სახლი (სრულად)

წლები იყო გასული ისევ რომ გაიგეს ნაცნობი, მხიარული გოგოს კისკისი. სახლში გიჟივით შევარდა და მონატრებული კედლები მოათვალიერა.-როგორ მომენტა ჩემი სახლიი… -ისეთი თბილი ხმით თქვა სახლიც გათბა.-მონატრება მერე ნახე იმ შენს

სახლი ვერაზე ( სრულად )

ადრე, ამ ადგილს ცარიელს ვერ ნახავდით, აქაურობა სავსე იყო ბავშვებით, თამაშობდნენ და მუდამ ჟრიამულებდნენ, სანამ, ერთ დღესაც უბედურებაარ დატრიალდა.. ზუსტად არავინ იცის რა მოხდა.. ამბობენ, რომ კაცმა მთელი თავის ოჯახი სასტიკად ამოხოცა და შემდეგ, თავი

მიტოვებული სახლი

დიდი ხნის განმავლობაში, ყოველ ზამთარს ამოდიოდა სახლის სახურავიდან ბუხრის კვამლი, მაგრამ ერთ დღსაც უეცრად შეწყდა. ეს კარგის მომასწავებელი არ იყო. ბუნება ისევ ბურუსმა მოიცვა, ჩაწყდა, დავრდომილდა. ისტორია განმეორდა. ქალმა სიცოცხლე შეწყვიტა...

ოდა სახლი.

სოფლის გადაღმა პატარა დასახლება იყო, თუმცა იქაურები სოფლის გულს უწოდებდნენ. ალბათ იმიტომ, რომ მასზედ მშვიდი ადგილი გარშემო არსად მოიძებნებოდა. ახალგაზრდების უმეტესი ნაწილი სკოლის დამთავრების შემდგომ ქალაქისკენ მირბოდა, ამიტომ უბანში იშვიათად თუ

სოციალური თერაპიის სახლი და ჩემი პირველი მოგზაურობა შვეიცარიაში სრულად

გამარჯობათ მინდა ჩემი თავი წარმოგიდგინოთ.მე ვარ მარიამ კორძაია 43 წლის ვმუშაობ სოციალური თერაპიის სახლში მინდა მოგიყვეთ იმ დაწესებულების შესახებ რასაც სოციალურითერაპიის სახლი ჰქვია.სოციალური თერაპიის

მდუმარე სასტუმრო - სახლი ტყეში (თავი 6)

ელი და მეგი თითქმის ერთდროულად გამოვიდნენ სახლიდან. - დღეს ხომ ნამდვილად პარასკევია? - ხომ მშვიდობაა, მამა? - ყველაფერი რიგზეა! მომენატრა ჩემი გოგოები… ჩარლი ორივეს სათითაოდ გადაეხვია.

ჩემი სახლი.

დარწმუნებული ვარ, ყველა გოგონას ერთხელ მაინც უფიქრია იმ დღეზე როცა საკუთარი სახლის დატოვება მოუწევს... ყველას უფიქრია რას იგრძნობს როცა სახლიდან წავა, გადავა სხვა სახლში და მას უწოდებს თავის სახლს.

სახლი ბარისახოზე (სრულად)

გეფიცებთ, ჰო, ყველაფერს გეფიცებით. იმ დღეს ვგრძნობდი...გესმით?! ვგრძნობდი, არა , ახლა იტყვით იტყუებაო... არც გამიკვირდება, იმ დღესაც ხომ ეს მოვისმინე? ჯერ დედაჩემისგან , მერე, სხვა ოჯახის წევრებისგან, დაქალისგანაც, და სულ ბოლოს უფროსისგანაც.

ხის სახლი

მსხვილი კალმით ხელში ვზივარ და კვამლში გახვეულია ჩვენზე ფიქრები.რევმატიზმი მაწუხებს ამ მზიან ღამეს.ისეთი ნათელი ღამეა ეს სავსე მთვარე მზისგან არაფრით განსხვავდება.

სახლი № 29

დილას უცნაური გრძნობით გავიღვიძე, მივხვდი რომ ცხოვრებაში მნიშვენლოვანი ეტაპის, უნივერსიტეტის დასრულების სევდა ბოლომდე მავსებდა და ჩემთვის საყავრელ ადგილას წასვლა გადავწყვიტე. იმასაც მივხვდი რომ დღეს მოულოდნელი, პირველი ნოუტის დაწერის დღე იყო