კვლავ და ისევ

ზღვის ღელვა ქვიშის ხმაური ჩემს გულში კვლავ აურზაური, შავი ზღვა თეთრი აფრები ღამის კოშმრად კვლავ მელანდები.

ისევ აქ (თავი 3)

-ლოთივით ნუ მელაპარაკები, მე არასდროს ვსვამ იმდენს რომ დავთვრე -იქამდე სანამ ქალაქს გავიცნობ, მერე შენს ცხოვრებისეულ ჩვევებს დაუბრუნდი, ოღონდ ახლა არა, დამპირდი -ოჰ,როგორ მძულს ეს საუბარი. კარგი, ყოველ დღე გამოვნახავ დროს, ასე მალე დავასრულებთ

ისევ აქ (თავი 2)

მაგრამ გამოჩნდება შენს ცხოვრებაში ისეთი ადამიანი , რომელთან გატარებულ ერთ საღამოს უფრო მეტი მნიშვნელობა ექნება, ვიდრე სხვასთან რამდენიმეწლიან ურთიერთობას... მიხვდები რომ თავიდან იბადები, მისცემ თავს უფლებას, კვლავ შეეხონ შენს სულს...

ისევ აქ (თავი 1)

არ აქვს მნიშვნელობა რამდენად შორს გაიქცევი, პრობლემები,წარსული,ტკივილი,არცერთი მათგანი გაქრება შენი გონებიდან,დრო არაფერს კურნავს,შენ ეჩვევი და თითქოს ეგუები მომხდარს,ეს კი იმაზე მეტად გტკენს, ვიდრე წარსულში მომხდარი ამბავი... გაქცევით ახალ ისტორიას

ჩუმად ვარ ისევ

მენატრები და ჩუმად ვარ ისევ, მინდა ეს გრძნობა დავმარხო ძირ-ფესვ, მენატრები და გიყურებ ისევ, სიცარიელეს ფიქრებით ვივსებ...

ისევ.... ( სულ)

ცხოვრება მუდმივი წრეზე ბრუნვაა, როცა გგონია, უკვე საკმარისად მოშორდი ათვლის წერტილს, აღმოაჩენ, რომ შენდაუნებურად ისევ თავდაპირველ საწყისს დაუბრუნდი. ისევ... ისევ... და ისევ... სწორედ ამიტომ გაქცევით ვერაფერს შეცვლი და უშველი შვილო. გამბედაობა

ისევ ისე

მოვა, მოვა ალბათ მოვა ისევ მეტყვის_ ვიცი საით წავალ ისევ , თუმცა ვიცი გზა გასაყარს ვეტყვი ტყუილად ნუ გაიფანტავ ფიქრებს

ჯანდაბა! ისევ ეს სიზმარი

ორი თვის წინ ჩემს მეგობრებთან ერთად კაფეში ვიყავი. ჩვეულებრივი ნაცრისფერი დღე იყო, არაფრით გამორჩეული. სამსახურიდან ყავის დასალევად გამოვედით. უბრალოდ ყავას ვსვამდი და არაფერზე ვფიქრობდი, უფრო სწორად ჩემს ცარიელ,მოსაწყენ ცხოვრებაზე. ქუჩას

მე ისევ ვხედავ

რა არ ვნახე რა არ მინახავს მაგრამ ასე გაზაფხულის სურნელება არვის დაუფარავს რა არ ვკარგე რა არ დამიკარგავს მაგრამ ასე ძლიერი ტკივილი მე ვერ დამტანჯავს

ისევ მიყვარხარ თუ არა?

გული მწყდება გული მწყდება მთავრ არს რომ აზრი ეკარგება ტყუილი რო მესარჩლება ჩემთან რომ დგას და მემართლებ