უსასრულო (თავი მეორე)

-ასეთი რაა, ნუ დაგვზაფრე (ბარბარე) -მოვდივარრრ დახუჭეთ თვალები (მაკო) -ერთი, ორი, სამი გაახილეთ (მაკო) -ასეთ ვიცოდი, ვინმემ წყალი მომეცით, ნია იმედია კორსიზი ვალიდოლი წამოაყოლე ხელს, თორემ შენც მიგაყოლებ (თათა) -ახლავე ოღონდ მაცოცხლე

მეორე სიცოცხლე (თავი IV)

კოტეჯისკენ მირბოდა, მეტი წასასვლელი არც ჰქონდა. უმწეობის შეგრძნება გულ-მუცელს უწვავდა. როდის გახდა ასეთი მშიშარა? ასეთი დაუცველი. მასზე ბევრად დიდს ეჭიდებოდა და ყოველ ჯერზე მარცხდებოდა. არადა მარცხს მიჩვეული არც ყოფილა, ბოლო დრომდე.

მეორე სიცოცხლე (თავი III)

-ახლა გასაგებია ასე იზოლირებულად რატომ ცხოვრობ,-რამდენიმეწუთიანი სიჩუმე დაარღვია. საწოლის გვერდით იატაკზე იჯდა, ზურგით კიდეს ეყრდნობოდა და გოგონას საბოლოო დაწყნარებას ელოდა.

მეორე სიცოცხლე (თავი II)

-გითხარი ჭკვიანად მოქცეულიყავი, რატომ არ ისვენებ? სანამ რამის თქმას მოასწრებდა კიდევ ერთი დარტყმა იგრძნო. -თუ გგონია რახან ირაკლის მოსწონხარ, ვინმე შეგიცოდებს, ძალიანაც ცდები. აქ არავინ ხარ, საერთოდ არავინ,-თმაში ხელი წაავლო და სახესთან ძალიან

მეორე სიცოცხლე (თავი I)

-არავის მეთვალყურეობა არ მჭირდება,-ქალის ცივი, თუმცა სუსტი ხმა გაისმა და ალექსიმ თავი ავტომატურად მიატრიალა ხმის პატრონისკენ. მოულოდნელად ელდა ეცა, სიფერმკრთალისა და აშკარა მოუვლელობის მიუხედავად, ელა ვაჩნაძე ნამდვილ ნიმფას ჰგავდა.

კიდევ ერთხელ (მეორე თავი)

1 თვის შემდეგ წყლის ქვეშ იდგა თვალებ დახუჭული,ისევ დამიანეს სახე უდგებოდა თვალწინ, გაახსენდა მათი დიალოგი, ამ სახლში “-შენ ჩვენზე უარს მხოლოდ შენი საქამიანობის გამო ამბობ? - გაგიჟებული გაჰყვიროდა გაგიჟებული ქალი, და თვალებიდან ცეცხლს აფრქვევდა

ბიჭი პოზიტანოდან (თავი მეორე )

ამასობაში სახლამდეც მივედით მე სახლში შემაცილა თვითონ ისევ უკან გაბრუნდა კლაუდია მისაღეში საქმიანობდა მივესალმე ღამე მშვიდობის ვუსურვე რატომღაც ქართულად და ოთახისკენ წავედი დამიძახა ტელეფონი ჩავრთე -რამე ხო არ გჭირდებათ სინიორინა თინა

ვენერას ღამე (თავი მეორე)

ასეთი გრძელი ღამე მხოლოდ ცხრა წელიწადში ერთხელ დგებოდა. ვენერას ღამე იმითაა განსხვავებული სხვა ჩვეულებრივი ღამეებისგან, რომ ამ დროს ცაზე მთვარესთან ერთად ჩანს პლანეტა ვენერა. ბევრი ფიქრობს, რომ ეს ბუნების ერთგვარი უხეში შეცდომაა, თუმცაღა ასტრონომთა

კომუნისტი (მეორე თავი)

მეორე თავი ძალიან მინდოდა ერთი საღამო მარტოს გამეტარებინა. თანმხლები პირების გარეშე უბრალოდ მებოდიალა და მეღო ფოტოები. ზედმეტი, არაფრისმომცემი, ფასადური დიალოგებისა და კითხვების გარეშე. დამესვენა მომაბეზრებელი თარჯიმნისა და კუთხე-კუთხე ვითომ

პირველიც შენ ხარ და უკანასკნელიც (თავი მეორე)

ემოციურად დაღლილმა,ზლაზვნით ავიარე კიბეები და სახში შევედი. ჯერ კიდევ მომხდარზე ვფიქრობდი. ვცდილობდი ანდროზე ფიქრი თავიდან ამერიდებინა, მაგრამ საკუთარი გონება ამის ნებას არ მაძლევდა. თითქოს ჩემს შინაგან მეს არ უნდოდა მისი დავიწყება და ასე ვებრძოდით