თანამედროვე ურჩხულის ოდნავ შერეკილი პრინცესა(5)

სესილი დილით ადგომა ძალიან გამიჭირდა.. ძლივს ავითრიე წელი და მოვემზადე... დროულად ვიყავი დემეტრეს კაბინეტში.. ჩვეული ფრაზით შევვარდი

თანამედროვე ურჩხულის ოდნავ შერეკილი პრინცესა(4)

.... სესილი დაემშვიდობა ლაზარეს და ანას, მანქანაში ჩაჯდა და მშვიდად დაიძრა.. ნახევარი საათი არ იყო გასული, როდესაც მის მანქანას უკნიდან მსუბუქად შეეჯახნენ.. სესილიმ დაამუხრუჭა, რათა წინა მანქანას არ შეჯახებოდა და ამ დროს სალეჭ თავი ჩამოარტყა

თანამედროვე ურჩხულის ოდნავ შერეკილი პრინცესა(1,2,3)

.... კარზე ზარი დავრეკე, ჩემი არც თუ ძალიან მოკლე კაბა ქვემოთ ჩამოვქაჩე და დაველოდე, როდის გამიღრბდა კარს ჩემი საუკეთესო მეგობარი და ძმადნაფიცი ლაზარე.. ორ წუთში კარის ხმა გავიგე და თმაგაბურძგნული ლაზარეც გამოჩნდა.. - ჩაიცვი პირველ რიგში და მერე

თანამედროვე ურჩხულის ოდნავ შერეკილი პრინცესა(2)

.... პირდაპირ სახლისკენ წავედი.. სახლში მისულს მამა დივანზე ჩამომჯდარი და ჩაფიქრებული დამცვდა.. სევდიანი მომეჩვენა, ფრთხილად მივუახლოვდი და ხელი ჩავჭიდე..

თანამედროვე ურჩხულის ოდნავ შერეკილი პრინცესა (1)

.... კარზე ზარი დავრეკე, ჩრმი არც თუ ძალიან მოკლე კაბა ქვემოთ ჩამოვქაჩე და დაველოდე, როდის გამიღრბდა კარშ ჩემი საუკეთესო მეგობარი და ძმადნაფიცი ლაზარე..

უცხო და ოდნავ ნაცნობი საბედო ~სრულად~

-რა ხუმრობაა?-თავი გვერდით გადახარა და ისე მკითხა,როცა მთავარი გზატკეცილიდან გადუვუხვიეთ. -მოგიტაცე-მინდოდა სერიოზულად მეთქვა მაგრამ დაგროვილი ემოციები ვეღარ შევაკავე და ხმამაღლა ამოვიხარხარე.ვერ ვჩერდებოდი. სიცილისგან თვალები ცრემლით მქონდა სავსე

უცხო და ოდნავ ნაცნობი საბედო

-მოგიტაცე-მინდოდა სერიოზულად მეთქვა მაგრამ დაგროვილი ემოციები ვეღარ შევაკავე და ხმამაღლა ამოვიხარხარე.ვერ ვჩერდებოდი. სიცილისგან თვალები ცრემლით მქონდა სავსე და მიჭირდა მანქანის მართვა მაგრამ არ შემეძლო გაჩერება. -შენ ავად ხომარ ხარ?-ლოგიკური

უცხო და ოდნავ ნაცნობი საბედო

-ნოაა! ბიბლიოთეკაში მივდივარ-ვიყვირე მეორე ოთახში,რომ მიმეწვდინა ხმა.-ჰეი,მე რა უნდა ვქნა?-კარებიდან მსოფლიოში ყველაზე სიმპათიურმა ბიჭმა გამოყო თავი და საყვარლად მომაჩერდა.გამეღიმა.-შეგიძლია დამელოდო-მისკენ წავედი,თითებით პერანგის საყელოზე ჩავეჭიდე

იდეალური აზროვნება 18

თვალები ოდნავ ეწვოდა, გრძნობდა რომ სხეულიც დაეღალა ამდენი ხნის გაუნძრევლობით, მაგრამ ისეთი შეგრძნება ჰქონდა, რომ თუ გაინძრეოდა ფიქრები დაეფანტებოდა...რომ ისევ და ისევ თავიდან მოუწევდა იმ ყველაფრის გააზრება, მოუწევდა კიდევ ერთხელ ძალიან ღრმად ჩაეხედა