გაორმაგებული გულის ცემა (სრულად)

_საწოლს დაუბრუნდით! - პალატაში შემოვიდა.- პაციენტებს არ ვუთანხმებ როდის წავალ და როდის მოვალ. _არა, მე ეგ არ მითქვამს ბატონო გიორგი, უბრალოდ ვიცოდი რომ ხუთ საათზე ასრულებთ სამსახურს და.. - სათქმელი ვერ დავამთავრე,ისე შემომხედა უთქმელად მითხრა „ბევრს

ჩემი სვანი (სრულად)

"- შენ, იცი, დიდი ილია ჭავჭავაძე თავის თანამემაულეებს რას ურჩევდა ხოლმე?... - ... - ჰო რა თქმა უნდა არ იცი.. რას და "თუ საქართველო ცოტათი მაინც გიყვარს,სვანეთში აუცილებლად უნდა წახვიდეო"... - ...."

მოგზაურობა უკან, მომავალში (სრულად)

ხლა როგორ მოიქცეს? მართალია თუ არა ეს გოგონა? ამის გასარკვევად მხოლოდ ერთი გზა არსებობს, გაბრუნდა, დაინახა როგორ მიდიოდა ერთ დროს მისთვის ძვირფასი ქალი თავის შვილთან ერთად ხელჩაკიდებული..სვლას აუჩქარა.. მეორე მხრიდან ამოუდგა გოგონას, მის პატარა

თორმეტი აპრილი (სრულად)

ის დღე იყო და ნიკა და ლინი ერთად სწავლობდნენ ერთად დადიოდნენ სკოლაში ერთად ისხდნენ ერთმანეთს ყველაფერს ეუბნებოდნენ ნიკა ლინს ყოველ დღე თეთრი ვარდების თაიგულს ჩუქნიდა ლინიც ძალიან ბედნიერი იყო თითქოს ფრთები გამოსხმოდა და დაფრინავდა ყოველ დღე

ნახატი (სრულად)

მე და ანიმ ცოტა დავლიეთ, მერე ვიცეკვეთ, ბოლოს მე ვიღაც მთვრალი ამეკიდა, გადამეკიდა ვიცეკვოთო და ხელს არ მიშვებდა. ანიც ცდილობდა როგორმე გამოვეყვანე , მაგრამ ის ხელს მაინც არ მიშვებდა. ამ დროს ვიღაც მაღალი ბიჭი მოვიდა.-საყვარელო წავიდეთ ხო?

ნატანჯი ცხოვრება (სრულად)

როგორ დავიღალე ყველაფრით, მეზიზღება ჩემი დაწყევლილი ცხოვრება, უკვე 24 წლის ვარ მაგრამ იმდენად მცირე დღეები მაქვს ბედნიერად გატარებული, რომ ყველა დღე დაწვრილებით მახსოვს. დედაჩემი ძალ-ღონეს არ იშურებდა იმისთვის, რომ მიმეღო უმაღლესი განათლება და

გზა ხიდის მოაჯირამდე (სრულად)

ვინი ჩემთვის სიცოცხლის წყარო იყო დაბადებიდან. მხიარულად დავიწყეთ და მოაჯირამდე მიგვიყვანა გზამ. თუმცა,არ ვუჩივი ბედს. თუ სიკვდილს ბედნიერებამდე მივყავართ,დაე ცხოვრების გზამაც მიმიყვანოს ხიდის მოაჯირამდე. ვინი იყო ჩემთვის დასაბამი,ვინი იყო ჩემთვის

დასაწყისი დასასრულში (სრულად)

–ელენე რაზმაძე, აწ უკვე ჩემი კომპანიის ყოფილი მფლობელის შვილი, – ღიმილით ჩაილაპარაკა მამაკაცმა გახსენებული დეტალები, – დემეტრე, – ხელი გაუწოდა, – დემეტრე ამაღლობელი! – დაამატა. –სასიამოვნოა, – ხელები უფრო მიმალა ქურთუკის ჯიბეში და მამაკაცს

თავად ვკლავ თავს ჩემივე სიყვარულით (სრულად)

მახსოვს მაშინ ძალიან ბედნიერი ვიყავი, ჩემს ბედნიერებას საზღვარი არ ჰქონდა .. ასაკი არც კი მახსოვს ზუსტად, ვიქნებოდი ასე 17 წლის, სექტემბრის ერთ-ერთი ჩვეულებრივი დილა იყო, დილით მაღვიძარაზე ადრე შემოდგომის სიცივემ გამაღვიძა. ეს ის დროა აი სუსხი დილით

ჩხუბიდან სიყვარულამდე (სრულად)

ცხოვრება ისეთი არაა როგორიც ვგგონია, ყველაფერი შეიძლება ერთმა შემთხვევამ შეცვალოს უკეთესობისკენ ან უარესობისკენ, ზოგჯერ კი იმაზე დიდი ტკივილის გადატანა მოგიწიოს, რაზეც არასდროს გიფიქრია, წუთისოფელი მუხთალია ისეთ დროს გვიმტყუნებს როდესაც არ ელი,