მე ასე მწამს!♡

მე ასე მიყვარხარ და ასე მწამს! რომ არ გაეჩინე... შეგქმნიდი მსგავსს!..

გამარჯობა, მე მწამს ღმერთის ..

გამარჯობა , მე მწამს ღმერთის ... - მე ყოველ ღამე ვკითხულობ ლოცვებს ! - მე ყოველ დილით ვკითხულობ ლოცვებს ! - მე ყოველი ჭამის წინ ვკითხულობ ლოცვებს ! - მე ჭამის დამთავრების შემდეგ ვკითხულობ ლოცვებს !

მე მწამს (8)

სახლის კარი შევაღე. არავინ იყო. გამიხარდა, მარტო ყოფნა მინდოდა. ჩემს ოთახში შევედი და ბარგი ჩავალაგე. ისიც კი ვიფიქრე ნეტავ არ ამომელაგებინათქო. რიკი თავის ტანსაცმელს თავად

მე მწამს (7)

პარკიდან მოვდიოდი დ ვფიქრბდი, ამ ბოლო დროს რა ბევრს ვფიქრობდი? ჩემი ტელეფონი აწკრიალდა კრისტინას მესიჯი იყო. გამიკვირდა. -იცი მომეჩვენა, რომ წერილს მარტო შეენ არ კითხულობდი. ვიცი სისულელეა, მაგრამ მომინდა მომეწერა. მიყვარხარ.

მე მწამს (6)

საავადმყოფოს კარები უხმოდ ჩავირბინეთ. გასასვლელთან ჯოში,რომ დავინახე გამეღიმა. ის ნელ-ნელა გვიახლოვდებოდა. -გამარჯობა-მე ჯოში ვარ. ბაბის შეყვარებული-გაიღიმა ჯოშმა. -გაგიმარჯოს მე მაიკლი ვარ, ბაბის მშველელი-ხელი ჩამოართვა ჯოშს.

მე მწამს (5)

ძალიან დაღლილი ვიყავი. ფიქრისთვისაც კი ვერ მოვიცალე.ჩამეძინა. მძულდა საავადმყოფოები. ძილითაც კი ვერ დავიძინე წეესივრად. ალბათ ღამის 2-3საათი იქნებოდა ჩემი პალატის ფანჯარაზე,რომ დააკაკუნა ვიღაცამ. არ შემშინებია. ვიცოდი ასეთ სიგიჟეს მარტო ჯოში

მე მწამს (4)

თვალები მძიმედ გავახილე. ბუნდოვნად ვხედავდი. თეთრ კედლებს და... და... მოიცა ვინ იჯდა ტახტზე პალატაში?-უცებ გონება გამინათდა. ეს ჩემი მხსნელი იყო, ეძინა. ადგომა დავაპიე, მაგრამ როგორც ძაღლი ისე ვიყავი დაბმული რაღაც მილებით. თითქოს იგრძნო, რომ

მე მწამს! (3)

სახლის კარი შევაღე. -რა ქენი ბებო?-იქვე დამხვდა ბებია.გამეცინა. -დავიღალე ბე. ხვალ მოგიყვები. -კარგი იყო? -ძალიან-ბებიასთვის არ შემიხედავს, კიბეზე ავდიოდი, მაგრამ მივხვდი, გაიღიმა. რიკი არ ამოვიდა. ალბათ უკვე ეძინა. ჩემს ოთახში ავედი თუარა

მე მწამს! (2)

კარადა უაზროდ გამოვაღე. რა ჩავიცვა? მე რა ვიცოდი, რომ ბებია-ბაბუასთან ჩამოსულს პაემნებზე სირბილი მომიწევდა. ჩემ კარაგდაში მხოლოდ ჯინსი და შორტები ეყარა. ჩვენ ხომ მხოლოდ უნდა გვესეირნა? ამიტომ ჩემი საყვარელი ჯინსი ჩავიცვი

მე მწამს! (1)

გამიხარდა დედამ რომ მითხრა დასასვენებლად ბებია-ბაბუასთან წახვალო. ეს უაზრო დღეები იმედი მქონდა, შეიცვლებოდა. ერთადერთი რაც ჩემ ბედნიერებას ხელს უშლიდა იყო-რიკი. ჩემი სულელი, პატარა ძმა. ვიცოდი ნერვებს მომიშლიდა, თუმცა აღარ