წარსულის ვერ დავიწყება (თავი 1)

საკმაოდ გვიანი იყო, მაგრამ უეცრად გარეთ გასეირნება მომინდა. რათქმა უნდა ბებოსაც გაუკვირდა, მაგრამ წინააღმდეგი მაინც არ ყოფილა. მე და ბებო თბილისში ვცხოვრობდით, ჩემი მშობლები და ჩემი ძმა კი იტალიაში იყვნენ. დედა დიდიხანი მეხვეწებოდა მეც წავსულიყავი,

ბედის ბორბალი (თავი 4)

-მოგეწონა,არა?-იცინის. -ჰო,მომეწონა-თავს ვუქნებ და გვერდზე ვიხედები. -მოდი,დაგეხმარები. -არაა მძიმე-ვაპროტესტებ,თუმცა მაინც ვაძლევ ზურგჩანთას და უკან მივყვები. -მოგეწონა აშშ-ში? ისე მეგონა,დარჩებოდი.

სიზმრის ქურდი (თავი VII)

-დილამშვიდობისა-ხალისიანად მივესალმე. -გენაცვალე ბებია,შენ რომ მღერი გული მინათდება, ბებო... ჩემი პატარა ბულბული ხარ-შემაქო ბებიამ და თავზე მომეფერა. -კარგი რა ბებო... ეგეთი ნოზის ხმაც არ მაქვს-ვუთხარი და გავიცინე.

მეგობრის შეყვარებული (თავი 4)

სპორტში ყოველთვის ჩათვლა მყავდა რადგან არ მეხერხებოდა არც ფეხბურთის თამაში არც დანაჩენი რამ,ამიტომ ყოველთვის სკამზე ვიჯექი და მათ ვუყურებდი ვინც თამაშობდა.დღესაც იგივე ხდებოდა სკოლის სტადიონზე ვიჯექი როცა ჩემი კლასელი თაკო მოვიდა. -რას შვრები?

14 თებერვალი ( თავი 3)

მიყვარს!ვუყურებ ნუკის გაოცებულ სახეს. მისი გაოცებაც გასაგებია ჩემთვის. ნამდვილად, შეუძლებელია არ აღნიშნო რომ უდაოდ სიმპათიურია. მაღალი, შავგრემანი, მისი თვალ-წარბი, ტუჩი,

M.I (თავი მეცამეტე)

ოთახში დაჩი შემოვიდა, მარის და ირაკლის ერთად დანახვაზე სახე სულ შეეცვალა.იმედი გაუცრუვდა, მარიმ მოატყუა.-დაჩი...მე... -ავად ხარ ხომ? -სიცხე მაქვს -გეტყობა, რო მორჩებით შემოვალ-დაჩის მუშტები ჰქონდა შეკრული, თავს იკავებდა რომ არ დაერტყა ირაკლისთვის ან

ბედის ბორბალი (თავი 3)

-თავისუფალი უნივერსიტეტის აზიისა და აფრიკის უნივერსიტეტის სტუდენტი ხართ ჰო? -დიახ,ელენე ვარ. -შესანიშნავია.თქვენ ხვალ მიფრინავთ აშშ-ში.დაიმსახურეთ,ვინაიდან საუკეთესო სტუდენტი ბრძანდებით.

შემთხვევა (თავი 2)

ზოგადად ძალიან ბავშვური იყი.ხშირად მხიარული მაგრამ სერიოზულიც. ეზოში რომ ჩავედი მაშინვე დაამთავრა თამაში და ჩემსკენ წამოვიდა.მოხრილი იყო,როგორც ყოველთვის და მიღიმოდა. -რა გევასება ეს დაგვიანებები-სიცილით მითხრა და თავზე მაკოცა.

ძალიან მხიარული ვარ იმისთვის რომ შევიყვარო (მეორე თავი)

დილას რომ გავიღვიძე თითქოს ჩემს თავზე სახლს აშენებდენენ. ძალიან ცუდად ვიყავი მთელი სხეული მტკიოდა ფეხზე ვერ ვდგებოდი. ტელეფონი ძლივს ავიღე და ლუკას დავურეკე. -ლუკაა მიშველე - განწირული ხმით ვითხარი -რა იყო ანი? კარგად ხარ? - ძალიან აღელდა როგორც კი

ნუ დამთმობ თუ კი გიყვარვარ?! (მესამე თავი)

ლეო დავინახე მანქანაზე მიყუდებულიი ეეეე ანუშკებიიი რაო როგორ ვართოო?შენ ნუ ღადაობ სულ! ისე მოსკლავი ხარ ხო იცი ვიცი ოგონდ დღეს არა კაი აბა როდის მოგკლა როდის....რატომ არ მითხარი თაკოზე? მეგონა ვერ გაიგებდი და ქოქოლას დამაყრიდი. სულელი ხარ, ერთს