უცნობი ნაცნობები (ნაწილი 3)

სახლში შესულმა გაოცება ვერ დავმალე.საოცარი სიმყუდროვე იგრძნობიდა. კრმისფერი და ყავისფერი ტონები ჭარბობდა ოთახში. შუაში ხის ჟურნალების მაგიდა იდგა და ზედ რამოდენიმე სქელტანიანი წიგნი იდო.შორიდანვე შეატყობდით რომ საკმაოდ ძველი იყო.მაგიდის გარშემო

უცნობი ნაცნობები (ნაწილი 2)

ფეხები ტბაში მაქვს ჩაყოფილი. გვერდით უცნობი მიზის. დუმილს პირველი ის არღვევს: -აბა აქ რამ მოგიყვანა პატარავ? -17 წლის ვარ და მგონი ჩემზე პატარა აღარ ითქმის. -ჩემთან შედარებით მაინც პატარა ხარ. -ხოო? და მაინც რამდენი წლის ხარ? ოცდასამის

უცნობი ნაცნობები

ბნელოდა,თუმცა კონტურების გარჩება ჯერ კიდევ შესაძლებელი იყო. ხეები ცამდე იყო აწვდენილი. ყველაფერი მწვანე იყო,არა ჭაობისფერი ან სალათისფერი,რაღაც სხვა რა მდგომარეობაშიც არ უნდა ყოფილიყავი ეს თბილი ფერი აუცილებლად დაგამშვიდებდა ტყეში ბნელოდა,თუმცა

უცნობი (თავი 13)

ბოდიშს გიხდით რომ ვერ ვტვირთავდი ამდენიხანი პირადი მიზეზების გამო, ძალიან მალე დავასრულებ ამ ისტორიას, არ მიყვარს დაუსრულებელი ისტორიები და ამიტომაც ისე ვეღარ დავწერ როგორც გეგმაში მქონდა რის გამოც ვუხდი ჩემს მკითხველებს ბოდიშს. გპირდებით ამ

შტეფან ცვაიგ უცნობი ქალის წერილი(ნაწილი 3)

ამ უკანასკნელ დღეს ნათლად ვიგრძენი,რომ შენგან შორს ცხოვრება არ შემეძლო.სად უნდა მეძებნა ხსნა,თუ არა შენთან?რა ხდებოდა მაშინ ჩემს გულში,შემეძლო თუ არა საერთოდ ნათლად მეაზროვნა სასოწარკვეთილების ამ წუთებში – ამას ალბათ ვერასოდეს ვერ გეტყვი,მაგრამ

შტეფან ცვაიგი უცნობი ქალის წერილი(ნაწილი 2)

გესმის თუ არა,საყვარელო,რა საოცრება,რა მომხიბლავი გამოცანა იყავი ჩემთვის,პატარა გოგონასათვის?ის,ვის სახელსაც მოწიწებით ვახსენებდი,ვინც წიგნებს წერდა,ვინც სახელგანთქმული იყო სხვა,დიად სამყაროში,პატარა ბიჭივით მხიარული,კოხტა,

უცნობი სარკეში //13//. (დასასრული)

მადლობაა ჩემო ერთგულო მკითხველო. მალე დავბრუნდები ახალი ისტორიითსამი წლის შემდეგ ყველა ერთად სვანეთში სიყვარულის კოშკზე იყვნენ და სიყვარულით უყურებდნენ ერთმანეთს, ლინდა და ტატო პატარა მარიამთან და ანდრონიკესთან ერთად. ლონდა და ნიკა ლილესთან და

შტეფან ცვაიგი უცნობი ქალის წერილი(ნაწილი 1)

ცნობილი მწერალი რ. სამი დღე მთაში იყო და დასასვენებლად, დილით ადრე ვენაში დაბრუნდა, სადგურზე გაზეთი იყიდა და თარიღს დახედა თუ არა, უცებ გახსენდა – დღეს მისი დაბადების დღგე იყო.”ორმოცდაერთი” - გაივლო გულში სწრაფად, მაგრამ ამით არც სიხარული უგრძნია და

უცნობი სარკეში //12//

უზომოდ ბედნიერი სანდრო და ძალიან დააბნეული ლილე თორნიკემ დალოცა და თაავის ოთახში გავიდა. -მისმინე ახლა შეიძლება არ მენდობი, გძულვაარ და ჩემი დანახვაც არ გინდა მაგრამ გპირდები, რომ ისსევ დავიბრუნებ.შენს სიყვარულს და ნდობას. -მე მხოლოდ იმიტომ

უცნობი სარკეში //11//

ქუჩა-ქუჩა დადიოდა და სამსახურს ეძებდა, იმ დეგენერატის გამო ახლა უმუშევარია და მის მდგომარეობაში კიდევ ძალიან ბევრმა უთხრა სამსახურზე უარი. იმედ გადაწურული მივიდა სახლში და თვალები კეფაზე აუვიდა როცა მამამისთან მოსაუბრე ქალდანი დაინახა. ლინდა