სიკვდილშიც არის რაღაც კარგი (სრულად)

გახსოვდეთ, რომ გმირები სიცოცხლეშივე არ ხდებიან. გმირობა ისეთი რამეა, რომ მხოლოდ ბრძოლის ველზე სიკვდილს მოაქვს. გამიგეთ, ეს გზა ჩემი არჩეული იყო, მაგრამ შედეგი ნამდვილად არა, თუმცა ვიცოდი რაც მელოდა. არც რამის შეცვლა შემიძლია, უკვე დროა.

ბედნიერი მე (სრულად)

-შენთან მოვედი,- ცოტა დაიბნა ბიჭი. -როგორც ვისთან?- ვკითხე დმცინავად,- თუ როგორც თანამშრომელთან, ხვალიდან წასვლაზე განცხადებას დავწერ, ხოლო თუ როგორც...- მაინც ვერ ვთქვი გამართულად,- კახპასთან... ფული არ გეყოფა. ბიჭს სახე შეეცვალა. -მე... მე არ...-

უბრალოდ სიყვარული - სრულად

ყველაზე მეტად ეზარება დილას ადგომა , დაბღვერილმა მოამზადა მეორე დილისთვის საჭირო ნივთები და ცუდ ხასიათზე მყოფმა ჩაალაგა წიგნები კლასიკურ ჩანთაში. მამის სიკვდილის გამო სკოლაში პირველი სემესრტი საერთოდ არ დადიოდა , საპატიო არები კი ეწერებოდა

ალბათობის თეორია (სრულად)

–ცოლად გამომყვები? – ზარბაზნის ხმასავით გაისმა ბეას ყურებში მამაკაცის ბარიტონი. რამოდენიმე წამის განმავლობაში გადახარშვას ცდილობდა ნათქვამის, შემდეგ კი მოიფიქრა და ხმა ამოიღო. –ალბათ, – ყურებამდე გაიკრიჭა და მამაკაცის ბაგეებს თავისი შეაჯახა.

სვანურ კოშკში ოცნებები (სრულად)

სვანეთი ხომ ულამაზესი კუთხეა. სიყვარულის კუთხე და არ არის საჭირო ბანალური გოგოსა და ბიჭის ისტორია დავწერო. წაიკითხეთ და ისიამოვნეთ! გაშალეთ ფრთები და მიენდეთ ფანტაზიას...მიუხედავათ იმისა, რომ გვარად ქალდანი ვარ არასდროს მქონია საშუალება

კიდევ ერთი სიყვარულის ისტორია III ნაწილი სრულად (დასასრული)

-ლუკა ვისი შვილია-პირდაპირ დაუსვა კითხვა დამიანემ ლიზას,ამ უკანასკნელს კი სახეზე ფერი დაეკარგა-გეკითხები გოგო და მიპასუხე ვისი შვილია ლუკამეთქი -ჩვენი ჩემო საყვარელო ვისი უნდა იყოს?-აღელვებულმა ძლივს დაუბრუნა პასუხი

ცუდი გოგონა! (სრულად)

როგორ დაიწყო ყველაფერი არ მახსოვს, ფანჯრიდან ვებერთელა მზის სხივებმა თერთი ოთახი გაანათა და მივხვდი რომ ეს საავამდყოფოს ცივი და არაფრის მთქმელი კედლები იყო..

"სვანი" (სრულად)

-ცოლად გამომყვებით?-მე... არც კი გიცნობთ.-გიორგი ვარ ჯაჭვლიანი. გამომყვებით?-სვანი ხართ? თქვენ ჩემი სახელიც კი არ იცით.-სვანი ვარ. ვიცი! შემოდგომა გქვიათ.-წამიყვანთ სვანეთში?-თუ წამომყვებით...-მხოლოდ სახელი არაა საკმარისი.-არც ის, რომ

10 წამი (სრულად)

მუხლებზე ვდგავარ სასაფლაოს კარის წინ, უკან შეკრული ხელებით და ვხვდები, რომ სიკვდილამდე ცოტა დრო მრჩება. ჩემს წინ, ჯიბეგამოხეული და დაძონძილშარვლიანი 20 წლის ბიჭი დგას, რომელსაც ხელში ჩემი იარაღი უჭირავს და ლულა ჩემს შუბლთან აქვს გასწორებული.

მე და შენ : დიდი პრობლემები (სრულად)

"არასდროს მეგონა 21-ე საუკუნეში თუ ამას ვიტყოდი მაგრამ ძალით გამათხოვეს, ჰო არ მოგესმათ, ეს მართლა მოხდა, მაგრამ არ გეგონოთ რომ ხარბი მშობლები მყავს, მათი ბრალი იმდენი არაფერია, ეს მამამ გამიკეთა, მძულს ამის გამო! მე ელენე ბახუტაშვილი ვარ 16 წლის,