არაფრის სუნო, მე შენ მიყვარხარ(3)

საქმე იმაში იყო, რომ დიდი ხანია ვატყობ, რომ საბას სესილი შეყვარებია. თან უტყდება, ვერ მეუბნება, ალბათ ჩემი რეაქციის ეშინია. მე კი საწინააღმდეგო არაფერი მაქვს. მითუმეტეს, რომ ცოტახნის წინ სესილიც გამომიტყდა საბასადმი

ვენდეტა - მე შენთან ვარ!

აქ, ქვების ჯუნგლებში, ნამდვილი მტაცებლები ბინადრობენ, რომლებიც თბილი და კომფორტული სავარძლისათვის, ნებისმიერს გადაყლაპავენ. ოფისის შენობიდან გასულმა ღრმად ჩაისუნთქა საღამოს სიგრილით გაჯერებული ჰაერი.

ჰო მოჩემფერო! - მე შენ მჭირდები ...

ვცადე დამეკრა ნაზად... გულდასმით, ზუსტად შენფერად შენ, რომ გჩვევია. შუა დაკვრის დროს თითმა მიმტყუნა, ოხ ღმერთო.. ნეტავ არ მოგესმინა.

არაფრის სუნო, მე შენ მიყვარხარ(2)

ანასტასიას სახლში მიცილების შემდეგ მეც მაშინვე სახლში დავბრუნდი. საშინელ ნაბახუსევზე ვიყავი, თავი მისკდებოდა.მოპირდაპირე კორპუსში ახალი მოსახლეები გადმოდიოდნენ: ახალგაზრდა ოჯახი, დაახლოებით 2 წლის ბავშვი და ვიღაც ქალი. ეს ალბათ რომელიმეს დედა იყო.

არაფრის სუნო, მე შენ მიყვარხარ(1)

მესმის ჩუმი ნაბიჯების ხმა და ვგრძნობ როგორ აწვება საწოლს სხეული. მერე ჩემსკენ მოდის და ჯერ ლოყაზე მეფერება, შემდეგ თმებში მიფათურებს ხელებს, ბოლოს კი ტუჩებზე გადმოაქვს ცერა თითი და ჩემსკენ იხრება. ყურში საოცრად სექსუალური და ლამაზი ხმა ჩამესმის

მე - არარაობა (სრულად)

-პასუხისმგებლობის გეშინია?-მკითხა და თვალებში ისე ჩამხედა, მეგონა ჩემს სულს გამადიდებელი შუშით აკვირდებოდა. -არა... ოდნავადაც არა.... -აბა, ოჯახი არ გინდა? -ვერ გამიგებ, გეგა.....

მე სიყვარული, შენ ბედნიერება.. (თავი 3)

მე სიყვარული, შენ -ახლავე ავიდეთ თუ გინდათ, სახლში იქნებიან პატრონები-შემოგვთავაზა მამამ -კარგი, წავიდეთ-მხრები აიჩეჩა წვერავამ და ფეხზე წამოდგა, სამივე ერთად ავედით მეშვიდე სართულზე და კარზე დავაზარუნეთ -გამარჯო

მე სიყვარული, შენ ბედნიერება.. (თავი 2)

-ხვალ შეჯიბრია-დივანზე გაწვა ირაკლი და დაღლილმა უთხრა პავლიკას -მერე დასვენება გინდა წინა დღეს, შენ კიდე ვეღარ დგები ფეხზე იმდენი გაქ ნავარჯიშები, არ შეიძლება ეგრე-შენიშვნა მისცა მამამ. -ხო ვიცი, უბრალოდ მომინდა ვარჯიში-მხრები აიჩეჩა მან

სიყვარული რიგდებოდა და მე დავიგვიანე

სიყვარული რიგდებოდა წიგნის მაღაზიაში, ის დღე იყო გაზაფხული იღვიძებდა იაში... მზე კოცნიდა თეთრ ალუბლებს, ულამაზეს ლიანებს, სიყვარული რიგდებოდა და მე...დავაგვიანე... რიგში იდგნენ ჭაბუკები,უმეტესად ქალები შეჰყურებდნენ წიგნის თაროს მომღიმარი

მე მიყვარს როცა სიჩუმე სუფევს..

მე მიყვარს როცა სიჩუმე სუფევს.. ჩუ.. ნუ დავარღვევთ ამ ლამაზ წუთებს!.. მე მომწონს როცა შენს სახეს ვუმზერ.. ჩემი დუმილით დაგაფრთხობ უცებ და დაგიკოცნი მაგ ლამაზ ტუჩებს.. მე მომწონს შენი გიჟური ვნება და ჟინი, შენს თვალებში რომ კრთება.. თითქოს, ამქვეყნად