კომუნისტი (მეშვიდე თავი)

ალბათ, ძნელი მისახვედრი არაა რა ემოცია მოჰყვა ფირის გამოჩენას, ამიტომ და-ძმის რეაქციების აღწერით თავს არ შეგაწყენთ, თუმცა იმას ნამდვილად გეტყვით, რომ იმ საღამოს საკუთარი თავით მეც ამაყი და კმაყოფილი ვიყავი. ასეთი ემოციებით დატვირთული გრძელი ღამე

კომუნისტი (თავი 6)

მიუხედავად სიბნელისა მძღოლი მოხერხებულად მართავდა ავტომობილს, სწრაფად და უხმაუროდ ფარავდა მანძილს. მართალია ვერ ვხედავდი სად მივდოდით, მაგრამ მიხვეულ-მოხვეული გზებით მივხვდი, რომ უღელტეხილზე გადავდიოდით, სიმაღლის სწრაფი ცვლისგან ყურები დამიგუბდა.

კომუნისტი (მეხუთე თავი)

მანჩო თბილისის ახალ უბანში, საბურთალოზე ცხოვრობდა. ბახტრიონზე, როგორც მან უწოდა ამ დასახლებას. ერთმანეთის გვერდი-გვერდ ჩამწკრივებული კერძო სახლები იწონებდნენ თავს. როგორც თავად მითხრა, მასთან ერთად ცხოვრობდნენ მშობლები, მამა - ნუგზარ მწითური,

კომუნისტი (მეოთხე თავი)

მეოთხე თავი იმ ღამეს თითქმის არ მიძინია, ისევ მილიონი პასუხგაუცემელი კითხვა. ასე საზიზღრად თავი არასოდეს მიგრძვნია. ერთი სული მქონდა გათენებულიყო. ველოდი, რომ მანანა ტრადიციულად ისე შემოაღებდა სასტუმროს კარს, მაგრამ იმედი გამიცრუვდა. არც ჩემი

კომუნისტი (მესამე თავი)

მესამე თავი ის აღტაცება რაც თავიდან საქართველოში ჩამოსვლისას გამიჩნდა გაქრა. რომ გითხრათ დიდი ენთუზიაზმით დავყვებოდი მუზეუმებშიო, მოგატყუებთ. მომბეზრდა ერთი და იგივე ისტორიის მოსმენა, მუდმივი ხოტბა და ქებათა-ქება საბჭოთა წყობის. ჩემი მივლინების

კომუნისტი (მეორე თავი)

მეორე თავი ძალიან მინდოდა ერთი საღამო მარტოს გამეტარებინა. თანმხლები პირების გარეშე უბრალოდ მებოდიალა და მეღო ფოტოები. ზედმეტი, არაფრისმომცემი, ფასადური დიალოგებისა და კითხვების გარეშე. დამესვენა მომაბეზრებელი თარჯიმნისა და კუთხე-კუთხე ვითომ

კომუნისტი (1 თავი)

ალბათ, წარმოგიდგენიათ რედაქციაში ჟურნალისტად მუშაობა რამხელა ძალისხმევას მოითხოვდა, განსაკუთრებით თუ იტალიელი იყავი, გიყვარდა შენი ქვეყანა და 70-იანი წლების პოლიტიკური მოვლენები ვითარდებოდა. თავს არ შეგაწყენთ ისტორიაზე საუბრით, მითუმეტეს არც