სახლამდე (პირველი ამბავი)

- ღრმად ისუნთქე და არ გათიშო - არეულ სახლში სადაც ტანსაცმელები და რამდენიმე დამამშვიდებლის კაფსულა ეგდო, საავადმყოფოს სუნი იდგა - არ გათიშო ნანკა მიყურე - ლეპტოპის მონიტორიდან ქერა ლანდი ჩანდა.

სახლამდე მიგაცილებთ ქალბატონო . .

"უკაცრავად . . .მაპატიეთ სითავხედე. . . ვხედავ ჩქარობთ, მაგრამ უნდა დაგაყოვნოთ, ვერ მიცანით? სულ ვერაფერს მიგახვედრეთ? თქვენი ხსოვნის ნაწილი ვარ ქალბატონო. რატომ შეკრთით, ღაწვებს ფერი დაჰკრავს თეთრი, ნუთუ გულში ძველი გრძნობა კვლავ ბატონობს?

სახლამდე მიგაცილებთ ქალბატონო

თუ გიყვარდით, ამიხსენით რატომ დამგმეთ, დღეს ვინა გყავთ პატრონი ან საპატრონო, მომიტევეთ. . . ერთხელ კიდევ პატივს დაგდებთ და სახლამდე მიგაცილებთ ქალბატონო

მიგაცილებ სახლამდე 5 (დასასრული)

-ეხლა ყურადღებით მომისმინე და ყოველი ჩემი ნათქვამი სიტყვა კარგად გაიაზრე მაგ შენც ცეროდენა ტვინში!(აკო) ხელები წელზე შემომხვია და გამიღიმა და ისე დასერიოზულდა წამებში რომ ცოტა არიყოს შემეშინდა. -გისმენ(მე) -კატო... მე შენ მიყვარხარ და არ მინდა

მიგაცილებ სახლამდე 4

აღარაფერზე აღარ ვფიქრობდი უბრალოდ მე და აკო ვცეკვავდით წვიმაში, საკმაოდ რომანტიულ გარემოში. აკო ჩუმად ღიღინებდა რაღაც მელოდიას, მე კი გულზე ვყავდი მიხუტებული. ცოტა ხანში ხელში ამიტაცა და სახლისკენ გამაქცია. -ფეხშიშველი ხარ, გაცივდები(აკო). -არ

მიგაცილებ სახლამდე 3

ისე მოულოდნელად არმოჩნდა აკო ჩემს ფეხებს შუაში და ჩემს ზემოდან მოკალათებული რომ ვერც კი გავიაზრე. ყელზე მისი ცხელი ტუჩების ვნებიანად მოკვრამ შემაჟრჟოლა და უცებ გამოვერკვიეოოო კარგად იყავი რა!!(მე) ხელიდან დავუსხლტი და გაქცევა დავაპირე როცა მკლავში

მიგაცილებ სახლამდე 2

ამის შემდეგ იყო ნათება მზის სხივებიც რომლებმაც გამაღვიძა და მალევე შევიბრუნე დილის ძილი აკოზე აკრობილმა, შემდეგი საშინელმა წვიმის ხმამ გამაღვიძა, უცებ დაიჭექა და შეშინებული წამოვხტი საწოლიდან ჩემი ადიელიანად.-შეგეშინდა ?(აკო) ამ დროს აკოსაც გაეღვიძა

მიგაცილებ სახლამდე

-მიგაცილებ სახლამდე, დაბრძანდი (ჩემს წინ შეჩერდა მანქანა) -მადლობთ არ მინდა, ტაქსს დაველოდები. (მე) -არამგონია ეხლა რამემ გამოიაროს,თან წვიმა უფრო იმატებს დაბრძანდი ნუ გეშინია -მეშინია? სულაც არა(მანქანაში ჩავჯექი)