კალეიდოსკოპი (I თავი)

მაღალი სხეული ღია კარისკენ მიემართებოდა, თან დროდადრო ხელიდან წვეთ-წვეთობით ჩამოსდიოდა წითელი სითხე, რომელსაც იატაკზე დაცემისთანავე იწოვდა ძველი ფიცრები. მაგრამ ეს არ იყო მისი სისხლი. კართან მიღწეული სხეული შედგა, მაგრად ჩასჭიდა ხელი ნახევრად მოშლილ

ქეთა... გიყვარვარ? (თავი 21)

ღამე გიორგი სახლში რო დაბრუნდა საშინლად დაღლილი იყო. გადაწყვიტა დაძინება. ოთახში რომ შევიდა დაინახა ნინა და ქეთა, რომლებსაც გიორგის ლოგინში ეძინათ.

მარტოსულობის უპირატესობა (თავი 19)

ბედნიერებაა,როდესაც ოჯახი შეკრულია და ისევ სითბო და სიხარული სუფევს. პირადად ჩემთვის პოზიტივია ჩემი ოჯახი. ცოტახნის შემდეგ ლუკამ დამირეკა.. ლუკა:ლიიზ,როგორ ხარ? ლიზა:კარგად ლუკააა,ამ წუთებში მითუმეტეს,ძალიან გახარებული ვარ.. შენ როგორ ხარ?

ჩემი დის წარსულმა სიყვარული მაპოვნინა თავი 12

დრო ძალიან სწრაფად გადის, ხვალ ახალი წელია. მე ნინოსთან ერთად დავდივარ საყიდლებზე, ვემზადებით მთელი ოჯახი. სახლში წამოვედი და ანის დავურეკე, საყიდლებზე წასვლა გადავწყვიტეთ. ერთმანეთს სავაჭრო ცენტრში შევხვდით. - აბა რას შვები, როგორ ხარ დაკარგულო?

ქეთა... გიყვარვარ? (თავი 20)

-როგორ დავმალო მუცელი? -ვერ დამალავ. -რამე ჟაკეტით? -მხოლოდ 2დღით ჩამოდის 1დღე ნახავ მეორე დღე ვითომ უნივერსიტეტში ხარ -შაბათს ვარ უნივერსიტეტში? თუ კვირას? -აა... თქვი რო გამოგიძახეს დამატებით ლექციაზე -და ახალ წელს რა ვქნათ? -მაშინ მეოთხე თვე

მარტოსულობის უპირატესობა (თავი 18)

როგორც ჩანს ადვილი არ ყოფილა ეს ყოველივე,რუსკასთვის და ლევანისთვის ეს საკმაოდ დიდი სტრესი იყო და ამავდროულად ტკივილიც,განსაკუთრებით რუსკასთვის. თუმცა ტკივილის გარეშე კი შევიცნობთ სიხარულს?!

ცისფერი და მწვანე (თავი 4)

გულში ჩამიკრა. მიყვარს.. მიყვარს მასთან გატარებული ყოველი წამი.. მიყვარს მისი თვაალები, ხელები, თმა, ყველაფერი.. მისი სუნი ჭკუიდან მშლის. ჩემი მწვანე.. მიყვარს.. ირაკლი გოცირიძე მიყვვარს!! და უკვე აღარ შემეძლო, ეს მისთვის არ მეთქვა..

ვირტუალური მეგობარი (მეხუთე თავი) დასასრული

მეხუთე თავი როგორც წესი, გელას სასაცილოდ არ ჰყოფნიდა ჩემი ასანთის კოლოფის ზომის ავტომობილი, თუმცა ამჯერად ვაჟასთან ერთად დაძაბული იჯდა და ხმას არ იღებდა. დავინახე, ჩემი ტარების მანერით დამფრთხალმა, რამდენჯერმე როგორ წამოიწია, თითქოს ფეხებით

ველური ორქიდეა (3 თავი)

კარი გაიღო და ბატონი გიგი არ გადმოვიდა? (ბატონი გიგი, ცინიკურად ვთქვი) გული კი შემიქანდა მისი დანახვისას. _უკვე მიდიხარ? - მკითხა. _დიახ. - ვუპასუხე მოკლედ. _ავტობუსს ელოდები?

ქეთა... გიყვარვარ? (თავი 19)

მეორეჯერ აღავიმეორებ ეხლა რასაც დავწერ. გეყოთ ეს საშინელი კომენტარები. მე მივიღებ კრიტიკას ოღონდ ჯანსაღს. არა შვილოთი მომართულებს და არა ისეთებს რომლებიც შეიცავენ ესეთი ტიპის კომენტარს ,,12წლის ბავშვიც კი უკეთესად დაწერდა’