საუბარი ფიქრებით

ჩემი ფიქრების ხმაურს, ფონად სხვა ტონალობის "მუსიკა" გასდევდა. როგორც ლექსებშია...რომ კითხულობენ და თან უკან რაღაცა უკრავს, რაც მეტად ემოციურს ხდის კითხვის პროცესს...და მამაო ისევ აგრძელებდა...

საუბარი მზესთან

ტალღებიც თითქოს მტრის სიახლოვეს გრძნობენო წვიმის წვეთებთან შერწყმით გადაფარავენ ფსკერზე დაშვებულ სიმშვიდეს და მხოლოდ მზის ღიმილებს ეგებებიან ღამის ცაზე, ადამიანის გულში შეპარული იმედის მსგავსად.

საუბარი

- გეშინია? - რისი? - სიკვდილის - არა, არ მეშინია - სიკვდილის ყველას ეშინია, შენ რით განსხვავდები მათგან? - არ ვიცი - მაინც? - არ ვიცი, ალბათ იმით, რომ სულერთია ვიცოცხლებ თუ მოვკვდები - რატომ არის სულერთი, რით განსხვავდება შენი ცხოვრება იმ

საუბარი ქვრივ ქალბატონთან. . . პირად ცხოვრებაზე

როდის და რატომ მთავრდება პირადი ცხოვრება? რატომ ბატონობს უაზრო დაუწერელი კანონები ადამიანებზე, რომელთაც სურთ გააგრძელონ ცხოვრება, სიცოცხლე, სიყვარული. . . რა დანაშაული მიუძღვით; და იქნებ პრობლემა არა საზოგადო, არამედ ინდივიდუალურია და ყველამ თავის

საუბარი ღმერთთნ

უფალო მოვდივარ მე შენთან ცაზე რადგან სათქმელი ბევრი მაქვს ხალხზე ამბავი მომაქვს კაცზე და ქალზე ფეხი დამიდგამს ცეცხლიან ნალზე

ფანჯრების მწმენდავი თავი.7

ქორწილისთვის მზადება ისევ გრძელდებოდა. ლიზა ფიქრებიდან გამოერკვა და მიმტანების ხმაზე, ფეხზე წამოდგა. სამზარეულოში გამზადებული საჭმელები უკვე ამოეტანათ და თეფშებზე, ჩადგმების მიხედვით ალაგებდნენ. სამზარეულოდან საშინელი ხმაური გადიოდა მთავარ დარბაზში.

*სისხლიანი პაემანი* (თავი 27)

- დემე... ჩუმად აღმოხდა ბაგეებიდან მისი სახელი,კაცმა კი მისი ხელის ზურგს მიაწება ტუჩები აცრემლებული თვალებით.- სად ვარ.. რა ხდება..ტასო პანიკამ მოიცვა,თვალების ცეცება დაიწყო აქეთ-იქით,მაგრამ ჯერ

გულახდილი საუბარი 2

დავიბადე 1997 წლის დასაწყისში,ახალ წელს იმ დღეს როდესაც ყველა ზეიმობდა ამ წლის დადგომას,ბევრს ვერაფერს გიამბობთ ბავშობიდან,მახსოვს უშუქობა,ეგრედწოდებული ,,კერასინკა" თავისი ჭვარტლით,შუქის მოსვლა და ამით გამოწვეული მთელი ბედნიერება,მახსოვს შავთეთრი

საუბარი უცნობთან...

საღამოს ერთი ჩვეულებრივი დღე იყო... ცივი სიო გოგონას სახეზე ეცემოდა და მის კუპრივით შავ თმას უფრიალებდა. ირგვლივ ყველაფერი სამარისებულ სიჩუმეს მოეცვა,რომელის ხმასაც მხოლოდ ფოთლების შრიალი არღვევდა.გოგონა მის რვეულს ავსებდა და შიგადაშიგ მის

საუბარი EX-თან (დასასრული)

მოკლედ რა გითხრა? არ მინდა გადაგღალო და არც მკითველი მინდა დაიღალოს ალბათ წერილის დასასრული ერქმევა ამას, ბოლოს უბრალოდ გეტყვი იმას მე ვინ ვარ, მე ვარ ის ვისაც სამყარო მხოლოდ შენთვის უნდა და ვერავის ვერც „მას„ და ვერც სხვას ასე ვერასდროს ეყვარები,