I ____ You (თავი მესამე)

21 ივლისი. შუადღე. თათია ძალიან "ცოცხალი" ადამიანია და ერთი დღეც არ შეუძლია დასვენება, ადრე სულ გართობაზე ფიქრობდა და მეგობრებთან ერთადაც ბევრ ადგილას დადიოდა. ახლა ამაზე ვერ ფიქრობს თუმცა სახლში ჯდომა უკვე მობეზრდა, სანდროს რომ უთხრას სადმე

სულ გაგიჟდა ეს ახალი თაობა!!! (თავი მესამე)

-იდიოტო, როგორ გაბედე-სახეში ძლიერად დავარტყი ხელი და სწრაფად გამოვიქეცი სკოლიდან-რატო გამათავისუფლეთ აბა ერთი კვირით?-ჩავხტი მანქანაში და გიორგის და ნიკას ვკითხე-რავიცი სადმე წავსულიყავით-მხრები აიჩეჩა გიომ-აუ მთაში რააა-ვიყვირე უცებ

ყვითელი გორილა (თავი მესამე)

-მშვიდად-მესმის ჩურჩულით ნათქვამი სიტყვა,ზედ ყურთან და თვალები მენაბება.გაყინულ ხელზე სითბოს ვგრძნობ.ხელს მკიდებს,ჩემთან ერთად გასაღებს საკეტს არგებს და ატრიალებს.კარი

'მარჯანიშვილზე' (თავი მესამე)

-გუკა ნაკანი -იოანა პირველი .-უცხო სხეულმა , რომელიც ბიჭის გვერდით იდგა დაკვირვებით აათვალიერ-ჩაათვალიერა, მერე გუკას ყურში რაღაც ჩასჩურჩულა და სვლა განაგრძო.. -შენს აქ ნახვას არ ველოდი.- ნაკანი კიბეზე ჩამოჯდა და ქვემოდან ამოხედა. თავი უხერხულად

გიჟი დაქალის გვერდით... ნაწილი მესამე (თ.ჯ)

სალომ დამირეკა, დამირეკა და მითხრა თავისი ცხოვრების შესახებ, ცოტათი ვიჯავრე მის გამო, თუმცა დავმშვიდდი, რადგან ვიცოდი, რომ ახლა არაფერი უჭირდა, შეიძლებოდა ადრე უფრო პატარა და სულელი იყო, მაგრამ ახლა უკვე დიდი გოგო იყო, ძალიან დიდი, ლამაზი, ჭკვიანი.

მზის ჩასვლა (თავი მესამე)

დათოს ლიზას ხელი ეჭირა, შემდეგ ერთმანეთს მიუახლოვდნენ და აკოცეს. კიდევ ერთი ჯადოსნური წამი მათ ცხოვრებაში, გულიც ისევ ჩქარა უცემდათ. ეკა ამ ყველაფერს უყურებდა, მან ტელეფონი ამოიღო და დათოს და ლიზას ჩუმად სურათი გადაუღო. ლიზას მობილურზე მესიჯი

პოლიტიკის თეორია [ნაწილი მესამე]

– ყველა შენნაირი ძლიერი არ არის, ლილი. – იცი? მართალი ხარ, – ძლივს გავბედე მისი შავი თვალებისთვის მზერის გასწორება. – მე არ ვარ იდეალური. არ შემიძლია ვაპატიო ადამიანს ის ცხოვრება, რომელიც გაიუბედურა და მითუმეტეს ვერ ვაპატიებ იმას, რომ სხვაც

ემა (მესამე თავი)

-დილამშვიდობის.-თქვა გოგონამ და გაიღიმა -პატარა მაიმუნო-უთხრა ემამ დას და ცვირზე უჩქმიტა. -დღეს წავიდეთ სადმე?-თქვა ნინიმ და თვალები მოიფშვნიტა -არვიცი არმგონია შევძლო-უპასუხა ემამ და ფეხზე წამდგა -კაი რა

მინდა იცოდე არასდროს დაგთმობ (მესამე თავი)

დილას ადრიანად არ გაუღვიძია. შუადღე იყო როცა ჭყიტა თვალები. თავი გახეთქვაზე ჰქონდა.ცხელი ტერფები ცივ იატაკს რომ შეახო მაშინღა გამოფხიზლდა. ფანჯარასთან მივიდა ფარდა გადაწია და მეშვიდე სართულიდან გადაიხედა.ცივმა ქარმა უხამსად დაუბერა მოშიშვლებულ

"ბიჭი სიზმრიდან" (თავი მესამე)

დედამ მითხრა მგონი ხასითი გამოგიკეთდაო. მე არაფერი მიპასუხია, მხოლოდ გავუღიმე. არ ვიცოდი თითქოს ვერც ვამჩნევდი ჩემს ცვლილებას, ანდაც ვამჩნევდი და ამას ყურადღებას არ ვაქცევდი. სასწავლი ბევრი მქონდა ამიტომ გვიან მომოწია დაძინება. იმდენად დაღლილი