უნივერსიტეტის გაცდენა მომიწია. იომ მითხრა რომ ყველაფერს მოაგვარებდა. მთელი დღე სამსახურში ვიყავი და საბუთებს ვაწესრიგებდი. საღამოს იომ წამიყვანა სახლშ. არაფერი უთქვია. მთელი გზა ჩუმად ვიმგზავრეთ. ცოტა გული დამწყდა. დაავვაფიქსირე რომ მიკი კოცნა

მომავალი ბედნიერება {7 თავი}

როდესაც თვალები გავახილე, მხოლოდ ალექს ვუყურებდი. თვალებს ვისრისავდი, მეგონა რომ რაღაც მელანდებოდა, მაგრამ ალექსი აშკარად ჩემს წინ იდგა. თან იმ ამბავს ვიხსენებ რომლის გამოც ახლა ასეთ მდგომარეობაში ვარ. მინდოდა ალექსი იქვე მომეკლა..

ქარის მოტანილს ქარი წაიღებ სულ...(4 თავი)

ციხეში ყველაზე რთული კოშმარები იყო. კოშმარები რომლებიც ყოველ ღამე არ გასვენებენ. ახლაც კოშმარი მესიზმრება და მოულოდნელად გამომეღვიძა. თუმცა არაფერი ხდებოდა, ყველაფერი რიგზე იყო.

ჩემი ,,ტირანი" (თავი 1)

კაკ-კუკ, კაკ-კუკ..მხოლოდ ჩემი ქუსლების და გულისცემის ხმა მესმის , ასე დაძაბული არასოდეს ვყოფილვარ,ვღელავ მოსალოდნელ შეხვედრაზე ,ყველაფერზე ვღელავ ,რომ არ მოვეწონო ?, რამე რომ დამიწუნოს?, რომ გადაიფიქროს? ვეკითხები ჩემს თავს ,, დამშვიდდი ,ის არ

ნატუ-დან ქალბატონ ადვოკატამდე (თავი პირველი)

ჩვენს უბანში,სოლოლაკში,ერთი ბიჭი ცხოვრობდა. სანდრექსა იყო ჟურული. სანდრექსა სხვებისთვის, ჩემთვის - სანი ან სანდრო. ორი წლის,რომ ვიყავი სანდრო უკვე ექვსი წლის იყო,მაგრამ კარგად მახსოვს ჩემი ძმა უბნის “ბირჟასთან” ,რომ ჩამატარებდა ჟურული ყოველთვის