ნინი რომელსაც ბედნიერი წარსული ჰქონდა

ისევ თოვს….ისევ თეთრია ყველაფერი….ისევ მხიარულობა, ისევ გუნდაობა, თოვლიანი გზები, ფიფქები….ყველა ბედნიერია, უხარიათ თოვლი, რომელიც მოვიდა… ამ ყველაფერთან ერთად ყველას აქვს იმედი, იმედი, რომ ყველაფერი კარგად იქნება...

ნინი ტუსკაძეს

დაასველა წვიმამ ღამის შავი აფრა, მოგონებებს თავხედივით ავებუნტე, ვამპირივით ყელში მწვდება ნიკოტინი, მაპატიე პირველად რომ გაგებუტე!

დაბრუნება (თავი 3)

დილით ლიას სიცილი მაღვიძებს, წამოვდექი, მისაღებში გავედი და რას ვხედავ? ნინი, ვაჩე და ლუკა ბებიაჩემთან ერთად ყავას მიირთმევენ. ვაკო არ იყო და ცოტა გამიკვირდა. ის ხომ სულ ვაჩესთან და ლუკასთან ერთად არის.

მტვრიანი თარო -3-

ძლიერი შოკის შენდეგ ნინი ხელის შეხება იგრძნო, ბუნდოვნად ხედავდა სახეს, მაგრამ იცოდა, რომ ეს რატი იყო, აბა სხვა ვინ იქნებოდა? რატიმ ხელში აიყვანა, სცადა ძირს დაეყენებინა, რომ პირსახოცი აეაღო და შეემშრალებინა, მაგრამ ნინი მუხლებს ქვემოთ

მტვრიანი თარო -2-

ჩაფიქრებულს ცოტაც და გული წაუვიდოდა, ისე შეეშინდა, აკანკალებული ხელებით ძლივს მოიწმინდა ცრემლები, საწოლიდან წამოდგა და კარებთან მივიდა. - კი კარგად ვარ, შენ როგორ ხარ? აქ საიდან გაჩნდი?

ნინი and დამიანე (სრულად)

-ცოლად გამომყვები?_ზურგს უკან მომესმა ჩემი მეფის ხმა, მისკენ მივბრუნდი, ხელში წითელი ვარდების თაიგული ეკავა. შარვალ-კოსტუმში გამოწყობილი, ისეთი სიმპათიური იყო. მაგრად ჩავეხუტე მონატრებულ სხეულს და ლოყაზე ვაკოცე. -კი, თანახმა ვარ._ყურში ვუჩურჩულე.

ნინი and დამიანე (დასასრული)

დილით საწოლში მარტოს გამეღვიძა, დამიანეს მაისური გადავიცვი და ოთახიდან გავედი. სამზარეულოში ჩავედი, ჩემი ბიჭი ბლინებს აცხობდა. ჩუმად მივეპარე და ზურგიდან მივეხუტე, ჩაიცინა ჩემი ხელები თავისაში მოიქცია და უფრო ძლიერად მიმიკრა ზურგზე. ჩემსკენ

ნინი and დამიანე (XXVIII ნაწილი)

დილით ისეთ კარგ ხასიათზე გამეღვიძა, რომ სიხარულისგან დავფრინავდი. დავითს და მარინას ვუთხარი, რომ დღეს დამიანესა და მარის მშობლები გვესტუმრებოდნენ, ამიტომ ბიცოლამ საღამოსთვის მზადება დაიწყო. ავთომ სალომესთან გაქუსლა, მე სამსახურში წავედი. როგორც

ნინი and დამიანე (XXVII ნაწილი)

კარი, რომ შევაღე სანთლების შუქი მომხვდა თვალში, ძირს ვარდის ფურცლები ეყარა, მაგიდაზე კი პატარა ყუთი იდო. ირგვლივ მიმოვიხედე მაგრამ არავინ იყო. პატარა ყუთი ავიღე, რომ გავხსენი იქიდან ლამაზმა ბეჭედმა ამოანათა. პირზე ხელი ავიფარე და თვალებიდან ცრემლები

ნინი and დამიანე (XXVI ნაწილი)

ძალიან ადრე გამეღვიძა, საათს, რომ დავხედე დილის 6 უჩვენებდა. სულ ოფლიანი ვიყავი, დამიანე კი ზურგიდან მყავდა მოკრული და ჩემ კისერში ჰქონდა თავი ჩარგული. მისი მკლავებიდან გამოძრომა ვცადე, მაგრამ უფრო ძლიერად მომიჭირა ხელები. -ნინი რა არ