როგორ შევუყვარდი მაფიოზს... თავი 8

-წავედით. მშვიდად მითხრა კაცმა და სწრაფი ნაბიჯით წავიდა გასასვლელისკენ. მეც მივყევი, როგორც შემეძლო. სხვათაშორის ფეხსაცმელი საკმაოდ არაკომფორტული აღმოჩნდა, მაგრამ ისეთი ლამაზი იყო. ამ ფიქრებში ვიყავი გართული, კიბის საფეხური ვერ შევნიშნე და ფეხი

როგორ შევუყვარდი მაფიოზს თავი 7

-მნახავდი აბა რა, იმ გასაბერი ქალის მერე ნატურალის დანახვა მოგენატრებოდა, მაგრამ საერთოდ არ მაქვს სურვილი მაინცდამაინც ჩემზე დაიკმაყოფილო შენი სურვილები. კაცი ზანტად წამოიწია საწოლიდან. გასწორდა ცოტა ხანს შეისვენა. ეტყობა რაღაც სტკიოდა, მხრებში

როგორ შევუყვარდი მაფიოზს...თავი 6

-მოკლედ მე როგორც დამსაქმებელი ვალდებული ვარ დავინტერესდე, როგორ მოგწონთ კომპანია ქალაქი, საცხოვრებელი, პროექტები, ხშირი მიმოსვლა, ან თუ არსებობს რაიმე პრობლემა რისი გადაჭრაც გინდათ. ჩემი საყვარელი მეგობარი ისევ ატლიკინდა და ყველაფერი დაწვრილებით

როგორ შევუყვარდი მაფიოზს...თავი 5

თბილისში უნდა წავსულიყავი, ჩემს პარტინიორ კომპანიაში. საკმაოდ დიდ ბიზნეს ვფლობ. მაგრამ განსაკუთრებული ყურადღება მაინც რესტორნებს და სამშენებლო საქმეს მიაქვს. სასწრაფოდ ჩავფრინდი თბილისში, რაც მალე ჩავიდოდი და რაც მალე დავბრუნდებოდი უკან ჩემთვის მით

როგორ შევუყვარდი მაფიოზს...თავი 4

პარკები გავხსენი და იქიდან შავი და ატმისფერი კაბა ამოვაძვრინე.ატმისფერი მოკლე იყო, დახურული, გრძელი მკლავით. შავი მუხლს ქვემოთ იყო, ტანზე მომდგარი მოხსნილი მხრებით, ნახევარი მკლავით. -მგონია რომ ღია ფერი მოგიხდება. ჩემს ზურგს უკან ჩაილაპარაკა კაცმა.

როგორ შევუყვარდი მაფიოზს...თავი 3

-მგონი კი, მაგრამ კარგად ნამდვილად არ ვიყავი. კაცი დაიხარა და ფეხზე წამომაყენა. მუხლები მეკეცებოდა, მაგრამ თავი ხელში ავიყვანე და ნელი ნაბიჯით გავაგრძელე გზა. მან კარები გასაღებით ჩაკეტა და წამში ჩემთან გაჩნდა. მარჯვედ ამიყვანა ხელში და კიბეზე

როგორ შევუყვარდი მაფიოზს.... თავი 2

შუადღეს უკვე სიცილიაზე ვიყავი.საშინელი თაჩსხმა იყო და როგორც ყური მოვკარი მთელი კვირა ასე გაგრძელდებოდა. პრინციპში მე საწინააღმდეგო არაფერი მქონდა,ძალიან მიყვარდა წვიმა. სასტუმრომდე ტაქსით მივედი. ნომერი ავიღე და კიბეს ავუყევი. ჩემოდანი კართან

როგორ შევუყვარდი მაფიოზს... თავი 1

სამსახურში სრული საგიჟეთია ვინ სად მიდის, ვინ სად მოდის ვერ გაიგებ. ხუთი წელია აქ ვმუშაობ, მას შემდეგ რაც აკადემია დავამთავრე და ასეთი ალიაქოთი ჯერ არ მახსოვს. რეორგანიზაცია და განახლება. მთელი დღე ეს ორი სიტყვა მესმოდა, იმედია მეც არ განმაახლებენ