ძლიერი ნაწილი 2 (სრულად)

აქვე დავწერ სახელებს. დამიანე და ნინი(საბა და ელენე შვილები) (20-18 წლისები) ანკა და დემეტრე(ბექა და ნინი)(20-20) გეგა და ალექსანდრე(დემე და ნანკა)(20-17) ქრისტი(ანდრეა და ანი)(19) ანდრეა და ანასტასია(გიგა და ლილე)(19-16) გიორგი(სანდრო და ქეთი)(19)

მწვანეთვალება დემონი ნაწილი მეორე, სრულად

საღამოს ყველამ სერგის ბარში აღნიშნა ეს გამარჯვება.აღარ ყოფილა იმ დღის მერრე არანაირი არაკანონიერი და აკრძალული რბოლა.-მოდით ელენს გაუმარჯოს ჩვენს ჩემპიონს,გილოცავ ამ მორიგ წარმატებას და უფრო

გაზაფხულის წვიმა (ნაწილი 14)

-მორჩა?-გულუბრყვილოდ ვიკითხე და საკუთარი ხმა ყურებში მძაფრად და უსიამოვნოდ ჩამესმა. პასუხის მოლოდინში თითოეული პულსის ცემა ყურში გუგუნივით ჩამესმოდა, მიუხედავად იმისა, რომ წინასწარ ვიცოდი,

მწვანეთვალება დემონი ნაწილი 2 თავი 11

ანას კამერა ჰქონდა ჩართული და თბილისიდან ან ქორწილს ვირტუალურად ესწრებოდნენ ელენე,ბექა და ირაკლი... ცოტა ხანში დაემშვიდობა რადგან ვალსი ჩართეს და ახალგაზრდები დაწყვილდნენ..ერთმანეთში

გაზაფხულის წვიმა (ნაწილი 13)

არც ისე დიდი დრო გავიდა იმ შემთხვევის მერე, რაც ანდრიასთან ვიყავი ასული (დრამატული სპექტაკლების დადგმის დღე იგულისხმება), მას შემდეგ ორჯერ ვნახე და ორჯერვე სადარბაზოში. პირველად მაშინ, როდესაც დილის ვარჯიშის (თავქუდმოგლეჯილი სირბილის) შემდეგ

გაზაფხულის წვიმა (ნაწილი 12)

საწოლზე ფეხმორთხმით ვზივარ და თავზე ხელს ვიჭერ (საინტერესოა, რისი მეშინია:იქნებ ტვინის არალეგალურად გადმოსხმის, თუმცა წესით ტვინი არ იბერება და არ სკდება, მხოლოდ მისი უჯრედები ივსება და ხვეულები მეტად იხვევა, როცა ადამიანი ჭკვიანდება). მინდა,

ცრემლებით მოწმენდილი ცა ნაწილი 1

რამდენი ტკივილი გადავიტანე შენგან მოყოლებული გულით გთხოვ ეს ამბავი დამავიწყე.შენ შორს ხარ მე შენგან განსხვავებით უკიდეგანო სივრცეში.ვცხოვრობ არ ვწუწუნებ შენ პატარა წრუწუნას ჭკუა გაქვს

არასდროს გინანებ... (V ნაწილი )

ღამე იმ სახლში, სადაც გაიზარდე სხვანაირი აურა აქვს. სითბო და სიყვარული იგრძნობა ყოველ კუთხეში. დილაც სხვანაირი თენდება,ნათელი და დადებითი ემოციებით აღსავსე. თვალები არ მქონდა

არასდროს გინანებ... (IV ნაწილი )

წყალი დავლიე. ცივმა წყალმა გამომაფხიზლა. ჩავფიქრდი იქნებ დამესიზმრა,მაგრამ არა,ეს სიზმარი არ იყო.ეს ჩემი რესლობა იყო. მე შვილს ვატარებდი სხეულით, ჩემი და თორნიკეს შვილს. ამას ვერც კი წარმოვიდგენდი

გაზაფხულის წვიმა (ნაწილი 11)

-რაო, რა გვითხრა ლალიომ? კამფეტებს მოგცემო?-რა სასაცილოა?-უღიმღამოდ გამაჯავრა-სად ვდიო ახლა მე მაგის კატას?! ტფუი, რატომ არ გამიხმა ეს ხელები, ტელეფონს რომ ვუპასუხე...-კაი, ნუ მოთქვამ ახლა