ფერები ?! ...6...

-ნუ ცელქობ-გამაფრთხილებლად დაიბუბუნა ბოხი ხმით,ამაზე კიდევ უფრო გამეღიმა,თავი ოდნავ ავწიე და ტუჩები ყელზე შევახე, მაშინვე შეირხა, ვიგრძენი. ტუჩები მფეთქავ არტერიასთან იმაზე დიდხაანს გავაჩერე ვიდრე ელოდა, იმ წამს არც მე ვიცოდი რას ვაკეთებდი, ხელი

ფერები ?! ...5...

-რას უყურებ?-მესმის შემდეგი კითხვა, მგონი ექიმი ამას უფრო ჭირდება... ნერვები აღარ მყოფნის, თვალებს ერთმანეთზე ვაჭერ, ხელების ოფლიანობას ვგრძნობ და სადაცაა ავფეთქდები -ალექდანდრე! ბრმა ვარ!- კბილებში ვცრი -ალექსი-ახლა მე მისწორებს სახელს და ჩემს

ფერები ?! ...4...

მადლობა...-მხოლოდ ამის თქმას ვახერხებ, ისიც ხელს უფრო ძლიერად მიჭერს, მეც შეძლებისდაგვარად "ვპასუხობ". ხელები უფრო საუბრობენ და მომწონს, ძალიან შორეულ მაგრამ ჩემეულ გრძნობას განვიცდი. არვიცი ეს რა არის, სიამოვნება? იქნებ სიხარული ან

ფერები ?! ...3...

-შეიძლება თქვენთან დავჯდე?-გავიგე ბოხი,ხრიწიანი ბარიტონი. დავიბენი, არვიცი რა მეპასუხა ის კი აგრძელებდა-კარგი დუმილს თანხმობის ნიშნად მივიღებ. მე ნიკა მქვია,შენ?-უცბად მოშინაურდა და მეც გადამიარა დაბნეულობამ-თამარი- ჩემს ქცევაზე ოდნავ ჩაახველა,ალბათ

ფერები ...2...

არა... ვერ მიმატოვებდნენ... არა ტყუილია... ტყუილია... ტყუილია-ჩაციკლულივით ერთი და იგივეს ვიმეორებდი, ყურებზე ხელის მტევნები მივიჭირე, თითქოს ყურების ბრალი ყოფილიყოს გაგონილი.-კიდევ ბევრჯერ ვნახავ მათ... ჩვენ სოფელში მივდიოდით... იქ კიდევ წავალთ...

ფერები?! ...1...

ფერები? შეიძლება… შეიძლება იყოს რადიკალურად განსხვავებული მაგრამ მაინც ერთნაირი… ფერები… ბევრჯერ მიფიქრია რატომ არის საჭირო ფერები… ხომ შეიძლება მარტო შავი და თეთრი იყოს. თუმცა ფერები ლამაზია, მეტყველი, თბილი. ბავშვობიდან მიყვარდა ლურჯი, ცის

სად გაქრა ფერები?!

სად გაქრა ფერები?! ფერთა ღრიალი? ფერები აღარ გვაქვს, ხალხო! გავშავდით... გავთეთრდით, ვით ცარიელი ტილო მხატვრისა, რომელმაც მუზა წლების წინ დაკარგა...

სიყვარულის ფერები

სყვარულის ფერები, ლურჯი მოგეფერები, მწვანე გულით გატარებ, თეთრი შემეფერები, ყვითელია მზის სხივი

ცხოვრების ფერები...

ცხოვრება სავსეა სხვადასხვა ფერებით და მასში შავ-თეთრს მხოლოდ რად ვხედავ? ცხოვრება მოძრაობს ჩემს ირგვლივ ჭენებით ეს მხოლოდ ჩემს ირგვლივ,ჩემში კი რა ხდება?

სევდის-ფერები (სრულად)

"სევდის-ფერები" - ისტორია, რომელიც მოგვითხრობს კაცზე, რომელმაც ყველაფერი დაუშვა. სევდისფერი სიყვარული, ნისლიანი იმედგაცრუება და ტკივილნარევი დასაფლავება. უმომავლო, თეთრი სიბრმავე.