დაჩი,ანუ გზა ბედნიერებისკენ(მეოთხე თავი)

მე ხო არ ვეტყოდი სანდრო მოდი სახელი დავირქვათთქო რათქმაუნდა ამ ნაბიჯსაც მისგან ველოდებოდი და ალბათ ის ჩემგან. ამ ბოლო დროს ამაზე ხშირად ვკამათობდით მეგონა ყოველი კამათის შემდეგ მეტყოდა რამეს ჩვენზე ან ჩვენს ურთიერთობაზე,მაგრამ უფრო და უფრო ჯიუტდებოდა

მ.ი. (თავი 2)

შავი სფეროები ისე უბრწყინავდა,თვალებით ანათებდა ადამიანი.....აუფ რა ტუჩები აქვს,მარწყვივით....რეებზე ვფიქრობ ჯანდაბა. მოკლედ ძალიან რომ არ გავწელო, ერთმანეთის მოკითხვის შემდეგ ,,ქეიფი" დავიწყეთ. ვუყურებდი იოანეს და გულში რაღაც მფხაჭნიდა,რაღაცნაირად

დილა მშვიდობისა, პრინცესა (თავი 1)

მე ბაბი ვარ, 19წლის... ქართველი ვარ მაგრამ ესპანეთში ვცხოვრობ დედასთან და მამობილთან ერთად...ჩემი ცხოვრება ცოტა, უფრო სწორად ძალიან უცნაურია, თუმცა ვფიქრობ ვეგუები ამას... მიყვარს მხიარულება,სიცილი და ბევრი შოკოლადი :დდ წავედით... სად წავედით და

ჩემი ბაბლუანი (I თავი)

მზის სხივებმა მაიძულა თვალები გამეხილა.10 წუთი ვცდილობდი,რომ გამოვფხიზლებულიყავი.აბაზანაში შევედი,დილის პროცედურები ჩავიტარე.ოთახში დავბრუნდი,რომ ტანსაცმელი შემერჩია და უნივერსიტეტში წავსულიყავი.ნახევარი საათი ვემზადებოდი.ქვემოთ ჩავედი.დედიკომ

ცალმხრივი გრძნობა? (თავი 4)

-კარგი სახლში მივედით,ამჯერად ყველა შეკრებილი დამხვდა,გაღიმებული სახით წავედი მათკენ.. -აბაა რას ვშვრებით? -რავი ვერაფერი მოვიფიქრეთ- ლილე -სამაგიეროდ მე და ვაჩემ მოვიფიქრეთ -აბა გაგვანდეთ თქვენი ჩანაფიქრი თქვა დამიანემ და თან თვალი ჩაგვიკრა

იმედის შუქი / light of hope თავი 11

ესეც მეთერთმეტე თავი მგონი ცოტა დიდია როგორც მთხოვეთ დაგვიანებისთვის ბოდიშს გიხდით ფანჯრის რაფაზე ვზივარ, ქუჩას ვუყურებ მშვიდი ღამეა, არაფერი განსაკუთრებული მასზე ფიქრები მაინც მძლევს შეყვარებულ ადამიანს სიშორის ეშინია მე,მეკი სიახლოვე უფრო

დაჩი,ანუ გზა ბედნიერებისკენ(მესამე თავი)

სანდრო ცოცხალი თავით არ ჩანდა არაფერი მესმოდა არაფერი ვიცოდი სად იყო რას შვებოდა და ეს ყველაფერი უფრო და უფრო მაგიჟებდა

მ.ი. (საცდელი 1 თავი)

როგორც სხვა ბევრ თემასთან დაკავშირებით,აქაც საზოგადოების აზრი სხვადასხვა გვარად იყოფა.ვიღაც თვლის, რომ სიყვარული არსებობს,რომ ის დედამიწაზე ყველაზე დიდი და წრფელი გრძნობაა,ვიღაც თვლის, რომ სიყვარული ადამიანის მიერ შექმნილი ილუზიაა და რომ ის უბრალო

იისფერი დღიური (თავი 1)

დღეს იოვანეს ვეჩხუბე, ყველაფერს მიმახვედრა, რა დებილი ვიყავი, რომ ასეთ სისულელეებს ვაკეთებდი იოვანე იმედია არასდროს დამავიწყდება, მიყვარს, არ ვიცი, უბრალოდ ძალიან მიყვარს, არც კი მეგონა, რომ ასე დავამთავრებდით ურთიერთობას. დილას ისეთი მხიარული და

სვანეთში გამომყევი (თავი 6)

ზაფხულში,ჩვენი ურთიერთობიდან 10 თვის შემდეგ,დათომ მომთხოვა სვანეთში წავყოლოდი,რამდენიმე დღით მაინც..დედაჩემთან აარანაირმა თხოვნამ არ გაჭრა..არც ჩემმა,არჩ ჩემი მეგობრებისამ.. ამიტომ დათო სვანეთში წავიდა მე კი თბილისში დავრჩი იმ დღეს არ