საღამო მშვიდობის, ბედნიერებავ (თავი6 )

-დღეს უნდა ვნახო..მინდა რომ რა მიზეზითაც არ უნდა დაეტოვებინე ვაპატიო..მინდა ვუთხრა რომ მიყვარს..გიკა გთხოვ მიპასუხე..რამე მიპასუხე_ მის საფლავზე დამხობილი ჩუმად ველაპარაკებოდი,მიყვარდა..მტკოდა მასთან განშორება..მისი სიშორე ჩემთვის ყველაფერი იყო..

საღამო მშვიდობის, ბედნიერებავ (თავი4)

მე და სალო ისე განვსხვავდებოდით გარეგნულად,ერთმანეთს მხოლოდ თმის სიგრძით ვგავდით.სალოს ქერა,სწორი თმა გაეშალა,მოკლედ შეჭრილი ჩოლკები ძალიან უხდებოდა,მის აპრეხილ კურნოსა პროფილს.მე ჩემი ხვეული თმა უკან გადამეყარა

საღამო მშვიდობის, ბედნიერებავ (თავი3)

მამამ,ჩემს კოტიტა თითებს თავისი ძლიერი ხელი შეაგება და ნელ–ნელა დავეშვით ქვემოდ.ვერ გამეგო შუა აგვისტოში,რატომ მეხურა თბილი ქუდი,თუმცა რაც ღრმად ჩავდიოდით ტემპერატურა უფრო და უფრო მცირდებოდა.ბოლოს ფსკერს მივაღწიეთ,მღვიმე ყინულებით იყო დაფარული.

საღამო მშვიდობის, ბედნიერებავ (თავი2)

რაჭაში თუ არ ხართ ნამყოფი გეტყვით,რომ ძალიან ლამაზი ადგილია.ერთელ მაინც უნდა ჩახვიდეთ ,რომ თქვენ თვითონ შეიგრძნოთ ეს სილამაზე.განიცადოთ ის რასაც მე ეხლა ვგრძნობ…მივაბიჯებ სოფლის შარაზე.გოგონები რაღაცას ჰყვებიან.იცინიან.მეც ვიცინი,თუმცა არ

საღამო მშვიდობის, ბედნიერებავ (თავი1)

თბილისის სიცხეს თავი რაჭას შევაფარე.ბოლო დროს განვითარებულმა მოვლენებმა თავ–გზა ამირია.თითქოს ყველა ჩემს წინააღმდეგ იყო,ყველა მებრძოდა და ცდილობდა მიწაში ჩავემარხე. ერთადერთი ვისი იმედიც მქონდა ჩემო ოჯახი იყო. ცას ავხედე და უფალს მადლობა გადავუხადე

მშვიდი საღამო... (თ.ჯ)

მშვიდი საღამო, უშენობის საღამო მშვიდი... ძინავს გარემოს, ალაგ-ალაგ დაღლილ ოჯახებს! ვფიქრობ უშენო დედამიწას, არა აქვს ხიბლი... ვფიქრობ სიმშვიდე, მომავალში, რა ბედს მომასწრებს?! მშვიდი საღამო, და აქა იქ ხსენება შენი... გულის კუნთებიც, უშენობის ალერსით

საოცნებო საღამო...

წითელი ბლებით მოკაზმულ ბაღნარს ვხედავდი ნათლად მე იმ საღამოს, წითელ სამოსში ვიყავი მეც და სიხარულისგან ბრწყინავდა ეზოც!.. სურნელი იდგა ზაფხულის-მარწყვის კაცს გადარევდა იმ დღის საღამო, ოცნებას გავდა ლამაზ ოცნებას მომნუსხა კიდეც,კიდეც დამათრო!..

საღამო

ვაწყობ ლამბაქებზე ლექსის სტრიქონებს და ვცდილობ ვახშამი და რითმა დავალაგო, შენზე მონატრება ამტვრევს ჯებირებს და გრძნობა აღარ ვიცი როგორ დავამაგრო...

საღამო მშვიდობის ბედნიერებავ! (სრულად)

ნიავმა დაუბერა და მწვანე ბალახებში ჩამჯდარს,სახეში შემომაყარა ბაბუაწვერას ლამაზი ყვავილები. ერთი დავიჭირე და დავყნოსე.მინდვრის სუნი ჰქონდა,რაღაც მყრალი.არ მომეწონა.ეს რომანტიული განწყობილება,რომ არ გაეფუჭებინა,ისეთი სახე მივიღე თითქოს მესიამოვნა

მკვლელობის საღამო (დასასრული)

ცხოვრება ზედმეტად ხანმოკლეა იმისთვის რომ საყვარელ ადამიანებს გული ვატკინოთ.სანამ ადამიანი ამ აზრამდე მივა,იქამდე დარწმუნებული ვარ ბევრის გადატანა მოუწევს..ამიტომ აზრებს,ფიქრებს დამტკიცება უნდა და არა მხოლოდ მასზე საუბარი..ყოველთვის როცა ადამიანი