აღიარე, გაები ბაბნიკო! ! !(თავი 19)

-ვიცი-ვუთხარი და ტუჩები ოდნავ შევახე მის გახურებულ ლოყას.-შენი მოტყუება არ მიფიქრია, უბრალოდ მინდოდა მომზადებულიყავი შეხვედრისთვის, ასე შენთვის უფრო ადვილი იქნებოდა. მშვიდად ისადილე-მითხრა და ფეხზე წამოდგა. დარწმუნებული ვიყავი რაღაცას მიმალავდა.

sms 2 თავი

ოთახში შემოსვლისას ნაგრძნობი სუნი სუნთქვას მიკრავს, საიდანღაც სუსტი ნიავი მოდის, წინ ჩამოყრილ თმას ოდნავ მირხევს და მოშიშვლებულ კისერზე ცივი სუნთქვა მეცემა, იისა და მიწის სუნით გაჟღენთილი სუნთქვა. შიშისგან ენა მივარდება, ერთიანად ვცახცახებ, მინდა

დაუმორჩილებელი მეძავი (3 თავი)

მზარეულობა ბებომმასწავლა,ასე მითხრა,რომ დაოჯახდები გამოგადგება,კაცის გულისკენ მიმავალი გზა კუჭზე გადისო.სულ ვიცინოდი ხოლმე,როცა ამას ამბობდა.ახლა კი ჩემი ფუმფულა ბებო გამახსენდა,მართალი ყოფილა.-დაასრულე?-ვკითხე,როცა თითქმის

ყვითელი გორილა (თავი მეორე)

-რა გქვია?-მეკითხება გორილა მანქანის დატოვებამდე.დამაბნეველია,არც კი ვიცი რატომ.ზოგადად საუბრისას არასდროს ვიბნევი.შუბლს ვკრავ და თვალებში ვუყურებ,რამდენიმე წამიანი პაუზის შემდეგ კი როგორც იქნა ვახერხებ პასუხის გაცემას -შორენა,შორენა მქვია.-ვამბობ

ბრძოლა სიცოცხლისათვის თავი 5

წავიდნენ და აი აქ გაქრა ჩემი სიძლიერე, უაზროდ ვტიროდი, განა ჩემს თავს არა, გიგას ვტიროდი, ეკუნას ვტიროდი, რა ეშველბოდა საყვარელი ბიძაშვილი რომ მოუკვდებოდა... გიგაზე ნერვები მეშლებოდა, საერთოდ არავიზე არ ფიქრობდა... შუაღამისას ხმაურმა გამომაღვიძა,

ბედისწერა (თავი 7)

ადამიანთა ჩაციკლული მდუმარება ყურებს წვავდა, ცრემლები თავისით დიოდა, მაგრამ გრძნობების გამომჟღავნების მაგალითზე, ყველაფერი შეუდარებლად იყო. წამით უგრძვნია, როგორი უნდა ყოფილიყო ქალის გარეშე ცხოვრება, რომელიც სიცოცხლეს ერჩივნა და რომლისთვისაც უკვე

აღიარე, გაები ბაბნიკო! ! !(თავი 18)

თვალები ისევ დავხუჭე და მის მკლავებში უფრო კომფორტულად მოვკალათდი.საწოლზე დამაწვინა, ცოტა ხანი მიყურა, ბოლოს ჩემთან მოვიდა ლოყაზე ცხელი ტუჩები მომაკრო და მალე კარის ხმაც გაისმა. მაშინვე "ვჭყიტე" თვალები, ხელი იმ ადგილას ჩამოვისვი სადაც

-შენ ჩემი პატარა ხარ -შენ ჩემი დემონი (თავი 10)

საშინელმა თავის ტკივილმა გამაღვიძა. თვალები ზანტად გავახილე და ჩემს თავთან მჯდომ ალექსანდრეს სუსტად გავხედე.-გაიღვიძე ჩემო პატარა. - სწრაფად დაიხია ჩემსკენ და შუბლზე მაკოცა - როგორ ხარ?-აუ რავი თავი მტკივა. მოწყენილად ვუთხარი და მის

ყვითელი გორილა (თავი პირველი)

-საღამომშვიდობის ქალბატონო ლაურა! - მივესალმე ხნიერ,თმაგაჭაღარავებულ ქალს და მჭიდროდ შემოხვეული შარფიდან ცხვირი ამოვწიე. -უკვე მოხვედი?! ან საერთოდ,რისთვის წახვედი?ისეთი უჟმური როგორ უნდა იყო,რომ შენი,საკუთარი დაბადების დღე არ გიხაროდეს და შუა

დაუმორჩილებელი მეძავი (2 თავი)

ამ ქალს,როგორც ყური მოვკარი ლუიზა ერქვა.მალევე გამიყვანა სადღაც დიდ ოთახში,რომელიც სავსე იყო ვულგარულათ ჩაცმული ქალებით. -ნონა,ეს ახალია,რამე შესაფერისი მოუძებნე-გასძახა მაკიაჟის კეთებით გართულ გოგოს -აქ იმუშავებს? -ჯერ არა,მიდის,მაგრამ