მაინც მიყვარხარ ( 2 თავი )

თბილისში დაბრუნებისთანავე შევუდექი სასკოლო მზადებას, ცოტა ნაადრევად მაგრამ მიყვარს როცა ყველაფერი წესრიგში მაქვს. წელს გამოცდები მაქვს და სწავლას მეტი დრო უნდა დავუთმო. ძირითად დროს სახლში ვატარებ ჩემი მშობლები მუშაობენ, უფროსი ძმა კი საღამოს გარეთ

მაინც მიყვარხარ (1 თავი)

-არა, აქ არ მომწონს ეს მდივანი იქეთ კუთხეში დავდოთ. თქვა ჩემმა ბიძაშვილმა ანამ შეწუხებული სახით, უკვე ერთი საათია ოთახში ავეჯის დაწყობას ვცდილობთ მაგრამ რაღაცას ყოველთვის იწუნებს. -გეყოფა გთხოვ დავიღალე ასეც კარგია. ვთქვი წუწუნით და მდივანზე დავხტი.

მაინც დაგიცდი

-მომისმინე ერთ წამს მერე ვეღარ მოვყვები. მე ვუთხარი რომ მისი ღირსი არ ვიყავი, ის ჩემთან ერთად გაუბედურდებოდა და ვთხოვე თავი დაენებებინა. წავიდა და აღარც დაბრუნებულა. გავუბრაზდი რადგან არ იბრძოლა ჩემთვის ასე დამთმო და ელას ძმასთან რომანი გავაბი.

ერთი დღით ხომ მაინც ვიყავი შენი ცოლი

ერთი ჩვეულებრივი დღე გათენდა დღესაც, მაგრამ გაღვიძებისთანავე ორივემ გავიფიქრეთ: „დღეს ყველაფერი მთავრდება!“ ... თუმცა დღეს მე ერთი დღით მაინც ვიყავი შენი ცოლი... უბრალოდ მეღიმება, ბათუმის ქუჩებში დავდიოდით, არა, უფროსწორად მე მივრბოდი,როგორც

და მაინც,როგორ ავუხსნა იქაც ვსუნთქავთქო?

არც ერთ ღერს არ ვპატიობ,სიგარეტივით მწვავს მისი ყოველი შეხება.ის ფიქრობს რომ ვერაფერს განვიცდი,საერთოდ.როგორ ავუხსნა ის რასაც გვრძნობ?როგორ ვუთხრა შენს კოცნს,შენს შეხებას დედამიწის იქეთ გავყავართქო..და მაინც,როგორ ავუხსნა იქაც,პლანეტებს შორისაც

სიყვარული თბილისურად III (მაინც ჩემი გერქმევა)

გეგამ მიზანს მიაღწია თინა შეყვარებულს დააშორა, ერთი შეხედვით აღარაფერი უშლიდა გეგას თინას ხელში ჩაგდებაში, მაგრამ თინას სიჯიუტე,სიამაყე და სიდინჯე იდგა მისსა და თინას შორის, ამდენი რამ ნოახერხა მაგრამ მაინც როგორი მიუწვდომელი რჩებოდა თინა მისთვის,

ბოლოს მაინც ჩემთან იქნები!!!(9,10 დასასრული)

მართლა გამიჭირდებოდა მასთან ისევ ისე ყოფნა,მესმოდა სოფისი სავსებით მესმოდა,მაგრამ ახლა ამის დრო არ იყო. გოგოებმა ცოტა კიდევ ვიჭორავეთ ბოლოს კი დაბლა ჩავედით ბიჭები აივანზე ისხდნენ და ლაპარაკობდნენ ჩვენ კი გარუჯვა გადავწყვიტეთ.ბიჭებთან:-რა შვენი

სხეულს თუ მომპარავენ,სული მაინც დამრჩება[დასასრული]

-ლუკა,ნათია წასულია-ვუთხარი მოსულს და ხელში ირაკლი შემრჩა. -ანი-ყვავილები გამოვართვი,მან კი ხელებში ისე მომიქცია,რომ მთელს სხეულში ჟრუანტელმა დამიარა.ახლა მისი სუნთქვა მესმოდა,ახლოdან ვხედავდი მისი სახის გამომეტყველებას და არ მჭირდებოდა ამ ყველაფრის

სხეულს თუ მომპარავენ,სული მაინც დამრჩება[14]

უბრალოდ არ მესმოდა,რა იყო ეს და საერთოდ თუ არსებობდა სიყვარული ან რა იყო ვნება...პასუხი თავადაც ვიცოდი გულის სიღრმეში,მაგრამ თავს ვისულელებდი და ვცდილობდი ნანიზე არ მეფიქრა,ნანისა და თენგოს საბედისწერო სიყვარულზე.არ ვციი,რამდენნაირად შეამკობდა ამ

სხეულს თუ მომპარავენ,სული მაინც დამრჩება[13]

იმ საღამოსაც ამიტანა ირაკლიზე ფიქრებმა.თავს ვერ ვაკერებდი,რომ მას ქრისტინე უყვარდა.უბრალოდ ამის გააზრებაც კი საშინელ ტკივილს მაყენებდა,რაც არანაირად არ მაწყობდა,ამიტომ ისევ იმედიანად ვიღვიძებდი. არ მესმოდა,რა იყო ეს.მუცელში პეპლების ფრიალი თუ ლამაზი