კუნძულზე დაკარგულები პირველი ნაწილი

ქალაქის გარეუბანანში ერთი კორპუსი დგას დასაც მე ვცხოვრობ ჩემი სახელი ნიტაა. პატარაობაში ანცი ბავშვი ვიყავი. მაგრამ ჩემი მშობლები ბევრ თავისუფალ ადგილს მითმობდნენ ეს ყველაფერი კი მაშინ შეწყდა როცა ერთ ჩვეულებრივ დღეს გარეთ გავედი და მეგობრების

საყვარელი ვენები. XIII დღე. ნაწილი II

იყო და არა იყო რა, იყო ერთი გოგო, რომელიც თავის ღმერთს განუდგა და ამ სამართლიანმა ღმერთმაც მკაცრად დასაჯა. დასაჯა განა ამპარტავნების, მრისხანების, ან მრუშობის გამო, არა, შვიდი მომაკვდინებელი ცოდვა აქ არაფერ შუაში იყო. დასაჯა ნეტარებაში გადავარდნის

ყინულისფერი (ნაწილი 2)

ისევ დაიწყო გაუთავებელი ფიქრები იმაზე როდის ვნახავდი. სასტუმროში მისვლისას ვიცოდი გრძელი საუბარი მელოდა დედასთან და ტაქსიშივე სულიერად მოვემზადე ამისთვის.საუბარი ერთობ სტანდარტული იყო სანამ იმ მტკივნეულ საკითხს არ მიუახლოვდა რასაც უკვე დიდი ხანია

მწვანეთვალება დემონი ნაწილი მეორე, 6თავი

-ეს მოიხურე,თორემ აქ სიცივეა და გაცივდები.მზრუნველად უთხრა ბექამ.ელენეს კი მის ხმაზე შეაჟრჟოლა და დაიბნა.არ შეიმჩნია,პლედის ბოლოებს ხელი მოხვია და მჭიდროდ შემოიკრა. -შენ აქ რა გინდა?უკან დამდევ? -შენ წინააღმდეგი ხარ?-სკამის საზურგეს დაეყრდნო ბექა

მწვანეთვალება დემონი (ნაწილი მეორე, 5თავი)

საავტომბლო კლუბში ადრიანად მივიდა გელოვანი.სერგი უკვე იქ დახვდა და კაბინეტში ელოდა .მდივანმა პირდაპირ მასთან შეიყვანა,წინ შეტარა,მერე კარი გამოიკეტა და მარტო დატოვა ორი მეგობარი ერთანეთთან.გელოვანმა მაშინვე იგრძნო რომ მკვლელობას გავლენა მოეხდინა

ყინულისფერი (ნაწილი 1)

საქართველოში ჩამოსვლის პირველი თვე უქმად გავატარე. სამსახურის გარდა აზრიანი არაფერი გამიკეთებია. იყო რამდენიმე გოგო თუმცა მე აქ სერიოზული ურთიერთობისთვის არ ვარ სულ ეს აზრი მიტრიალებდა და შესაბამისად კონკრეტულ საზღვარს არ გასცდენია. სასტუმროს

გაზაფხულის წვიმა (ნაწილი 5)

სანამ დაბნელდებოდა, მოვასწარით სასტუმროდან გასვლა. თვალწინ ბუნების საოცარი სიმწვანე გვეშლებოდა, სიმშვიდე და სივრცე თავს სხვა ადამიანად მაგრძნობინებდა ქალაქის ქაოსის შემდეგ. მაღალ ხეებს გვერდი ავუარეთ და იქვე ვიწროდ გაყვანილ უსწორმასწორო ბილიკს

მძიმე გზა (მესამე ნაწილი) მეთოთხმეტე თავი (26)

სესილიმ ლევანის სახლთან გააჩერა მანქანა.საჭეს დაეყრდნო და თავი ქვემოთ დახარა.არ უნდა იმ სახლში შესვლა.ცოტა ხანს მანქანაში იჯდა.შემდეგ გადმოვიდა და ნელი ნაბიჯებით წავიდა სახლისკენ.მთელი სხეული უკანკალებდა.გასაღები საკეტს მოარგო და ორჯერ

ისინი (ბოლო ნაწილი)

ისინი ურალოდ არარეალური არსებები არიან, ზღარული სიყვარლით და ბედნიერებით. ისინი ის ადამიანები არიან რომელთა არსებობაც სამყაროს სულ ოდნავ შეცვლიდა და მაინც მათთვის "ყველა გზა მარიამთან მიდის" ვინ იცის კიდევ რამდენით გაიზრდება მათი რაოდენობა, ალბათ

სიყვარულის დრო " 4 ნაწილი "

-იმედი მქონდა ,რომ მოხვიდოდი_იმდენად ახლოს იდგა იოანე მის სუნთქვას ყელზე გრძნობდა.ადგილიდან ვერ მოახერხა დაძვრა.იდგა ერთ ადგილას მიყინული,თვალები დახუჭული ქონდა და მის სუნთქვას