შეხვედრა. (სრულად)

-თორნიკე რომ გაიგებს გაგიჟდება. ისედაც რა გოგო იყავი და რაც წონაში დაიკელი უფრო გასექსუალურდი.-ჩაისისინა ნატომ და გაიცინა. -თორნიკე ვინ არის?- თავზე დაგვადგა წარბ აწეული ტიტე. -თინანოზე გამიჯნურებული ტარიელი.-ნატოს რეპლიკაზე ყველას გაგვეცინა.

ჩემს გულში (სრულად)

მანქანა ავტობანზე მაღალი სისწრაფიდ მიჰქროდა, ჰაერს შურდულივით აპობდა მაღალი დონის ავტომობილი, შავგვრემან ცისფერთვალება ბიჭს ცრემლები ღვარად ჩამოსდიოდა შიშისგან მთელი სხეული უკანკალებდა მაგრამ ფეხს არ უშვებდა იცოდა ამას არ ინანებდა მაგრამ ეშინოდა,

შემდეგ (სრულად)

-შენ დემნას საცოლე იყავი არაა?-გვერდით ქალი მომიჯდა.-მე დემნას დედა ვარ.-ჩამომჭკნარ სახეზე დავაკვირდი. მის სიტყვებზე საოცარი სიბრაზე მომაწვა, ისე მშვიდად გამოიყურებოდა ცუდად ვიყავი, აქამდეც ვიცოდი

მე, შენ და ყვითელი "მარშუტკა" (სრულად)

-შანსი არაა, არსადაც არ წამოვალ!-ვეძახი ვითომ გაღიზიანებული და საბანს თავზე ვიფარებ...არაა ასე გავიგუდები, არადა ხომ ზუსტად ვიცი არსადაც არ დავრჩები და ბოლოს მაინც წავყვები, მაშ რაღას ვისაწ....ბ თავს ან რას

სიყვარული ყველაფერია /სრულად/

ბნელი 90იანების ერთადერთი ნათელი წერტილი ტასია ქუთათელაძე . მისი დამსახურებაა მე ახლაც ცოცხალი რომ ვარ და წესიერად სინდისით და ნამუსით რომ ვცხოვრობ . მე ის ძალიან მიყვარდა მიყვარს და მუდამ მეყვარება

ალუბლისფერი პეპელა (სრულად)

მიყვარს სიტყვები ის რომ მათი საშუალებით შეგვიძლია გადმოვცეთ აზრები,შთაბეჭდილებები ზოგ შემთხვევაში განცდები და გრძნობებიი დიდი ძალა ააქვთ სიტყვებს,მათ შეუძლიათ წარუშლელი კვალის დატოვება შეუძლიათ

ფერების შემგროვებელი ^სრულად^

უეჭველად ვიცოდი ამ ყველაფრის მოსმენასთან ერთად განცხადების დაწერაც, რომ მომიწევდა სამსახურიდან წასვლის თაობაზე, მაგრამ დღეს ამისთვის შესაფერისი დღე არ იყო. კიდევ დიდხანს მოუწევდათ ჩემი სიფათის ყურება დაობებული ქაღალდების ბუდეში.

უსაზღვრო {სრულად}

- ჩაიცინა, შიშველი ფეხის გულები მიაბჯინა მკერდზე, თან ტუჩზე იკბინდა. -ეს წესით მეორე უნდა ყოფილიყო

ლეგენდა შალიკიანზე (სრულად)

-სამყაროში ყველაზე დიდი შეცდომები მაშინ ხდება,ადამიანს გულში სიძულვილი რომ უღვივდება. მიეცი უცოდინარს ხელში იარაღი და მას სამყაროზე ბატონობა მოუნდება..

სასიამოვნო სასჯელი (სრულად)

მე-12 კლასის გამოსაშვები საღამოსათვის ლილე დიდებულიძემ ყველა ფეხზე დააყენა და სასწრაფოდ შეუდგა მზადებას. - დედაა, სადაა ჩემი ფეხსაცმელები? სასწრაფოდ ვარ გასასვლელი, საბა და ტასო მყავს სანახავი, გზაში უნდა გავუარო- ყვიროდა და თან ყველაფერს თავდაყირა