რა უნდა გავაკეთოთ, რომ დიდი ხნით შევაყვაროთ თავი ამა, თუ იმ ზოდიაქოს

ადამიანებს მათი ზოდიაქოს ნიშნიდან გამომდინარე სხვადასხვა ფსიქოლოგიური მახასიათებლები გააჩნდიათ. აქვთ ნაკლი და აქვთ ღირსებები. ხოლო პარტნიორის მხრიდან ჩვენი ნაკლის გამუდმებით აფიშირებს და დემონსტრატულ მოთხოვნას გადავკეთდეთ ხშირად მივყაროთ ხოლმე

სიამაყე თუ?! (თავი VI)

ტაქსში ვიჯექი და თან ვფიქრობდი... უამრავი აზრი მომდიოდა თავში, წამიერად ჩერდებოდნენ და მერე ელვის სისწრაფით ქრებოდნენ ისე, რომ მათ დაჭერას ვერც ვასწრებდი... ვცდილობდი, გამეანალიზებინა სიტუაცა და დასკვნა გამომეტანა, თუმცა უშედეგოდ.... რატომღაც ის

ნუ დამთმობ თუ კი გიყვარვარ?! (მეოცხრე თავი)

ის დღე ხალისიანათ გავატრე . საღამოს ნიკას შევხვდი და ჩვენ საყვარელ ადგილს რიყეს მივაკითხეთ.თბილისი ყურებით ვტკბებოდით გატყლარწული გრძელ ფეხება გოგო რომ ჩაეხუტა ჩემს ბიჭს.ამის სემხედვარეს მომინდა თმებში ვწდომოდი და დამეგორებინა დაღმართზე. ნიკამ ძლივს

სიამაყე თუ?! (თავი V)

–აი თურმე, რატომ მეძახდა წითელს!! ამდენი ხანი როგორ მიმალავდა? ან მე როგორ ვერ მივხვდი, რა დავლიე იმ ღამით ამისთანა? მოუწევს ყველა კითხვაზე პასუხის გაცემა ბოლოსდაბოლოს!–ბოლთას ვცემდი გაჩერებაზე და თან ტელეფონს ვეძებდი ჩანთაში. პირველივე ტაქსი

ნუ დამთმობ თუ კი გიყვარვარ?! (მეორვე თავი)

მთელი ღამე თეთრად დამათენდა ფიქრში.სათი 04.20 აჩვენებდა ესემესი რომ გავუგზავნე ნიკას: უშენობა ისეთი ძნელია სულიც კი მტკივა.ვიცი ეხლა თუ გაგიშვებ, მთელი ცხოვრება ვინანებ.უსაშველოდ მენატრები და მჭირდები... 2 წამში მომივიდა პასუხი : ნუ დამთმობ თუ კი

სიამაყე თუ?! (თავი IV)

აკა და იოანე სასიამოვნო ბიჭები აღმოჩნდნენ. კესომ და იომ მალევე გამონახეს საერთო ენა და ეს ქალბატონიც სიამოვნებით გადაჯდა მის მანქანაში, რაზეც ხატიას მუჯლუგუნიც დაიმსახურა, ახლა მას მოუწევდა აკას გვერდით ჯდომა. ეს ორი ერთად კი სრულიად დაუშვებელი იყო,

ნუ დამთმობ თუ კი გიყვარვარ?! (მეშვიდე თავი)

-შენი არ მეშინია ,დღეის ამას იქით შენ ჩემთვის აღარ არსებობ. ისევე ამოგშლი, როგორც ეს შენ გააკეთე .ტკბილი მოგონებები შენზე აქ, სახლის უკან დარჩება.-მის თვალები ცრემლით იყო სავსე(მაშინ ვერ მივხვდი და ახლა ვნანობ რომ ეს ყველაფერი დავიჯერე და ასე

ნუ დამთმობ თუ კი გიყვარვარ !? (მეხუთე თავი)

ანუკი დამშვიდი! ფრთხილად დავიხარე მის საწოლთან, თვალი თვალში გავუყარე მე შენ რწფელი წმინდა გულით მიყვარხარ და არსოდეს მოგაყენებ ტკივილს. ქრისტიანი კაცი ვარ და რაც შენ იფიქრე, მხოლოდ მაშინ მოხდება როცა ღვთისა და ერის ჭინაშე გახდები ჩემი მეუღლე.

სიამაყე თუ?! (თავი III)

–სამაგიეროდ, შენ შეიცვალე ბატონო დემეტრე, გაჭაღარავებულხარ–მეც ირონიით ვუპასუხე, დემონსტრაციულად გადავიდე ფეხი ფეხზე და ჩემი ჭიქა გამოვართვი ხელიდან...ოღონდ არაფერი შემეტყოს ღმერთო, ეს არ უნდა მექნა...მისი თბილი თითები ჩემსას რომ შეეხო, ისეთი

სიამაყე თუ?! (თავი II)

–მარტინი როსო.. ჰმმ... some things never change ხომ? თუ როგორ ამბობდი ხოლმე?–მკითხა. სახეზე ირონიული ღიმილი დასთამაშებდა, მიუხედავად იმისა, რომ გარეგნულად არ შეცვლილიყო, საერთოდ არ ჰგავდა იმ დემეტრეს, 4 წლის წინ რომ გავიცანი და თავდავიწყებით