რა ავირჩიო სიკვდილი თუ სიცოცხლე? (თავი 4)

მისი ხნა ზარივით ჩამესმოდა ყურეში და სმენას მიკარგავდა. ხელები ყურებზე ავიფარე. ლადომ კი ერთ მაჯაზე წამავლო ხელი და დაბლა ჩამოსაწევად დამეჯაჯგურა. წამით საჭე უყურადღებოდ მიატოვა და დავინახე როგორ მიჰქროდა ჩვენი მანქანა მთელი სისწრაფით გამხდარი

სიმდიდრე თუ ბედნიერება 8

-რა სულელი ხარ.- გადაიხარხარა, ჩემთან მოვიდა და ტუჩებზე დამეკონა, კოცნა რო დაამთავრა ჩემი სახე ხელებში მოიქცია და თვალებში ჩამხედა -მეც მინდა, შენთან ყოფნა.- მისმა წასუხმა გამახარა და ბავშვივით გახარებულმა გავჭიმე ხელები და მოვეხვიე -ძალიან

შენ თუ გგონია დაგთმობ როდისმე ცდები (4)

ეს ელბათ პირველი შემთხვევა იყო, როდესაც დილით ადრე გამეღვიძა, ნატასკი ტკბილად ეძინა, რა გასაკვირია ოთხზე დავიძინეთ ახლაკი მხოლოდ ექვსი საათი იყო. სამზარეულოში გავედი და ყავა გავიკეთე, თავი საშინლად მტკიოდა. თითქმის ორი

რა ავირჩიო სიკვდილი თუ სიცოცხლე?(თავი 3)

ოთახიდან გავიდა თუ არა ბალიშში სახით ჩავემხე, და გულიდან წამოსული კივილი ჩავიხშე. რა უნდოდა ჩემგან? ვერ ვხვდებოდი რას ითხოვდა? ნახევარი საათი იყო ალბათ გასული, ოთახის კარი რომ გაიღო. ტირილისგან დასიებული თვალები ძლივს გავახილე და კარს გავხედე. ლადო

შენ თუ გგონია დაგთმობ როდისმე ცდები (3)

- არამარია ანამარია ფიქრებში გართული ვიყავი როდესაც ლუკას ხმა შემომესმა. - ახლაცთუ რაიმე საშინელების თქმას აპირებ ჯობია გაჩუმდე რადგან უკვე საკმარისად აუტანელი გახდი ჩემთვის. - მართლა? მეკი მგონია რომ ძალიან მოგწონვარ. - ისევ

სიმდიდრე თუ ბედნიერება 7

- და რისი გამბედაობა გაქვს?.- ცრემლები მოვიწმინდა და სერიოზულად ვკითხე -იმის რომ ჩემი გახდე -თუ ძალას იხმარებ მხოლოდ მაგ შემთხვევაში ისე არ დაგნებდები -ვითომ?

შენ თუ გგონია დაგთმობ როდისმე ცდები (2)

მეორე დღეც გათენდა, მშვიდი და ლამაზი დილა ტელეფონის ზარმა გააფუჭა, რათმაუნდა ეს ნატა ოყო, სულ დამავიწყდა რომ საღამოს მასთან უნდა დამერეკა. -დღეს იქნები სკოლაში? -კი, ჩავიცვემ და ახლავე წამოვალ ტელეფონი გავთიშე, ჩავიცვი

რა ავირჩიო სიკვდილი თუ სიცოცხლე? (თავი 2)

პირზე სასწრაფოდ ხელები ავიფარე და გაფართოვებული თვალებით შევხედე ლადოს. მან უბრალოდ გვერდი იცვალა და ძილი გააგრძელა. რა უნდა ვქნა ახლა რომ გაიღვიძებს, ახლოს რომ მოვა, რომ შემეხება? ვერ ავიტან, მოვკვდები... ან უბრალოდ...

სიმდიდრე თუ ბედნიერება 6

ნეხევარ საათში დირექტორის კაბინეტში ვიჯექი და ვსაუბრობდით, დავითი კარგი კაცი აღმოჩნდა, მომეწონა, ზრდილობიანი და თავაზიანი იყო -ანუ ხვალიდან შემიძლია დავიწყო? -მონიკა იცი რა არის, სასწავლო წელი 2 კვირაში მთავრდება, მე ვიფიქრე სექტემბრიდან დაიწყებდი

შენ თუ გგონია დაგთმობ როდისმე ცდები.

გამარჯობათ, მე ვარ ანამარია კვარაცხელია 18 წლის მეთორმეტე კლასის მოსწავლე. მყავს ძმა - დემეტრე კვარაცხელია 20 წლის, მშობლები ორი წლის წინ ავტოკატასტროფაში დაიღუპნენ ამიტომ დიდი სახლის ცარიელ ოთახებს მხოლოდ მე და ჩემი ძმა