ანდრო, ყაზბეგი და ორი ქეთა.. (ნაწილი მეშვიდე)

-არაა მართალი,-უარყოფის ნიშნად თავი გავაქნიე.-მაინც ვის გავიჟებ, ერთი? ანდროსკენ მივტრიალდი და თვალებში ჩავხედე. ისიც თვალებში მიყურებდა და ცდილობდა რაღაც დაენახა.

განსაჯე გული და არა კლუბი (ნაწილი III)

- აბა, საიდან დავიწყოთ? - პენსიმ ხელში ბატის ფრთა დაიჭირა. - საყვარელო მარკუს... - დაიწყო დანიელამ. - ის შეუდარებელია! - მუშტი დასცხო ფანჯრის რაფას მილისენტმა და თვალები გადმოკარკლა. - მოკეტე, ბულსტროდ! - ჩაიფრუტუნა დრაკომ. - დაწერე, პენსი:

შენს შემდეგ. (ნაწილი -6)

ანა ყავას სვავადა და ფანჯრიდან გზას უყურებდა, არ ფიქრობდა გაზაზე მოსიარულე ხალხზე, ახლა მხოლოდ საკუთარ თავზე და გიორგიზე ფიქრობდა. არც მონატრება იყო და არც სიყვარული ეს იყო შიმშილი , ეშინოდა , რომ გიორგი ისევ ისე დაიკარგებოდა როგორც მაშინ როდესაც

ანდრო, ყაზბეგი და ორი ქეთა.. (ნაწილი მეექვსე)

ხომ არის ხოლმე დღეები, როდესაც შენ – შენ ხარ, მაგრამ სხვები არ არიან ისინი, ვინც უნდა იყვნენ,შენთვის, ხომ არის ხოლმე დღეები, როდესაც გინდა, უბრალოდ ბნელ კუთხეში მიიკუნჭო, და ტირილისგან გული იჯერო, ან ყვირილისგან გათავისუფლდე.

ნარკოლოგიური - როცა ყველაფერს ნათელი მოეფინა (III ნაწილი)

- ადელაიდ! შვილო! სად არის მარიამი? - აკანკალებული ხმით იკითხა თემომ. ეკა შეშინებულ თვალებს აცეცებდა და ყველგან მის შვილს ეძებდა. - თემო! ეკა! უკვე პალატაში გადაიყვანეს, ეხლა კომაშია - ექიმმა მითხრა, თუმცა საშიში არაფერი არ არისო - ადელაიდი ეკასკენ

შენს შემდეგ. (ნაწილი -5)

ანი ოთახში აფორიაქებული დადიოდა ჯერ ჩანთის ჩალაგება დაიწყო წასვლა მოუნდა მერე ამოყარა, გადაიფიქრა. საშინლად მოუნდა წერა ემოციები ახრჩობდა. შეშინებული დაბნეული და აფორიაქებული იყო. გიორგის კალთაში მოუნდა თავის ჩარგვა და უსასრულოლდ მოეყოლა თავის

შენს შემდეგ. (ნაწილი -4)

გიორგის გვიან გაეღვიძა, ამიტომ სამსახურში კიდევ ვერ წავიდოდა. მიხვდა დავითი ძალიან გაბრაზებული იქნებოდა ტელეფონი არ ჩართო და ისე წავიდა სახლში. სახლში მისულს არავისთან ულაპარაკია. არ უთქვამს პასუხები შესახებ არაფერი, ოთახში ავიდა და კარები ჩაკეტე,

Loving A Bad Boy (ნაწილი 8)

მეზიზღება ღამე და ის ბინძური საიდუმლოებები, რომლებსაც ის მალავს. თოკოს ფანჯარასთან ფრთხილად ვიპარები და ვრწმუნდები რომ კარგად ვარ დაფარული, შემდეგ ფანჯარაში ფრთხილად ვძვრები და თოკოს საწოლთან ვჩერდები.

შეუმჩნეველი (I ნაწილი)

საწოლში შიშველი ვწევარ, ხელში სიგარეტი მიჭირავს და მას ვუყურებ. კულულები სახეზე აქვს ჩამოყრილი და ყოველ წამს ყურს იქეთ იწევს, თუმცა თმებს მაინც ვერ იმორჩილებს. დიდი, ვარდისფერი ტუჩები ჩვეულებრივზე მეტად დაბერილი აქვს, ალბათ სუსხიანი ამინდების

ნინი and დამიანე (VIII ნაწილი)

შეხებაზე. მისი შეხება რაღაც არა ამქვეყნიურია. ნაზი, თბილი და სიყვარულით სავსე შეხება იცის. აქამდე არავის გამო არ გავპარულვარ სახლიდან და არც ავთოსთვის დამიმალავს რამე, მაგრამ მასთან არ შემიძლია ამ ყველაფრის მოთოკვა და მოთმენა, ვერ ვეწინააღმდეგები