თეოდოსია პირველი ნაწილი /სრულად/

"მზის სხივებში ჩამალული ოცნებები ყოველთვის ცხადი ხდება, რადგან მათ სითბო კვებავს ადამიანურ სულის წამოძახილს. მისი მზერა ცივია. შეხება კი ძალიან თბილი."

თეოდოსია პირველი ნაწილი- სამეფო /სრულად/

" მზის სხივებში ჩამალული ოცნებები ყოველთვის ცხადი ხდება, რადგან მათ სითბო კვებავს ადამიანურ სულის წამოძახილს. მისი მზერა ცივია. შეხება კი ძალიან თბილი. სამზარეულოს შუაგულში ახალგაზრდა, წითურთმიანი ქალი ფუსფუსებს, რომელსაც თავის მეტყველ სახეზე

თეოდოსია (თავი 7)

"თეოდოსია გრძნობდა, როგორ ფართოვდებოდა მის თავზე მყოფი ზეცა... როგორ უფრო და უფრო კიაფდებოდა მზის სხივებიც ერთმანეთთად ყოფნის პერიოდში. სხეული ერთიანად ეწვოდა სემის შეხებისას. ფიქრობდა... ფიქრობდა, თუ ამაზე საოცარი გრძნობა რაღა უნდა ყოფილიყო."

თეოდოსია (თავი 6)

"მისი გარშემო მყოფნი ვერასოდეს ვერ ხვდებოდნენ, თეოდოსიას ღრმა თვალებში ჩამალულ სევდას, რომელიც შიგადაშიგ ფსკერზე ამოსვლისას აკიაფდებოდა-ხოლმე... მათ ქალბატონი ბაგრატიონი ყოველთვის მეოცნებე გოგონად მიაჩნდათ, თუმცა ყურადღებას აღარ აქცევდნენ, როგორ

თეოდოსია (თავი 5)

"სწორედ იმ საღამოს, როდესაც ზამთრის სუსხი ჯერ კიდევ ძლიერად იყო გაბატონებული გარემოში თეოდოსიასკენ სემი წამოვიდა. კი... ხშირად მიდიოდა თეოდოსიასთან სემი, თუმცა ის ნაბიჯები უწინდელის მსგავსი არ ყოფილა. მის ნაბიჯებს სხვანაირი სურნელი ჰქონდა... ალბათ,

თეოდოსია (თავი 4)

"- ჩემს ვაჟკაცობას შეურაცხყოფას ნუ მიაყენებთ. ისეთი სულმდაბარი არ ვარ, რომ მარტოხელა ქალით ვისარგებლო და სარეცელი გავინაწილო! უმჯობესი იქნება თუ დაუკვირდებით, ბატონო სიტყვებს.- ანთებული თვალებით, მაგრამ ამავდროულად გაწონასწორებული ტონით მიუგო სემმა

თეოდოსია (თავი 3)

"- როგორც ვხვდები გულგატეხილი ხარ. გტკივა იარები? - სულის იარები... ეს ერთადერთია რაც რეალურად გამაჩნია. ერთადერთია, რომელიც თავს ჯერ კიდევ ცოცხლად მაგრძნობინებს. - ალბათ, როგორი საშინელი შეგრძენაა არა? - არც ისე. თავიდან გტკივა, მაგრამ მას

თეოდოსია (თავი 2)

"თეოდოსია ყოველთვის ფიქრობდა, რომ თუ ტრადიცია სხვის გრძნობას შეურაცხყოფდა, მაშინ ტრადიცია ყოფილა ამ ყოველივეში დამნაშავე და არა სიყვარული."

თეოდოსია (თავი 1)

"მზის სხივებში ჩამალული ოცნებები ყოველთვის ცხადი ხდება, რადგან მათ სითბო კვებავს ადამიანურ სულის წამოძახილს. მისი მზერა ცივია. შეხება კი ძალიან თბილი."