მიზანი (თავი 3)

უხეში, უტაქტო. ღმერთო მომეცი მოთმინება. დღეს ჩემი დღე ნაღდად არ არის. ნეტა საათი რომელია, მაჯაზე ვიყურები, ღამის 2 საათია, კიდევ ორი საათი დარჩა. საპირფარეშოში შევდივარ, სახეზე ცივ წ**ლს ვისხამ და სარკეში ვუყურებ ჩემს გამოსახულებას, ვინ ვარ საერთოდ?

დაკარგული სიმშვიდე ( ნაწილი მეორე - თავი 12 )

-მამი უმცირესობაში ვარ ოჯახში და ბიჭი იყავი რა _ მუცელზე მაკოცა, მე კი სანამ ადგებოდა დავიხარე და მის „მარადცივ“ ბაგეებს დავეწაფე, კოცნა უფრო და უფრო მომთხოვნი ხდებოდა, მალევე მოშორდა ჩემს ტუჩებს და შუბლზე მაკოცა

ყველას წინააღმდეგ (თავი 9)

თითოეულ ჩემს სიტყვას უსმენდა, ზოგზე თავს მიქნევდა ზოგზე ეცინებოდა. აღარ ვიცოდი უკვე რა გამეკეთებინა არც მინდოდა მადლობის მაგიერ გამომელანძღა... რაც გოგოები გვერდიდან არ მშორდებოდნენ ბუნაგში მისვლას ვეღარ ვახერხებდი თუმცა გვიან როცა სახლში გავაგდებდი

მიზანი (თავი 2)

-ლაილა, მეათე მაგიდასთან მიდი, უნდათ რო შენ მოემსახურო. -რა? კი მაგრამ რატო? ვინ არიან ? -რამდენ კითხვებს სვავ, წადი და მოემსახურე თქო.

მძიმე გზა (მესამე ნაწილი) მესამე თავი (15)

უკვე საღამო იყო სარეპეტიციოში მხოლოდ ლუკა და ლევანი იყვნენ.ბიჭები ფანჯრის რაფაზე ისხდნენ და ხმას არ იღებდნენ.ლევანი ფანჯარაში იყურებოდა და სხვადასხვა მიმართულებით მიმავალ მანქანებს აკვირდებოდა.თუმცა მანქანებზე

სევდისფერი (თავი 1)

-რომ მიყვარხარ, გითხარი უკვე? - გოგას გაეღიმა, რამაც ლიკუნაც გააღიმა.-კი, მაგრამ თუ კიდევ მეტყვი არ მეწყინება. - თვალი ჩაუკრა ქმარს და სიცილით წამოდგა ლოგინიდან. -არ ჩაიცვა არაფერი რა. ასე იყავი.-ვნებიანი თვალებით შეხედა

დაკარგული სიმშვიდე (ნაწილი მეორე - 11 თავი)

-მართლა ამის გამო გაუბრაზდი ევაჩკა? _ სულს ვერ ითქვამდა ანასტასია-დიახ იმიტომ რომ მითხრა როცა რამე გენდომება მე მითხარი სხვას არავისო... მინდოდა და რამექნა _ ბავშვივით ჩავილაპარაკე და მოულოდნელად მომეხუტა ზურგს

სიჩუმე. თავი (5)

ლიკა სურვილებითა და ოცნებებით სავსე გოგონაა, იგი ბავშვობიდანვე უარს ამბობს თინეიჯერულ თანამედროვე ცხოვრებაზე და ყველასგან მალულად მის გულს, თავისი საუკეთესო მეგობარი და მეზობელი- ილია რობაქიძე იკავებს.

ყველას წინააღმდეგ (თავი 8)

-კარგი პატარავ ერთ საათში დაგირეკავ. ფრთხილად იყავი. მიყვარხარ.-მეც მიყვარხარ და მოუთმენლად გელოდები. გკოცნი_ხმით კოცნის იმიტაცია გავაკეთე და მობილური ლოგინზე მივაგდე.თვალების წმენდით წამოვდექი რომ აღარ დამწითლებოდა

გაშავდა მთვარე 8თავი დასასრული

თმებში. ვნანობ დედა,ვნანობ რომ მე გატირე.შენი თვალებიდან დადენილი ცრემლი ხომ ყველაზე ძვირფასი,ყველაზე სათუთი და ყველაზე სპეტაკია ჩემთვის. ვერ გაგიფრთხილდი, ვერ მოგიარე.ეს ტკივილი სიცოცხლის ბოლომდე ყრუ ტკივილად