ათვლის სხეული (სრულად)
ახალი წლის წინა დღეებში უმუშევარი დავრჩი. წარმოიდგინეთ, ნაგავი, რომლის მოშორება დედაჩემს ისე უნდა, როგორც მორწმუნე ცოდვილს - მონანიება. შეიძლება ამ ნაგავზე უარესიც ვყოფილიყავი, მაგრამ მაშინ, უმუშევრობის პირველ დღეებში, ამაზე ფიქრი არ შემეძლო და არცსხეული ნაფერები კოცნით
სხეული ნაფერები სულ შენი კოცნით,ჭიქა დაცლილი გონება არეული, იმდენი დავლიე დავთვერი მგონი,და ამ სიმთვრალეში გრძნობა ჩარეული. უშენოდ ვარ ახლა ფიქრები მწკეპლავს, სულ ამოუცნიბი რითმები მთენთავს,გაჩუმებულიდატანჯული სხეული
ჰაერის ნაცვლად ახლა ჩემი სხეულიდან გამოყოფილ ტკივილს ვსუნთქავ, ისე ვინგრევი მგონია ჩემივე ნატეხების ქვეშ მოვყვები და წამოდგომას ვეღარ შევძლებ, ახლა უკვე წამებიც წუთებად გადაიქცა როცა ისე გტკივა რომ საკუთარი თავი გტანჯავს დრო გაცილებით ნელაქალის სხეული
ჩანასახშივე ლამაზია ვარდის კოკორი, რომ უყურებ და უკვე იცი რა გაიზრდება, გაფურჩქვნამდეც ხომ ლამაზია ქალის სხეული, ჯერ სულმთლად ქორფა და მზის სხივებს არ ნახულია.მიწა მინდა როგორც ფრეზიებს
ვწუხვარ და მიწა მინდა როგორც ფრეზიებს, ვუძლებ შენს მზერას როგორც გვალვას პლუმერიები, შენი სურნელი რომელ ბაღში აღარ ვეძიე, გადასარჩენად ამოვიდა გულზე იები. ჰო ალბათ ახლა სხვა სხეული უფრო ნაზია, როგორც ფურცლებად დაცვენილი კამელიები.*სისხლიანი პაემანი* (თავი 31)
სიმართლეს შეესაბამებოდა კალანდაძის სიტყვები,მართლაც,კატერინას შემდეგ არ იყო ქალი,რომელიც მის გულში არა თუ დამკვიდრებას,მისი გრძნობების ოდნავ გაღვივებასაც შეძლებდა,არ იყო კატერინას მსგავსი მარიამი,არც მასსავით გრძელი ფეხები ჰქონდა,არც გამოყვანილი"გატაცებული" (თავი 4)
ტკივილი.ტკივილი მაფხიზლებს და გამოვყავარ სიბნელიდან, რომელიც ჩემს გონებაშია. თვალების გახელის ძალა არ მაქვს. ყველაფერი მტკივა. მგონია, რომ ვერ ვმოძრაობ. უკვე ვეღარ ვარჩევ, სულიერი ტკივილიბავშვობის სიყვარული (სრულად)
- მოდი, ისიც გავიხსენოთ, ჩემი ტანსაცმელი რომ მომპარე და სააბაზანოდან შიშველმა მომიწია გამოსვლა. იმ დედაჩემის გიჟმა დაქალმა კიდე ერთი ამბავი მაწია, "შე, ატეხილო ლაწირაკო, ვის უბედავოცის არტ ყელა (ნაწილი 16)
პალატის კარი გაღება-დაკეტვას არ წყვეტდა..უამრავი ხმა ირეოდა,სუნთქვა და ემოცია, ვერაფერს ვხედავდი, ვერავის ვხედავდი, მხოლოდ ხმები, რომლებშიც ნაცობ ხმებს ვეძებდი, რომ ჩაავჭიდებოდი და არ გამეშვა..წარსულის კვალდაკვალ თავი 5
-ასე შემოსვლა როგორ შეიძლება?ეს საავადმყოფოა საბავშვო ბაღი კი არა.ვინ გგონიათ თავი?აქაურობის ბატონ-პატრონი? დემეტრეს უნდოდა ეთქვა მართლა აქაურობის მეპატრონე ვარო,მაგრამ მერე გაჩუმება ამჯობინა,ამის აფიშირებას ხომ ყოველთვის ერიდებოდა.ახლა ამის დრო არტესტები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
ქალის და მამაკაცის ურთიერთობაში უპირველესი არის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.