ქალი

...შეჰყვარებიათ ერთხელ ის ქალი, მაგრამ ლოდინად არ ღირებულა... რადგან სიცივე - სამარის კარი, გაღებულა და კვლავ დახურულა.

და ქრება ქალი

და ქრება ქალი... ქრება უკვალოდ მივიწყებულ დღეებთან ერთად როს უკანასკნელ საყვარელსაც კუბო მიითვლის... და სასაფლაოს შფოთიანი წყეულ სიმშვიდით ქალის ლეგენდაც უსულგულოდ ცისკენ მიილტვის.

ქალი, რომელზეც ერთ დროს ძალადობდნენ

ამოუხსნელი გრძნობა დამეუფლა ეს პირველად რომ მოხდა. პირველად რომ ამეწვა კანი სიმწრისგან, მაგრამ იმდენად გაოცებული ვიყავი, ვერც ვიგრძენი ტკივილი.

ბოშა ქალი

უჩვეულო შეგრძნება მეუფლება, როდესაც სიცივე კანს მისერავს. მთელი ძალით ვებღაუჭები ქურთუკს და სითბო მაინც არ მოდის. მივაბიჯებ ვიწრო ბილიკებზე და ვუყურებ ჭიანჭველებივით არეულ ხალხს.

მე, შენი ოცნების ქალი ( სულ)

ეს პატარა მოთხრობა არაა იდეალურ ადამიანებზე, თუ სტერეოტიპული საზომით შევხედავთ მათ. უბრალოდ იმის თქმა მინდა, რომ ერთმანეთის მიღება უნდა ვისწავლოთ ისეთების, როგორებიც ვართ.და დიახ, ყველაფერი გამოგვივა, რასაც გულით მოვინდომმებთ.

მე, ქალი

დაბადებიდან, ანდა უფრო დაბადებამდე, მე დამყვა ბედი, უცნაური, გასაოცარი

უცნობი ქალი

შემომხვდი ქალო უცნობად გზადა, თითქოს გიცნობდი, მაგრამ ვერ გიხსენ, თითქოს გუშინყო გაჩუქეს ფარდა, და შენს სიყვარულს იფიცებოდნენ.

ის ორი ქალი

მარადო ქალწულო რად მიყურებ ეგრე? ხატაეთს გავაგზავნე სატრფო და ხატიც კი არ შემიბრუნებია კედლისკენ მაშ ისევ ფსკერს დარბაზების

ქალი მეოთხე ოთახიდან,თავი 1

-ეს თბილისის ერთ-ერთი საკმაოდ განთქმული საროსკიპო იყო,სადაც ასევე კარგად ცნობილი როსკიპები, იგივე მეძავები მუშაობდნენ და ცხოვრებდნენ.

მე _ ქალი

დაბადებიდან, ანდა უფრო დაბადებამდე, მე დამყვა ბედი, უცნაური, გასაოცარი.